تاریخ سند: 5 شهریور 1357
متن سند:
شماره : 129 ـ 200 دفتر مخصوص شاهنشاهی نظر به پیشنهاد جناب جعفر شریف امامی1 نخست وزیر جناب هوشنگ نهاوندی را به سمت وزیر علوم و آموزش عالی منصوب و مقرر می داریم که در انجام دادن وظایف محول اقدام نماید.کاخ سفید سعدآباد به تاریخ پنجم شهریور ماه 1357 شمسی (2537 شاهنشاهی)
توضیحات سند:
1ـ جعفر شریف امامی در سال 1291 ه.ش در تهران متولد شد.
پدر او محمدحسین ملقب به نظام الاسلام بود و در دستگاه امام جمعه وقت (سید محمد امامی) خدمت می کرد از این راه ثروتی اندوخت و فرزندانش را برای تحصیلات عالیه به اروپا فرستاد و شریف امامی به سوئد رفت و مهندسی اخذ کرد و به ایران بازگشت.
او به استخدام شرکت راه آهن درآمد تا معاونت راه آهن ترقی کرد.
در سال 1329 در کابینه رزم آرا جهت تصدی وزارت راه انتخاب شد و در زمان مصدق، ریاست شورای عالی سازمان برنامه را به عهده داشت.
بعد از سقوط دکتر مصدق نیز همین سمت را دارا بود تا اینکه در انتخابات دوره دوم مجلس سنا به سناتوری تهران انتخاب و در سال 1336 در کابینه اقبال به سمت وزیر صنایع و معادن معرفی شد و تا پایان حکومت 4 ساله اقبال در این سمت باقی ماند.
استعفای اجباری دکتر اقبال راه را برای نخست وزیری شریف امامی هموار ساخت.
وظیفه اصلی او برگزاری انتخابات مجدد دوره بیستم بود.
در روز 14 اردیبهشت 1340، دولت شریف امامی در مجلس استیضاح شد و بین او و نمایندگان درگیری پیش آمد.
او نزد شاه رفت و استعفا داد.
شریف امامی در حکومت 14 ماهه امینی خانه نشین بود، بعد از سقوط امینی، ابتدا به ریاست بنیاد پهلوی انتخاب و در سال 1342 سناتور اول تهران شد و ریاست مجلس سنا را 15 سال تا انتخاب مجدد به مقام نخست وزیری دارا بود که علت دوام او موقعیت ممتار شریف امامی در تشکیلات فراماسونری بود.
او پس از انتخاب شدن به ریاست مجلس سنا به ریاست لژ بزرگ فراماسونری ایران منصوب و این صفت را تا آخرین روزهای انقلاب که از ایران خارج شد بر عهده داشت.
در سال 1357 ش انقلاب به اوج خود نزدیک می شد.
شاه فکر می کرد با یکی از مهره های انگلیسی می تواند انقلاب را کنترل کند.
لذا 5 شهریور 1357 حکم نخست وزیری شریف امامی را صادر کرد.
او نام کابینه خود را آشتی ملی اعلام کرد.
تاریخ هجری را مجددا به عنوان تاریخ رسمی کشور قرار می دهد و کاباره ها و کازینوها را تعطیل می کند.
اما، امام خمینی(ره) راه هرگونه آشتی با شریف امامی را رد کرد و راهپیمائی های گسترده و بی سابقه ادامه یافت و حکومت نظامی برقرار کردند.
در 9 مهرماه، کارکنان شرکت نفت، پست و تلفن، بانک ملی و سازمان آب به اعتصابیون پیوستند و در اواخر مهرماه چرخ نهضت شتاب بیشتری گرفت.
اما او هنوز امید خود را از دست نداده بود.
تعدادی از وابستگان رژیم را زندانی و زندانیان سیاسی را آزاد کرد.
اما مردم در گوشه و کنار دست به تظاهرات می زدند و با نیروهای نظامی درگیر می شدند و چرخ اقتصادی کشور از حرکت بازایستاد تا اینکه در روز 14 آبان 1357ش شریف امامی از نخست وزیری برکنار شد و دولت ازهاری جای او را گرفت.
شریف امامی برای آخرین بار با دوستان ماسونی خود دیدار کرد و از آنها خداحافظی کرد و به غرب پناهنده شد.