موضوع: اظهارات شیخ علی دوانی واعظ
تاریخ سند: 11 خرداد 1347
موضوع: اظهارات شیخ علی دوانی واعظ
متن سند:
از: 6/ ﻫ تاریخ: 11 /3 /1347به: 321 شماره: 7347/هـ
موضوع: اظهارات شیخ علی دوانی واعظ
در ساعت 24:10 مورخه 4 /3 /47 شیخ علی دوانی فرزند اسماعیل، واعظ در مسجد آذربایجانی‌های خرمشهر در خاتمه وعظ خود به فرقه بهائی1 و اعمال و کردار آنان حمله نموده و از رویه آنها انتقاد و معامله با آنها را تحریم نموده.
ملاحظات ـ نامبرده بالا از طریق شهربانی خرمشهر احضار و ضمن بازجوئی مراتب را تائید نمود که ضمن تذکر لازم تعهد گرفته شد در صورت تکرار برابر مقررات با وی رفتار و حتی از این شهرستان طرد و تحت تعقیب قانونی قرار خواهد گرفت. ضمناً نامبرده از طریق شهربانی به ساواک خواسته شده تا نسبت به اخذ بیوگرافی و عکس وی در ساواک اقدام گردد. خرم
یک نسخه در پرونده انجمن مبارزه با بهایی‌گری 215318 جلد 4 بایگانی گردید فعلاً اقدامی ندارد بایگانی شود 2 /4
دایره 2 بهره‌برداری شود
توضیحات سند:
1. بهائیه یا بهائیان پیروان میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله که او را مؤسس شریعت تازه و موعودی که باب بشارت ظهور او را داد می‌دانند. تعلیمات و آموزه‌های بهاءالله که بیشتر توسط پسرش عباس افندی معروف به عبدالبهاء منتشر گردید مخلوطی از عرفان اسلامی و برخی از نتایج حکمت و معرفت اروپا در قرن 19 است. بهائیان انبیاء را مظاهر الهیه می‌خوانند و معتقدند که بعد از حضرت محمد(ص)، باب و بعد از او میرزا حسینعلی بهاءالله به عنوان مظهر الهی به عالم آمده‌اند. اما می‌گویند که بعد از بهاءالله لااقل تا هزار سال دیگر مظهر الهی در عالم نخواهد آمد. مبادی عمده اخلاقی بهائیان عبارت است از وحدت افراد عالم، مساوات زن و مرد و مخالفت با تعصبات ملی و دینی. آنها نماز خاص دارند که هر روز سه نوبت می‌خوانند و روزه آنان خاص 19 روز آخر هر سال. مراکز مهم اجتماعات رسمی آنها حظیرۀ‌القدس نام دارد.بسیاری از مورخان و محققان تاریخ معاصر ظهور فرقه‌های بابیه و بهائیه را از نتایج فرق‌سازی استعمار اروپاییان در کشورهای مسلمان می‌دانند. همگامی این فرق با سیاست‌های استعماری بیگانگان تأییدی بر این مدعا است. فرقه ضاله بهائی در دوران حکومت پهلوی به اوج نفوذ و اقتدار خود در ایران رسید. ارتشبد حسین فردوست، رئیس دفتر ویژه اطلاعات محمدرضا شاه معتقد است رضاخان با بهائیان روابط حسنه داشت تا حدی که اسدالله صنیعی را که یک بهایی متعصب بود به سمت آجودان مخصوص محمدرضا، ولیعهد منصوب کرد. (ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج1، ص 374) فردوست می‌نویسد: محمدرضا شاه نیز از تشکیلات بهائیان و نفوذ افراد بهائی به مقامات مهم و حساس مملکت آگاهی داشت و با حسن ظن به مسئله می‌نگریست. هنگامی که امیرعباس هویدا که منتسب به بهایی‌گری بود به نخست‌وزیری رسید نفوذ بهائیان به اوج خود رسید. اسدالله صنیعی در کابینه او به وزارت جنگ و وزارت خواربار رسید. فردوست عقیده دارد عبدالکریم ایادی که پدرش از خواص عباس افندی بود، نقش مهمی در نخست‌وزیری هویدا دارد. (همان) بهائیان همچنین در این دوره به مراکز مهم اقتصادی کشور نفوذ کردند و ثروت‌های کلانی را از طریق زدوبند با مقام‌های سیاسی تصاحب کردند.