درباره : سید عبدالحسین دستغیب فرزند محمد تقی
تاریخ سند: 31 شهریور 1356
درباره : سید عبدالحسین دستغیب فرزند محمد تقی
متن سند:
اقدامات اخیر نامبرده بالا متأثر از عقاید سوء وی بوده و همانطور که آن سازمان نیز گزارش نموده است، مصادف شدن برنامه های جشن هنر شیراز با ماه مبارک رمضان و اجرای نمایشنامه «آتش ـ خوک ـ بچه» از عوامل محرک وی برای ایراد مطالب خلاف و تحریک آمیز او در بالای منبر بوده است.با در نظر گرفتن موارد فوق تبعید و یا ممنوع المنبـر کردن یاد شده در بین متعصبین مذهبی عکس العمل مناسبی نخواهد داشت.
و موجب خواهد شد که وی در آینده از موقعیت بهتری برخوردار گردد.
چون تجربه نشان داده که تبعید و یا ممنوع المنبر شدن افرادی نظیر مشارالیه بجای تضعیف نفوذ آنها باعث شده که افراد مذهبی توجه بیشتری به آنها مبذول دارند و کمکهای مادی قابل توجهی به این قبیل افراد بنمایند، خواهشمند است دستور فرمائید در شرایط فعلی از تبعید و یا ممنوع المنبر کردن وی خودداری و به یاد شده تذکر و توجه داده شود که اقدامات او از نظر مقامات دور نبوده و اگر در رویه خود تجدید نظر ننماید در آینده تصمیمات لازم در مورد او اتخاذ و اجراء خواهد شد.
نتیجه را ضمن مراقبت از اعمال و رفتار وی به این اداره کل اعلام تا وضعیت وی براساس تذکرات داده شده مورد توجه و بررسی قرار گیرد.
مدیر کل اداره سوم ـ ثابتی از طرف 30 /6 /36 مسئول بررسی ـ خوانساری رئیس بخش 312 ـ دبیری 30 /6 رئیس اداره یکم عملیات و بررسی ـ عطارپور اوامر صادره در مورد تلگرافات روز جاری چه بوده است؟ 30 /6 /36
توضیحات سند:
1ـ حجه الاسلام سیدعلی محمد دستغیب (خواهرزاده شهید آیه اللّه دستغیب) فرزند سید علی اکبر در سال 1313 در شیراز متولّد گردید.پس از اخذ دیپلم، با بهره گیری از محضر آیات عظام شهید دستغیب، شیخ حسنعلی نجابت، گلپایگانی، خویی، شیخ محمدباقر زنجانی، و حضرت امام خمینی (سلام اللّه علیه) به تحصیلات حوزوی همت گمارد.
مبارزات سیاسی خود را در سال 1342 و با شرکت در جلسات مذهبی آغاز نمود و بر اساس اسناد ساواک در سال 1349 در مجلس ختم آیه اللّه حکیم در مسجد نو شیراز، تصویب مرجعیت حضرت امام را از سوی جامعه روحانیت شیراز به اطلاع عموم رسانید.
با ادامه فعالیت ها و مبادرت به جذب جوانان، چندین بار توسط ساواک احضار و یا ممنوع المنبر گردید و حکم تبعید وی در 2 نوبت به سقز و اهر صادر شد.
بااوج گیری انقلاب، در آذر ماه 1357 به شیراز بازگشت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی به سرپرستی پادگان هوابرد شیراز، ریاست دادگاه انقلاب اسلامی شیراز (استان فارس) و نیز سرپرستی حزب جمهوری اسلامی فارس اشتغال یافت.
سپس به تأسیس حوزه علمیه ابوصالح در شیراز اقدام نمود و علاوه بر سرپرستی حوزه، خود در آنجا به تدریس پرداخت.
ایشان نماینده دوره اول و سوّم مجلس خبرگان رهبری از استان فارس می باشد و از روحانیون وابسته به جناح چپ در شیراز محسوب می گردد.