گزارش ویژه اطلاعات خارجی و فعالیت ایرانیان مقیم کشورهای خارج
گزارش ویژه اطلاعات خارجی و فعالیت ایرانیان مقیم کشورهای خارج
متن سند:
پانزده روز دوم بهمن ماه 1331 د ـ انگلستان : 1ـ در کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در اروپا که در لندن تشکیل گردیده بود آقای رضوانی نماینده فدراسیون انگلیس پیشنهاد کرد که در قطعنامه درباره سیاست خارجی دولت اظهار نظر شود که به مخارج سازمان امنیت در اروپا رسیدگی گردد.ضمنا آقای سیاسی نماینده دیگر فدراسیون انگلیس پیشنهادی در چند قسمت به کنفدراسیون داد.
1)ـ درخواست از دولت ایران راجع به طرفداری از کشورهای بی طرف.
2) تامین آزادی مطبوعات در ایران و تفویض حق رای دادن به بانوان.
3) تنفر از رفتار دولت آفریقای جنوبی و سیاست تبعیض نژادی دولت مزبور.
در این کنفدراسیون از طرف عناصر چپی پیشنهاداتی می شده است که در حدود امور صنفی دانشجویان باشد، چه می دانستند که در غیر اینصورت با مخالفت کنفدراسیون روبرو خواهند شد.
2ـ از طرف هیئت دبیران کنفدراسیون دانشجویان ایرانی مقیم انگلستان اعلامیه ای به شرح زیر منتشر و به وسیله پست برای افراد در ایران و سایر کشورها ارسال شده است.
جناب آقای مهندس شریف امامی.
نخست وزیر ایران: مطابق اخباری که در روزنامه های بریتانیا و فرانسه (از جمله تایمز، گاردین، دیلی میل و فیگار (و ) در تاریخ 6 فوریه 1961 انتشار یافته است دولت ایران براثر تظاهرات اخیر دانشجویان دانشگاه تهران علیه روش دولت در اجرای انتخابات به تعطیل دانشگاه و توقیف عده ای از دانشجویان دست زده است.
از آنجا که این اخبار نگرانی زیادی در میان عموم دانشجویان ایرانی مقیم اروپا برانگیخته است کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی در اروپا وظیفه خویش می داند که اعتراض شدید خود را نسبت به این اقدام ابراز دارد.
ما خواهانیم که دانشگاه تهران هر چه زودتر به روی دانشجویان بازگردد و دوستان دانشجوی ما آزاد شوند و به آنان حق شرکت در تعیین سرنوشت ملت خویش داده شود.
3ـ بیانیه شماره 2 ایرانیان هوادار سوسیالیسم در انگلستان درباره انتخابات ایران به شرح زیر منتشر شده است : نشانه های رستاخیز ملت ایران بار دیگر از گوشه و کنار آشکار شده است نخستین بار آرمان ملی کردن صنعت نفت ایران بود که طبقات مختلف مردم را گردهم آورد و پس از آنکه مبارزه آنان را برضد استعمار بیگانه متحد کرد پایه های نهضت ملی را بنا نهاد این بار همت به مبارزه در راه آزادی انتخابات است که پس از یک دور طولانی فترت اجباری مردم را به پیکار سیاسی برانگیخته و دست هیئت حاکمه را در برابر یک آزمایش سخت و گریزناپذیر قرار داده است.
ارزش و اهمیت اعتراضات اخیر از آنروست که نویدآور پایان دوره خاموشی و رکود نیروهای ملی است.
رهبران نهضت ملی باید آگاه باشند که فقط در پرتو یک برنامه روشن بینانه و مترقی می توان دوام و پیروزی نهضت را تأمین کرد خاصه وحدت نیروهای ملی و هم آهنگی آنان و مبارزه با هرگونه نفاق و بی تصمیمی و مردم فریبی در درون نهضت ملی.