گزارش خبر موضوع : نبی اللّه احمدی و سایرین
تاریخ سند: 10 آبان 1354
گزارش خبر موضوع : نبی اللّه احمدی و سایرین
متن سند:
عطف به 4150 / 1 د ـ 23 /7 /54 نبی اللّه احمدی شغل واعظ و یکی از طلاب علوم دینی قم می باشد.سن وی حدود 45 ساله و محل اقامت نامبرده در قم بوده لیکن تاکنون روشن نشده مشارالیه اهل کجا می باشد وی در ماههای سوگواری به منطقه رودسر می آید و به طوری که شنیده شده شخصی به نام سرپناه که اتومبیل پیکان داشته و احمدی را با اتومبیل مزبور در طول مدت اقامت در رودسر به این طرف آن طرف می برد از جمله احمدی را به ملاقات با شیخ ابوالقاسم امیرپور سیویری برده است و امیرپور مطالبی درباره گرفتاریهای سید عبدالکریم هاشمی نژاد و خلاصی علی خامنه ای خراسانی1 گفته و احمدی اظهار خرسندی از این ملاقات کرده است.
نظریه شنبه : امیر پورسیویری اظهار داشته اینجانب تازه از زندان مرخص شده ام و در ملاقات با احمدی مطالبی نخواهم گفت ضمنا گویا سید عبدالکریم هاشمی نژاد و علی خامنه ای خراسانی از روحانیونی می باشند که در بازداشت یا تبعید به سر می برند.
نظریه یکشنبه : نظریه شنبه و مفاد قابل بررسی می باشد.
آذین نظریه دوشنبه : نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
شفیع
توضیحات سند:
1ـ آیت الله سیدعلی خامنه ای در 1318 هش در مشهد به دنیا آمد.در سن چهارسالگی به همراه سید محمد (برادر بزرگترش) به مکتب خانه برای آموختن قرآن رفتند بعد از مدتی هر دو را به مدرسه ابتدایی اسلامی به نام دارالتعلیم دیانتی فرستادند.
پس از شروع ادبیات عرب و آموختن صرف و بعضی کتب نحو در سن 14 سالگی وارد مدرسه سلیمان خان (مدارس علوم دینی حوزه علمیه مشهد) شده به درس طلبگی ادامه داد و سطوح عالیه را در سن 18 سالگی به پایان رسانده و در درس خارج فقه آیت الله میلانی شرکت جست در 1337 به قم عزیمت و تا سال 43 به تحصیلاتش در آنجا ادامه داد سپس به حوزه علمیه مشهد بازگشت.
وی در دوران حکومت ستمشاهی از شاگردان نزدیک امام خمینی بودند.
در سال 42 از طرف امام مأموریت یافت سه پیام را به مشهد ببرد سه پیامی که با محرم سرنوشت سازی که 15 خرداد در آن اتفاق افتاد ارتباط داشت.
پیام اول برای علما و خطبا و منبریها و سران هیئتهای مذهبی راجع به حمله به اسرائیل و مسأله فیضیه.
پیام دوم برای مرحوم آیت الله میلانی و پیام سوم برای حاج آقا حسن قمی راجع به شروع مبارزه علمی از هفتم محرم.
این رسالت از طرف وی بخوبی به انجام رسیده و پیامها توانست موجب تشدید مبارزات در استان خراسان گردد.
ایشان بخاطر فعالیتهای مبارزاتی شان در سالهای بین 43 تا 57 جمعا سه سال از عمر خود را در زندانهای مخوف رژیم منحوس پهلوی و بعد در 56 حدود یک سال را در سخت ترین شرایط و در بد آب وهواترین نقاط ایران (ایرانشهر) در تبعید به سر بردند و بقیه سالها را هرچند که در خانه خود به سر بردند ولی دائما در محاصره و زیر نظر رژیم بودند.
آیت الله خامنه ای در سال 57 در حالی که از تبعید باز می گشتند همراه چند تن از دوستانش رهبری مبارزات مردم خراسان را به عهده گرفتند.
در همین سال و به هنگام عزیمت امام خمینی به پاریس، به عضویت شورای انقلاب منصوب شدند و پس از تشکیل دولت جمهوری اسلامی، نمایندگی شورای انقلاب در ارتش و معاونت امور انقلاب و وزارت دفاع ملی را به عهده گرفتند.
سپس در سال 58 بخاطر بعضی از اختلافاتی که در سپاه پاسداران بوجود آمده بود به فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب شده و با رفع اختلاف، آنجا را سر و سامان بخشیدند و در همین زمان از سوی امام بعنوان امام جمعه تهران منصوب گردیدند و در سال 59 از طرف مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای اسلامی برگزیده شدند و در همین سال پس از تشکیل شورای عالی دفاع به سمت نمایندگی امام (ره) در این شورا منصوب گردیدند.
ایشان در 6 تیرماه 60 پس از یک نطق مهم در مجلس شورای اسلامی که به عزل بنی صدر از ریاست جمهوری منجر شد در یکی از مساجد تهران (مسجد ابوذر) در حال سخنرانی مورد سوء قصد منافقین قرار گرفته و از ناحیه دست و سینه بشدت مجروح شدند و در میان تأثر عمیق مردم تهران و با تلاشی چشمگیر به بیمارستان منتقل گردیدند و به نحو معجزه آسایی از مرگ نجات یافتند اما هنوز دست ایشان بهبودی کامل خود را بازنیافته است.
آیت الله خامنه ای در سال 60 پس از شهادت شهید رجایی دومین رئیس جمهوری ایران کاندیدای ریاست جمهوری شدند و در مهرماه همین سال با 95 درصد آراء مردم ایران (717 /847 /16 رأی) به عنوان سومین رئیس جمهور منتخب مردم انتخاب گردید و در سال 64 برای دومین بار به مدت چهار سال دیگر به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران از طرف مردم انتخاب شدند.
ایشان در هنگام رحلت حضرت امام علاوه بر ریاست جمهوری، ریاست شورای عالی دفاع، ریاست شورای عالی انقلاب فرهنگی، ریاست مجمع تشخیص مصلحت، نماینده مجلس خبرگان، نائب رئیس شورای بازنگری قانون اساسی، رئیس شورای سیاست گذاری کشور و امام جمعه مردم تهران را به عهده داشتند.
پس از رحلت امام از طرف خبرگان منتخب مردم در 15 خرداد 68 به عنوان جانشین امام و رهبر نظام جمهوری اسلامی تعیین و به مردم ابلاغ گردید.
(انقلاب و ریشه ها، حبیب اللّه طاهری، صص 230 الی 232).