موضوع: دانشجویانی که از زندان آزاد می‌شوند
تاریخ سند: 21 بهمن 1350
موضوع: دانشجویانی که از زندان آزاد می‌شوند
متن سند:
از: اداره کل سوم (351) تاریخ:21 /11 /1350به: ساواک استان خراسان شماره: 2317 /351
موضوع: دانشجویانی که از زندان آزاد می‌شوند
تجارب گذشته نشان داده است برخی از دانشجویانی که به علل شرکت در اعتصابات و تظاهرات، پخش اعلامیه‌های مضره، دادن شعار، تحریک دانشجویان به اعتصاب و بالاخره فعالیت‌های مضره و شرکت در گروه‌های مخرب و برانداز دستگیر و به اتهام اقدام علیه امنیت کشور مدتی بازداشت می‌گردند، به جهات ترس از محرومیت و عقب ماندگی از تحصیل، دوری از خانواده، ترس از پیدا کردن سابقه و پی بردن به اشتباهات گذشته از اعمال و رفتار خود نادم گردیده و پس از آزاد شدن از زندان دست از اعمال خلاف رویه خود برداشته و طبق تعهداتی که می‌سپارند به تحصیل خود ادامه می‌دهند. لیکن پاره‌ای از عناصر دیگر که دارای افکار و عقاید منحرف می‌باشند، پس از دستگیری نه تنها بازداشت در روحیه آنان اثری نمی‌گذارد بلکه در اثر تماس با سایر عناصر مخرب در بازداشتگاه‌ها و تشویق و تبلیغ و همچنین تحریک از طرف آنان تحت تاثیر القائات و سمپاشی آنها قرار گرفته و پس از آزاد شدن از زندان، دست از فعالیت‌های مضره و خلاف مصالح ملی و مملکتی خود برنداشته و با تجربیاتی که از سایر افراد مخرب آموخته‌اند، با بهره‌گیری از شگرد کار فعالیت‌های پنهانی اقدام به اعمال وسیع زیرزمینی می‌نمایند و همین آشنایی‌های مکتسبه در زندان است که این عناصر را بعدها به دور یکدیگر متشکل ساخته و دست به تشکیل گروه‌های خرابکار و برانداز می‌زنند. علی‌هذا باتوجه به اینکه کنترل دائمی این افراد که از بازداشتگاه‌ها مرخص می‌گردند و آگاهی به‌موقع از کلیه فعالیت‌های آنان جهت پیدا کردن سرنخ‌های حائز کمال اهمیت می‌باشند، خواهشمند است دستور فرمایید درباره کلیه دانشجویانی که از زندان آزاد می‌گردند با استفاده از کلیه امکانات موجود به شرح زیر رفتار گردد:
1. با تماس با مراجع قضایی ذیصلاح منطقه مربوطه، کلیه افرادی که واجد شرایط آزاد شدن هستند با اخذ وثیقه و یا کفیل معتبر آزاد گردند.
2. پرونده این دانشجویان از هر حیث تکمیل باشد (مشخصات کامل، آخرین عکس، نشانی دقیق محل کار و آدرس محل سکونت، منسوبین نزدیک، برادران، خواهران، عمو و پسرعمو)
3. با استفاده از کلیه امکانات موجود اعمال و رفتار این قبیل دانشجویان به‌طور کامل تحت مراقبت دائم قرار گیرد.
4. کلیه تماس‌ها و ارتباطات و نیز مسافرت‌های آنان مشخص گردیده و معاشرین افراد مزبور شناسایی شوند.
5. در بین افراد مورد بحث عناصری که مظنون به فعالیت‌های مضره و براندازی می‌باشند، به منظور جمع‌آوری دلایل و مدارک کافی علیه آنان از وسایل فنی، شنود، سانسور مکاتبات پستی و حتی در صورت ضرورت از تیم تعقیب و مراقبت پس از کسب مجوز از ستاد استفاده گردد.
6. منابع مورد اعتماد که دارای شایستگی و دسترسی کافی باشند، در کنار آنان استخدام و یا با تهیه طرح‌های لازم با استفاده از منابع موجود در حوزه استحفاظی اعمال و رفتار این عناصر تحت مراقبت قرار گیرد.
