درباره ـ زندانیان غیر نظامى
تاریخ سند: 16 تیر 1344
درباره ـ زندانیان غیر نظامى
متن سند:
شماره: 4560 /27020 تاریخ:16 /4 /44درباره ـ زندانیان غیر نظامى
سه نفر زندانیان سیاسى غیر نظامى ردیف 1 تا 3 تحویلى از آن سازمان به این لشگر طى شماره‌هاى 14948 /316 ـ 20 /4 /44 و 14947 /316 ـ 10 /4 /44 و 14946 /316 مورخ 10 /4 /44 بازپرسى شعبه 7 دادستانى ارتش قرار بازداشت آنان بقرار التزام و عدم خروج از حوزه قضائى تهران تبدیل گردیده است با حضور نمایندگان، سازمان در تاریخ 12 /4 /44 از زندان مرخص و 12 نفر زندانیان ردیف‌هاى 4 تا 15 نیز بنماینده مذکور (استوار ایوب ساقى) تحویل و معیت مراقبین در مقابل اخذ رسید بزندان شهربانى کل کشور تحویل گردیدند.
فرمانده لشگر 1 گارد: سرلشگر اویسى
1ـ حسن فرزند عبدالحسین شهرت پوربختیار 2ـ ابوالفتح فرزند على اصغر شهرت کاتوزیان 3ـ حسین فرزند محمد شهرت مافى نژاد قاقازانى 4ـ ابوالفضل فرزند على شهرت توکلى بینا 5ـ سید اسداله فرزند سید على شهرت لاجوردى 6ـ محمد صادق فرزند محمد باقر شهرت اسلامى 7ـ عزت اله فرزند حسین شهرت خلیلى 8ـ سید محمد فرزند سید على شهرت سادات کوچ محتشم معروف به محتشمى 9ـ مهدى فرزند حسن شهرت شفیق 10ـ حسین فرزند جعفر شهرت رحمانى 11ـ غضنفر فرزند محمد شهرت یمینى شریف 12ـ على فرزند هادى شهرت حبیب اللهیان 13ـ مهدى فرزند حسن شهرت احمدى 14ـ اسداله فرزند محمد باقر شهرت بادامچیان 15ـ سید محمود فرزند سید على شهرت میرفندرسکى
توضیحات سند:
1- شهید محمد صادق اسلامى: شهید اسلامى در سال 1311 در تهران متولد شد. پس از پایان تحصیلات متوسطه به سازمان آب رفت و در سال 40 به جهت اختلاس مهندس روحانى (مدیر عامل وقت سازمان که فراماسون بود و از معدومین بعد از انقلاب مى‌باشد) علیه او دست به افشاگرى زد و توانست حرکت خود را در سازمان آب عمومیت بخشد. اما رژیم وابسته، او و 81 نفر دیگر از کارمندان را اخراج کرد و پس از آن از کار دولتى بر کنار بود.سابقه مبارزاتى شهید اسلامى به عنوان عضو مؤسس گروه شیعیان (در سال 1330) و عضو مؤثر نهضت آزادى و سپس عضو شوراى مرکزى هیئتهاى مؤتلفه اسلامى بسیار پر بار است. پس از اعدام انقلابى منصور نخست وزیر وقت 2 سال در زندانهاى رژیم تحت شکنجه‌هاى قرون وسطائى قرار گرفت. بعد از آزادى از زندان ضمن پرداختن به پاره‌اى امور اجتماعى از قبیل تأسیس مدرسه رفاه و صندوقهاى قرض الحسنه و... از مبارزات سیاسى رو در رو نیز غافل نماند و در مؤتلفه اسلامى شروع به فعالیت کرد. از سال 50 ـ 54 به همکارى فعال با سازمان مجاهدین پرداخت و در سال 54 با ارتداد منافقین از آنها جدا شد و راه مبارزه با آنان را در پیش گرفت. از سال 55 در تجمع برادران مؤتلفه در عین اینکه در کنار اساتید شهید مطهرى و بهشتى در تداوم مبارزه نقش فعالى داشت به همکارى شدیدترى با شهید اندرزگو پرداخت و در کار وارد کردن اسلحه و رساندن آن به مبارزان بسیار سخت کوش بود. به هنگام شهادت شهید اندرزگو دستگیر و مجددا به زندان افتاد.
در بازگشت امام به ایران مسئولیت انتظامات کمیته استقبال و اقامتگاه امام را بر عهده داشت بعد از انقلاب با تأسیس حزب جمهورى اسلامى به عضویت شوراى مرکزى حزب در آمد و بعد از تشکیل دولت شهید رجائى معاونت هماهنگى و پارلمانى وزارت بازرگانى را بر عهده گرفت.
شیهد اسلامى گاهى با دوچرخه به حزب رفت و آمد مى‌کرد و محافظى براى خود نمى‌پذیرفت وى درانفجار دفتر حزب جمهورى اسلامى در هفت تیر ماه سال 1360 به شهادت رسید.