وصیتنامه
وصیتنامه
متن سند:
وصیتنامه ۱بسم الله الرحمن الرحیم وصیت نامه من سید محمدرضا سعیدی خراسانی
پسران من، همگی اهل علم و تبلیغ برای خدا شوید. دختران من به شوهر اهل علم و تبلیغ همسر شوید. در زندگی با هم متحد باشید و برای دنیا با هم اختلاف نکنید، همگی حق مادر را رعایت کنید و جنازه‌ی مرا در قم دفن کنید و مرا دعا کنید و سلام مرا به همگی برسانید.
۲ روز روزه برایم بگیرید.
از آیه‌ی ۱۵۲ تا ۱۵۷ از سوره دوم غفلت نکنید
کتاب‌هایی که رفقا برده‌اند در کتاب محجه البیضاء صورتهایش هست. کتابها و نوشته جات مرا به وسیله آقای خزعلی پس بگیرید و به ایشان و آقای مشکینی بگویید از طلب خود مرا حلال کنند.
بدهی به آقای جواد محمدی را بپردازید، ظاهراً ۲۵۰ و‌اندی تومان است.
بقیه کتابهای آقای مشکینی را بدهید.
مقداری پول در بانک دارم در ته چک نوشته است می‌توانید به وسیله آقای جعفری خوانساری دریافت دارید و نیز به وسیله ایشان و آقای کثیری، آقای بهاری را ملاقات کنید و خواهش کنید که هر طور که هست خانه‌ام را از گرو بانک بیرون آورند. آقای نیکنام و آقای نظری رفیق آقای بهاری از جریان اطلاع دارند.
سعیدی
به هر کسی که می‌خواهد زحمت فاتحه خوانی برایم بکشد بگوئید در عوض یک مسئله یاد بگیرد و عمل کند و هر کس به من بدهکار است من که صورت ندارم، اگر تا آخر عمرش نتوانست بپردازد برئ الذمه است. هر کس از من جویا شد، برایم حلال بودی بطلبید و همچنین از کلیه خویشان و دوستان و همسایگان.
سید محمدرضا سعیدی خراسانی
اوائل ربیع الثانی ۱۳۹۰*
توضیحات سند:
۱. بنا به گفته بعضی از زندانیان سیاسی بازداشتگاه قزل قلعه که در کنار سلول شهید سعیدی بوده‌اند در ساعت ۳ بعد از ظهر روز ۲۰ خرداد ماه ۴۹، چند ساعت پیش از آن که او را به آن صورت فجیع به شهادت برسانند، او را به بازجویی بردند و دیری نپایید که به سلول بازگرداندند. گویا در بازجویی او را وادار کردند که وصیتنامه‌‌اش را بنویسد تا چنین وانمود کنند که چون نیت خودکشی داشته، وصیتنامه خود را تنظیم کرده است! و شاید آن شهید از شیوه برخورد ساواکی‌ها دریافته است که قصد از بین بردن او را دارند و شخصأ وصیتنامه‌‌اش را نوشته است، ممکن است در ساعت ۳ بعد از ظهر آن روز که او را به بازجویی بردند، با تشکیل یک دادگاه فرمایشی او را رسماً به اعدام محکوم کرده باشند و از این رو، آقای سعیدی اقدام به نوشتن وصیتنامه کرده است.* جو و نحوه زندان و بازجوئی به گونه‌‌‌ای بوده است که آقای سعیدی تاریخ دقیق را نمی‌دانسته و اوائل ربیع الثانی نوشته است. و نحوه خط وصیتنامه نشان از ضعف و ناتوانی در نوشتن دارد. بازجوئی‌های روزهای قبل گواه از خط منظم و خوانای آن شهید است و این دلیل شکنجه‌های فراوان مأمورین است.