موضوع: جلسه بحث و تفسیر هفتگى1 مسجد هدایت
تاریخ سند: 22 مهر 1350
موضوع: جلسه بحث و تفسیر هفتگى1 مسجد هدایت
متن سند:
تاریخ:22 /7 /50شماره: 12639 /20 ه 12
موضوع: جلسه بحث و تفسیر هفتگى1 مسجد هدایت
در جلسه مذکور پس از اداى نماز جماعت به وسیله سید محمود طالقانى2 و قرائت قرآن بتوسط محمد بهفروزى در ساعت 1900 سید باقر ابطحى به‌مناسبت میلاد حضرت امام زمان اشعارى را قرائت کرد که مضمون آن چنین بود (اشخاص جاهل بجاى افراد عالم بالاى منابر می‌روند. استبداد ریشه همه را سوزانیده. دود آتش جنگ همه جا را پوشانیده. افراد باایمان در غل و زنجیر اسیرند) سپس فقهى تاجر بازار در ساعت 1915 پشت تریبون رفت و درباره کلمه ذکر و اهمیت این کلمه در اسلام صحبت کرد و گفت من نمی‌دانستم باید در این مجلس که مرکز فضلا می‌باشد صحبت کنم ولى از طرف آیت‌اله طالقانى به من مأموریت داده شد که درس خود را پس بدهم امروزه هیچکدام ما اعمال صحیح نداریم و دنیا دارد بسوى جاهلیت پیش می‌رود و می‌خواهند دوباره جاهلیت را زنده کنند بنابراین از خدا میخواهیم که اجتماع و قرآن ما را حفظ کند. سخنرانى فقهى در ساعت 1945 باتمام رسید و مجلس ختم شد تعداد شرکت کنندگان حدود 100 نفر و اشخاص شناخته شده عبارت بودند از آقایان. حجت (محمد مهدى) اندوهى. رجائیان. مهندس سحابى. دکتر یداله سحابى. حسام الدین انتظارى. صدراله واثقى. محمد صادق اسلامى. على‌اکبر پوراستاد. محمد على قیومى هوشیار. محمد یزدگردى. على و جهانگیر عدالت‌منش. ابوالحسن طالقانى فرزند سید محمود. میرزائى. اکبرى. اکبر عسگرى آزاد. دکتر عباس شیبانى. رادنیا. محمدتقی جعفرى3. بسته نگار. حکیمى. باقر مشهدى حبیب اله معروف به خطیبى. عبداله حسینى. خلیل شالچى. ناصر ضرغامى. علوى. اسماعیل کریمخانى. رضوى. احمد على بابائى. مهندس مهدى بازرگان. برادر حجتى کرمانى. حاج حسینقلى روائى. حاج جواد على اله. سید ابراهیم موسوى حسینى. موسوى دانشجوى مؤسسه عالى حسابدارى. على دانش منفرد.
نظریه شنبه ـ شنبه نظرى ندارد.
نظریه یکشنبه ـ یکشنبه نظرى ندارد.
نظریه سه‌شنبه ـ نظرى ندارد.
نظریه چهار شنبه ـ نظرى ندارد %
رونوشت برابر اصل است در شماره 123017 می‌باشد ـ
در پرونده بایگانى شود.
توضیحات سند:
1. این سند درباره جلسه جشن نیمه شعبان در مسجد هدایت مى‌باشد که متفاوت از جلسات هفتگى و به صورت گسترده‌تر و عمومى‌تر برگزار گردیده بود. بنابراین عنوان گزارش، مناسب و صحیح انتخاب نشده است.2. آیت‌اللّه سید محمود طالقانى(ره) (1358 ـ 1289) پس از کسب علوم اسلامى در مدارس رضویه و فیضیه قم در سال 1317 براى تدریس و تبلیغ معارف اسلامى به تهران آمد و در سال 1318 به جرم مخالفت با رژیم پهلوى دستیگر و زندانى شد. کلاسهاى درس ایشان از سال 1327 به بعد در مسجد هدایت تهران مرکز تجمع عناصر روشنفکر مذهبى و مبارز بود. در سال‌هاى 1331 ـ 1330 به اردن و مصر سفر کرد. در مبارزات ملى شدن صنعت نفت شرک جست و بعد از کودتاى 28 مرداد به اتهام مخفى کردن نواب صفوى، رهبر فدائیان اسلام، در منزل خود دستگیر شد. مرحوم طالقانى به سبب مبارزات خود به دفعات به زندان رفت و در سال 1342 نیز به دلیل حمایت از نهضت امام خمینى به زندان افتاد.
در سال 1350 به زابل و سپس به بافت کرمان تبعید شد. در سال 1354 به سبب خیانت یکى از اعضاء مجاهدین خلق دستگیر و به 10 سال زندان محکوم شد. ایشان در 18 آبان ماه 1357 بهمراه جمعى از زندانیان سیاسى آزاد گردید. بعد از پیروزى انقلاب اسلامى از طرف حضرت امام(ره) به عضویت شوراى انقلاب و بعد از شهادت شهید آیت‌اللّه مطهرى(ره) به ریاست این شورا تعیین گردید. در انتخابات مجلس خبرگان بررسى نهایى قانون اساسى به نمایندگى مردم تهران برگزیده شد، و در مرداد 1358 به فرمان امام خمینى(س) اولین نماز جمعه را در دانشگاه تهران اقامه کرد. از آیت‌اللّه طالقانى آثار چندى در زمینه تفسیر قرآن و معارف اسلامى و مسائل اجتماعى برجاى مانده است. حضرت امام خمینى(ره) پس از رحلت نابه هنگام وى در شهریور 1358، او را «ابوذر زمان» خواندند.
مرحوم آیت‌اللّه سید محمود طالقانى(ره) با استاد علامه آیت‌اللّه جعفرى(ره) مراودات داشتند. استاد علامه(ره) طى مصاحبه‌اى یکى از خاطرات خود با ایشان را چنین نقل مى‌کنند: «یادم مى‌آید که با آقاى سید محمود طالقانى که صحبت مى‌کردیم ایشان مى‌گفت مثلاً کدامیک از اساتید را در نجف دیدید و از محضرشان استفاده کردید؟ من آنها را برشمردم وقتى گفتم آقا شیخ مرتضى طالقانى، آن مرحوم اشکش از چشم جارى گشت. آقا سید محمود نسبتى با آقا شیخ مرتضى نداشت امّا هر دو طالقانى بودند و همشهرى. آقا سید محمود مى‌گفت که من آرزویم دیدن آقا شیخ مرتضى طالقانى بود.» [میراث ماندگار، ج 1، ص 101]
3. استاد علامه(ره) به دلیل دوستى با مرحوم آیت‌اللّه طالقانى (ره) و ارادت به ایشان، در اجابت به دعوت شرکت در جشن نیمه شعبان، در این جلسه شرکت نموده بودند. بدیهى است که چون جلسه عمومى بوده است طیفى از افراد متفاوت در آن شرکت داشته‌اند که منبع ساواک فقط اسامى آن تعداد از افرادى را که شخصا مى‌شناخته، ذکر نموده است.