تاریخ سند: 26 شهریور 1357
متن سند:
بطوری که خاطر مبارک مستحضر است طبق تعاریف قانونی، زندانیانی که بر ضد مصالح ملی و امنیت کشور اقدامی می کنند و به این جرائم محکومیت حاصل می نمایند، «زندانی ضد امنیتی» شناخته می شوند و اطلاق «زندانی سیاسی» به آنها، علاوه بر اینکه خلاف قانون است، دارای توالی فاسده ای نیز می باشد.اما از چندی پیش به این طرف، مطبوعات و مقامات رسمی متدرجا درباره «زندانیان ضد امنیتی» اصطلاح «زندانیان سیاسی» را به کار می برند و آقای نخست وزیر نیز این اصطلاح را به کار برده اند.
آقای نخست وزیر در جلسه روز 25 /6 /57 (2537 شاهنشاهی)؛ ضمن سخنرانی در مجلس شورای ملی، عنوان نمود : «...
تردیدی نیست آنچه نمایندگان گفتند، مورد توجه کامل دولت قرار خواهد گرفت.
به بعضی زودتر و به بعضی دیرتر.
چرا که زمان می خواهد شد و ما می کوشیم که از گرفتاری های مردم بکاهیم.
آنجا که دستور شاهنشاه لازم است، مانند زندانیان سیاسی و معافیت مشمولان، از پیشگاه شاهنشاه استدعا خواهد شد.
آنجا که دولت می تواند مستقلا عمل کند، مانند کاستن از مدت فرمانداری نظامی، فورا انجام خواهد شد...
» با توجه به اینکه چنین مطلبی از طرف نخست وزیر اینطور معنی می دهد که مشارالیه بطور مطلق عفو و آزادی همه زندانیان ضدامنیتی را از پیشگاه شاهنشاه آریامهر استدعا خواهد کرد و چنانچه حتی یکنفر از آنها نیز در زندان باقی بماند، اراده مبارک ملوکانه بوده که اقتضای آن را کرده است، نه خواسته دولت، مراتب جهت استحضار خاطر خطیر ملوکانه بعرض می رسد.
از شرف عرض پیشگاه مبارک شاهنشاه آریامهر گذشت.
ملاحظه فرمودند.
26 /6 /1357