7. با بستگان این افراد که احتمالاً می‌توانند اطلاعاتی در مورد سوژه در اختیار بگذارند تماس گرفته شود و توجیه گردند که اطلاعات لازم را به‌موقع در اختیار بگذارند.
8. فیش مظنونیت انفرادی برای تمام این افراد تهیه و حداقل هر 15 روز یکبار فیش تهیه شده به وسیله رهبران عملیات مربوطه بررسی و خلاصه اقدامات انجام شده را در فیش مربوطه قید نمایند.
9. چون اکثر افراد مورد بحث با عوامل مخرب تماس داشته و از فعالیت‌های آنان آگاهی دارند و از طرفی به علت اینکه بازداشت بوده‌اند مورد اعتماد این گروه‌ها نیز هستند، لذا اصلح است به هر طریق ممکن تلاش مؤثری جهت جلب همکاری آنان به عمل آید.
از طرف مدیرکل اداره سوم ـ مقدم
امنیت داخلی! مسئولین امر با این نامه با من مذاکره نمایند ـ 30 /11
دایره 3: آقای ناهیدی! نامه‌ای هم در این مورد به مرکز نوشتیم که قطعاٌ این بخشنامه را باتوجه به آن چاپ کرده‌اند. جواب هم رسیده بود با سابقه به استحضار برسانید ـ 1 /12 /50
به انضمام فیش عملیاتی
محترماً به استحضار می‌رساند:
همان‌طوری که بارها آن ریاست ذیل نامه‌ها اشاره فرموده‌اند، در درجه اول اهمیت نحوه نگهداری متهمین در زندان است که گروه‌های مختلف با یکدیگر آشنا شده و به آسانی تبادل نظر و از فعالیت‌ها و اقدامات گذشته یکدیگر آگاه می‌گردند و به‌اصطلاح هم‌سنگرهای خودشان را می‌شناسند و چه بسا در زندان پیمان مودت ببندند تا پس از آزاد شدن با یکدیگر در تماس باشند. بالاخص اینکه در محیط زندان با عده‌ای قاچاقچی، سارق و به‌طورکلی افراد بی‌بندوبار و ناراضی برخورد می‌کنند و حتی‌المقدور از نظر عقاید سیاسی روی این زندانیان اثر می‌گذارند و چون در زندان با هم بوده‌اند، صمیمت ایجاد شده و برای خود پناهگاه یا محل اختفای وسایل و اقداماتی مشابه آن نزد این زندانیان یا بستگانشان در مشهد، شهرستان‌ها و قراء و قصبات پیدا می‌کنند که این خود خطر بزرگی است. به نظر اینجانب باید هرچه زودتر در جدا نگهداشتن افراد هر گروه یا شبکه از گروه‌های دیگر اقدام نمود و اگرچه مدتی است در زندان شهربانی با یکدیگر هستند ولی باز هم مفید خواهد بود. ثانیاً باید سعی شود حتی‌المقدور برای جلب همکاری آنان با مصاحبه‌های مکرر و با استفاده از وجود بستگان و والدین آنها که به ساواک مراجعه می‌کنند اقدام شود و به‌خصوص اگر قرار باشد باتوجه به میزان اهمیت اتهامات یک سال یا شش ماه در زندان باشد و رأی دادگاه در همین حدود صادر شود، قبل از ابلاغ رأی به متهم، ساواک از نظر دادگاه مطلع و با مصاحبه با زندانی به نحوی تفهیم کند که ساواک قصد کمک دارد و او را مرخص خواهد کرد و همکاری او جلب شود زیرا اگر رأی صادر و به متهم ابلاغ گردد، به خیال خود حداکثر مجازات را دیده و با حس کینه و نفرت از ساواک و مقامات از زندان خارج می‌شود. البته پس از این اقدامات افرادی که حاضر به همکاری نشوند باید همان‌طوری که در این بخشنامه اشاره شده عمل نماییم. در غیر این صورت شبکه‌های جدیدی نمو خواهند کرد و تعداد بیشتری را آلوده می‌کنند.
ن ط ـ 30 /11 /50