گزارش خبر موضوع : تلگراف قضات و وکلای استانهای گیلان و مازندران به ریاست جمهوری فرانسه
تاریخ سند: 23 آبان 1357
گزارش خبر موضوع : تلگراف قضات و وکلای استانهای گیلان و مازندران به ریاست جمهوری فرانسه
متن سند:
اخیرا عده ای از قضات و وکلای دادگستری استانهای گیلان و مازندران تلگرافی مبنی برایجاد محدودیتهائی از طرف دولت فرانسه برای روح اله خمینی بعنوان والری ژیسکاردستن رئیس جمهوری فرانسه مخابره و در آن ضمن اشاره به روابط چند صد ساله دولتین ایران و فرانسه و تشکیل نهضت فرانسه آزاد در انگلستان توسط ژنرال شارل دوگل اظهار داشته اند ملت ایران با تیزبینی هر چه بیشتر مشتاقانه و بی صبرانه در انتظار طرز رفتار دولت فرانسه نسبت به رهبر عظیم الشأن خود امام خمینی است.بدیهی است هرگونه داوری و جهت گیری در اینمورد منوط به کیفیت این واکنش خواهد بود.
کاری کنید که ملت فرانسه و نسلهای آینده و آزادیخواه جهان شما را بحق مبشر آزادی و تجسم واقعی خصلتهای پسندیده ملت فرانسه بدانند.
نظریه شنبه : یک نسخه فتوکپی تلگراف مزبور که توسط 86 نفر از قضات (26 نفر از قضات گیلان ـ 60 نفر از قضات مازندران) و 24 نفر از وکلای استانهای مزبور امضاء گردیده جهت استحضار به پیوست تقدیم میگردد.
ضمنا گفته میشود عامل اصلی تهیه این تلگراف غلامعلی ریاحی دادرس دادگاه شهرستان رودسر که افکار کمونیستی نیز دارد میباشد.
نظریه چهارشنبه : 26 نفر قضات دادگستری گیلان که تلگراف مزبور را امضاء نموده اند تا این تاریخ فاقد سابقه ضد امنیتی بایگانی شده در 1/ ه بوده و گفته میشود از این عده چند نفر مازندرانی هستند و چنین بنظر میرسد که قضات گیلان اکثرا تمایلی بامضاء تلگراف موصوف نداشته اند.
چهار برگ فتوکپی تلگراف مزبور استحضارا به پیوست ایفاد میگردد.
بومی نظریه 1 ه : فتوکپی تلگرام فاقد امضاء به پیوست ایفاد و اعلام میدارد تا ردیف 27 مربوط به قضات دادگستری گیلان بوده و بقیه مربوط به استان مازندران است.
دستور داده شد تحقیق و بررسی شود که آیا تلگراف مزبور از طریق مخابرات گیلان مخابره شده و یا از محلی دیگر چنانچه از گیلان مخابره شده فتوکپی امضاء شده آنرا تهیه و پس از وصول متعاقبا ایفاد خواهد شد.
توضیحات سند:
* امروز (18 /8 /57) آقای حاج شیخ هاشم آملی از علمای مقیم قم در پاسخ به نامه گروهی از روحانیان درباره اوضاع سیاسی ایران تشکیل دولت نظامی را محکوم کرد و همبستگی خود را با رهبری امام خمینی اعلام نمود.(اسناد انقلاب اسلامی، ج 2، ص 435)