تاریخ سند: 30 مهر 1354
درباره : غلامحسین فرزند محمد شهرت حقانی بازگشت : 127651/66/401 ـ 3/2/54 شعبه یک بازرسی
متن سند:
از: ساواک
به : ریاست اداره دادرسی نیروهای مسلح شاهنشاهی شماره: 4071/ ک
بدینوسیله تعداد 96 (نود و شش) برگ پرونده اتهامی نامبرده بالا که از نظر
تحقیقاتی تکمیل گردیده جهت رسیدگی های لازم به پیوست ایفاد می گردد.
خواهشمند است دستور فرمایید از سرانجام کار متهم یاد شده این سازمان را آگاه
سازند.
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور.
ارتشبد نصیری1 30 /7
محترما وسائل و مدارک برابر صورتجلسه تنظیمی به دادرسی ارتش ارسال گردیده است.
بازجوی متخصص کوچصفهانی
24 /7 /54
بازجو وظیفه خواه 18 /7 /54
توضیحات سند:
1ـ ارتشبد نعمت اللّه نصیری، در
سال 1291 ش در سمنان زاده
شد.
پدرش محمد نصیری
(عمیدالممالک)، نماینده مجلس
شورای ملی بود.
در 21 سالگی
وارد دانشکده افسری شد.
او
مدارج و مشاغل نظامی را به
این ترتیب پشت سر گذاشت :
فرمانده گروهان دانشکده
افسری، معاونت دانشکده
تکمیلی، فرماندهی گردان هنگ
18 لشگر کرمان، فرماندهی
گردان مستقل سیرجان و
فرماندهی گردان 1 پیاده
دانشکده افسری، فرماندهی
دوره تکمیلی و معاون دسته
پیاده دانشکده افسری،
فرماندهی هنگ 1 لشگر
شاهنشاهی، فرماندهی گارد
مستقل شاهنشاهی در همین
مسند بود که روز 25 مرداد
1332 فرمان شاه مبنی بر عزل
دکتر مصدق از سمت نخست
وزیری را به او ابلاغ کردند.
معاونت ژنرال آجودانی شاه، در
مهر ماه 1341 ش رئیس
شهربانی کل کشور گردید در
سال 1342 فرماندار نظامی
تهران شد.
اندکی بعد از قیام 15
خرداد 1342 سرلشگر پاکروان
از ریاست ساواک معزول و
نصیری به ریاست این سازمان
منصوب شد و تا خرداد 1357
در این سمت بود.
دوران
فرماندهی او بر ساواک اوج
فعالیت ساواک در دستگیری،
شکنجه و سرکوب وحشیانه و
ظالمانه مخالفان و منتقدان رژیم
بود.
این اقدامات باعث بدنامی
و منفوریت ساواک و رئیس آن
نصیری شد و با اوج گیری
انقلاب اسلامی شاه مجبور شد
جلاد بدنام خود را از ریاست
ساواک معزول و به سفارت
ایران در پاکستان منصوب کند.
اندکی بعد شاه برای نجات خود
از مهلکه مجبور شد نصیری را
از سفارت نیز عزل و به زندان
بیاندازد نصیری روز 22 بهمن
1357 به چنگ عدالت گرفتار
شد و 4 روز بعد محاکمه و
تیرباران گردید (فیروزان،
سیاکزار، چهره های آشنا، 1343
ش، ص 46ـ 44؛ عراقی،
مهدی، ناگفته ها، تهران، رسا،
1370 ش؛ مدنی، جلال الدین،
تاریخ سیاسی معاصر ایران، ج
2، تهران، دفتر انتشارات
اسلامی، 1361 ش).
منبع:
کتاب
شهید حجتالاسلام حاج شیخ غلامحسین حقانی به روایت اسناد صفحه 242