روز 22/3/37 بنا به دستور سیدعبدالله شیرازی و به عنوان اعتراض به دستگیری و تحت پیگرد قانونی واقع شدن روحانیون
تاریخ سند: 25 خرداد 1357
روز 22/3/37 بنا به دستور سیدعبدالله شیرازی و به عنوان اعتراض به دستگیری و تحت پیگرد قانونی واقع شدن روحانیون
متن سند:
شماره: 1274 /16 /57 تاریخ: 25 /3 /2537[1357]از: شهربانی استان خراسان (اطلاعات)
به: فرماندهی لشگر 77 مشهد
برگ خبر
برابر اطلاع واصله.
روز 22 /3 /37 بنا به دستور سیدعبدالله شیرازی و به عنوان اعتراض به دستگیری و تحت پیگرد قانونی واقع شدن روحانیون، مدرسین مشروحه زیر از تدریس به طلاب علوم دینی خودداری نموده‌اند.1
1. آیت‌الله سید صادق شریعتمداری
2. سید محمد صالحی
3. شیخ علی فلسفی تنکابنی
4. شیخ ابوالقاسم روحانی
5. عزالدین زنجانی2
ارزیابی خبر . تعطیل درس صحت دارد. موضوع قابل بررسی است.
توضیحات سند:
1. ساواک مشهد پس از دریافت این خبر، طی شماره 6499/ﻫ 1- 19 /4 /37 به شهربانی خراسان نوشت: «با اعلام اینکه پنج نفر روحانی مورد بحث در شماره معطوفی دستگیر نشده‌اند، خواهشمند است دستور فرمایند چگونگی را اعلام دارند.» بخش ضمائم2. اصل :عزیزالله. آیت‌الله سیدعزالدین حسینی زنجانی، فرزند مر حوم آیت‌الله آقامیرزا محمود حسینی قدس سره در سال 1300 شمسی در زنجان متولد شد و تحت سرپرستی والد علامه خود تربیت یافته و دوره مقدمات و سطح و مقدار کمی از خارج را در زنجان گذرانده و سپس به قم عزیمت کرد. در قم در درس فقه و اصول به حوزه درس آیات عظام سیدحسین بروجردی، آقاسید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، سیدصدرالدین صدر و سید محمدتقی خوانساری قدس سرهم به مدت چهارده سال حاضر شدند و در این زمینه به مدارج عالیه اجتهاد نائل می‌شدند. دوره حکمت متعالیه را نیز نزد مفسر کبیر و فیلسوف الهی مرحوم علامه طباطبائی، مرحوم آیت‌الله‌العظمی امام خمینی(ره) رهبر فقید انقلاب اسلامی و فیلسوف مجتهد حاج شیخ مهدی مازندرانی قدس سرهم خواندند. آیت‌الله سیدعزالدین زنجانی یکی از پنج نفری بودند که مرحوم علامه طباطبائی در مصاحبه تلویزیونی خود، ایشان را به عنوان افرادی که می‌شود در فلسفه اسلامی به آنان اعتماد کرد، معرفی فرمودند. آنگاه به نجف اشرف مهاجرت کرد و از دروس آیت‌الله العظمی سیدمحسن حکیم و آیت‌الله سیدعبدالهادی شیرازی استفاده نمودند. از سال 1335 پس از فوت مرحوم والدشان در زنجان مستقر شده و در زمینه اداره حوزه علمیه زنجان و مسائل فرهنگی و اجتماعی فعالیت خود را آغاز کرد. با همت ایشان کتابخانه بزرگی در مسجد جامع (سید) زنجان تاسیس شد که هم اکنون نیز مورد استفاده عموم است. آیت‌الله سید عزالدین حسینی زنجانی با نظام طاغوت در خلال سالهای متوالی مبارزه نموده و در ماجرای 15خرداد سال 1342 همراه با تعدادی از علمای بزرگ کشور زندانی شد. آن مرحوم همواره به تبلیغ و ارشاد و مبارزه با رژیم ستم‌شاهی مشغول بود تا اینکه در سال 1351 به مناسبت مراجعت شاه از اوپک سخنرانی تندی در مسجد جامع ایراد کرد که در پی آن از طرف مقامات امنیتی وقت مجبور به ترک زنجان شده و از آن تاریخ در کنار مرقد مطهر حضرت امام رضا علیه‌السلام اقامت نمود و در مبارزات مردم مسلمان و انقلابی کشور به همراه علمای بزرگ خراسان از جمله مقام معظم رهبری مشارکت می‌کرد. آن عالم فرزانه قبل از 22 بهمن 1357 به دستور امام خمینی قدس سره به زنجان برگشته و دو سال به عنوان امام جمعه زنجان ـ که چندین نسل خود و پدران او امام جمعه رسمی آن شهر بودند ـ به اداره شهر و مسجد و حوزه علمیه اشتغال داشت و منشاء برکات زیادی شد که متأسفانه به علت ترور نافرجام توسط برخی منافقین بداندیش در سال 59 مجدداً به مشهد برگشته و تا پایان عمر پربرکت خود به عنوان یکی از مراجع عظام تقلید و نیز مدرس حوزه علمیه مشهد در سطح خارج فقه و اصول و تفسیر قرآن کریم و نهج‌البلاغه تدریس و افاضه می‌نمود. مسجد امام صادق علیه‌السلام در خیابان دانشگاه مشهد پس از انقلاب اسلامی و به‌ویژه دوران جنگ تحمیلی یکی از کانون‌های تجمع و استفاده جوانان و عاشقان انقلاب و نظام علی‌الخصوص دانشجویان و رزمندگان اسلام بود و دروس تفسیر قرآن کریم، نهج‌البلاغه و تفسیر مثنوی از دیدگاه معارف اهل‌بیت اطهار علیهم‌السلام توسط ایشان همواره پذیرای طلاب، دانشجویان و اساتید دانشگاهها بود. یکی از آثار مطبوع ایشان شرح خطبه حضرت زهرا(س) در دو جلد ـ جلد اول بخش معارف و جلد دوم وقایع پس از رحلت پیامبر(ص) از زبان صدیقه طاهره(س) ـ به وسیله دفتر تبلیغات اسلامی قم تاکنون هفت بار چاپ شده است. از دیگر آثار چاپ شده ایشان می‌توان به کتاب‌های: معیارالشرک فی القرآن، راه رستگاری، شرح زیارت عاشورا، تفسیر سوره حمد و ... اشاره نمود. آن عالم بزرگ سرانجام پس از یک بیماری کوتاه در 24 اردیبهشت سال 1392 قالب خاکی را رها و به رحمت الهی واصل شد. (آیت‌الله‌العظمی میلانی به روایت اسناد ساواک، ج1، ص40، محمدشریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج5، ص 41-240، اسناد ساواک)