پیرو : 1739 ـ 19/3/48
تاریخ سند: 21 خرداد 1348
پیرو : 1739 ـ 19/3/48
متن سند:
از : عراق به : کل سوم 316 شماره : 1786 1ـ پس از ورود آیه اللّه سیدمحسن حکیم به نجف با اقامت مجدد او در منزلش واقع در کوفه از طرف مأمورین سازمان امنیت و شهربانی عراق کلیه تماس های نامبرده شدیدا کنترل تا جایی که آمد و رفت به منزل وی قطع گردیده است.2ـ در مورد دستگیری سیدمهدی حکیم1 فرزند آیه اللّه حکیم گفته می شود که سیدمهدی در همان روزی که آیه اللّه حکیم کاظمین را ترک نموده بازداشت شده لکن دولت بعثی عراق با درج آگهی در جراید مبنی بر متواری شدن سیدمهدی حکیم در نظر دارند که اولاً در حال حاضر از عکس العمل احتمالی حکیم جلوگیری کنند و در ثانی در صورتی که سیدمهدی در بازداشتگاه مانند سایر دستگیرشدگان مورد شکنجه قرار گرفت بتوانند برای هر مدتی که بخواهند نامبرده را در بازداشتگاه نگهدارند تا اثر شکنجه از بین برود.
3ـ همزمان با تحت مراقبت قرار دادن آیه اللّه حکیم نسبت به احضار و دستگیر نمودن نزدیکان حکیم در نجف اقدام و تاکنون شیخ محمد رشتی و سیدمرتضی عسگری دستگیر گردیده اند ضمنا افراد دیگری از جمله محی الدین ممقانی ـ سیدباقر صدر پسر عموی موسی صدر ـ سیدابراهیم طباطبایی یزدی ـ سیدمحمد بحرالعلوم تحت تعقیب و بعضی از آنان در حال اختفا بسر می برند.
4ـ بعضی از مراجع تقلید از جمله آیه اللّه خمینی [و] خوئی در نظر داشته اند که به عنوان اعتراض به رفتار وحشیانه مأمورین دولتی مجلس نماز و درس خود را تعطیل نمایند لکن حکیم آنان را از انجام این کار منع نموده است.
ضمنا چون خمینی به علت داشتن کسالت در تاریخ 19 /3 /48 در محل نماز و درس حاضر نشده است و به همین جهت چند نفر از مأمورین امنیت نجف به منزل مشارالیه مراجعه و وی را مورد بازخواست قرار داده است.
ضمنا نظر به اینکه گزارشی به مأمورین سازمان امنیت رسیده بوده که خمینی بنا به توصیه مصطفی خمینی فرزند نامبرده در محل نماز و درس خود حاضر نگردیده به همین علت مصطفی خمینی نیز دستگیر گردیده است.
5 ـ از تاریخ 19 /3 /48 تاکنون اتومبیل های کرایه ای بین بغداد و نجف و کربلا از قبول مسافرین ایرانی خودداری و علت این امر را مزاحمت های معموله از طرف مأمورین دولتی مستقر در پاسگاه های راهها اظهار می دارند.
ناهید اصل در پرونده سیدمحسن حکیم است در پرونده سید مصطفی خمینی بایگانی شود.
اوانی
توضیحات سند:
1ـ حجه الاسلام مهدی حکیم در سال 1314 ش در نجف به دنیا آمد.او پسر دوم آیه اللّه محسن حکیم، مرجع تقلید شیعه بود.
سیدمهدی حکیم تا مرتبه اجتهاد به تحصیل ادامه داد و یکی از بنیانگذاران «جماعت العلما» بود.
او همچنین بنیانگزار «مدرسه عالی اصول دین» (کلیه اصول الدین) در بغداد بود و در آنجا درس هایی را در مورد اقتصاد اسلامی تدریس می کرد.
سید مهدی، مانند معاون برای پدرش عمل می کرد و از جمله وظایف او انتقال نظرات روحانیت به دولت بغداد و به جامعه شیعیان عراق بود.
این مسئولیت ها، به دستگیری و شکنجه او در سال 1347 منجر شد.
سید مهدی و دکتر «محمدباقر العلوم»، معاون آیه اللّه حکیم، کمی بعد در سال 1347 از عراق مهاجرت کردند، سید مهدی به پاکستان رفت.
این خاندان در پاکستان نیز دارای شعبه ای است.
در سال 1350 آیه اللّه صدر، سید مهدی را مأمور کرد که راهنمای روحانی جامعه شیعه در «دبی» که از کشورهای عرب حوزه خلیج فارس شود.
سیدمهدی حکیم تا سال 1359 در دبی باقی ماند.
در این حال مأموریت لندن به وی داده شد.
او در آنجا به کمک جماعت العلما سازمان خیریه «اهل بیت» را که مرکز کنفرانس شیعیان نیز بود تأسیس کرد و بعدا نیز مسئولیت رسیدگی به امور مهاجرین عراقی را در آنجا برعهده داشت.
سیدمهدی در تشکیل مجلس اعلی مداخله ای نداشت اما ایجاد شدن آن را «مبارک» خواند...
.
در سال 1367 سیدمهدی هنگام شرکت در یک کنفرانس اسلامی در خارطوم پایتخت سودان، توسط مردی که سوار اتومبیل سفارت عراق بود ترور شد.
در مراسم تشییع جنازه که در بیروت برگزار شد، «شیخ محمد مهدی شمس الدین»، معاون مجلس اعلای شیعیان لبنان، و «علی حسینی»، رهبر جنبش امل از جمله سخنرانان بودند.
در مراسم تشییع جنازه در قم نیز آیه اللّه «محمدرضا گلپایگانی» سخنرانی کرد.