تاریخ سند: 6 آبان 1357
موضوع: تحریک مردم
متن سند:
شماره: 320 /1 /02 /501 /962 تاریخ:6 /8 /1357
از: ا. ض مرکز آموزش بیرجند
به: تیمسار ریاست سازمان اطلاعات و امنیت خراسان
موضوع: تحریک مردم
خبر واصله حاکی است.
از ساعت 1615 الی 1700 مورخه 28 /7 /1357 یکی از وعاظ شهرستان تربتحیدریه به نام عبدالله امامی در مسجد جامع شهرستان مزبور به روی منبر رفته و به پشتیبانی از خمینی مردم را برعلیه حکومت تحریک مینموده و اظهار داشته ارتشیها و مأمورین شهربانی را محترم بشمارید و با آنها با احترام رفتار کنید، آنها برادران ما هستند و آنها هم نباید برای نگهداری یک نفر، تعدادی از مردم بیگناه را بکشند و نباید برای نگهداری یک نفر یا یک خانواده، برادران و خواهران خود را قتل عام نمایند و اشاره به واقعه اخیر کرمان نموده و اظهار داشته کار رسوائی و افتضاح به کجا کشیده که بیچاره از کولیها1 و شرابخواران کمک میگیرد و اضافه نموده مردم نترسید، در زمان قدیم، طاغوت نام پادشاهی بود، پادشاهی سفاک و خونخوار تا اینکه وسیله 300 نفر که متحد شده بودند و وی را با آن همه لشگر و سپاه سرنگون کردند و کشتند؛2 شماها نباید از کشتن بترسیدو بیان نموده خدایا امام زمان و سیدو آقایمان را حفظ کن و طاغوت زمان را سرنگون فرما که پس از ختم مجلس، مردم حاضر در مجلس شروع به صلوات فرستادن نموده و شعارهای ضدمیهنی دادهاند.
ارزیابی خبر. صحت دارد.
منبع مورد اعتماد است.
مراتب به منظور استحضار و هرگونه اقدام مقتضی به عرض میرسد.
آقای ابوالقاسمی. جزو طرفداران خمینی منظور و به مرکز اعلام گردد. 14 /8 /57
خبر فوق قبلاً از طریق شهربانی واصل و به مرکز ارسال شده. منظور شد.
توضیحات سند:
1. کولیها گروهی بودند که غالباً در حواشی شهرهای جنوبی کشور در چادرها و آلونکها به سختی (و بعضاً از راههای خلاف) امرار معاش میکردند. رژیم شاه پس از ناکامی در کشتار نظامیان در هفده شهریور دست به روش جدیدی زد، اشرار و اوباش با هدایت و حمایت مسلحانه مأمورین نظامی و امنیتی در نقاط مختلف کشور به محل اجتماع و تظاهرات مردم یورش میبردند که به چماقداران رژیم معروف شدند. حمله چماقداران در فاجعه مسجد جامع کرمان نمونهای بارز از این اقدام تازه رژیم بود.
2. احتمالاً در این بخش از سخنرانی به داستان جنگ جالوت و طالوت اشاره شده است و تهیهکنندگان گزارش موضوعات را درهم آمیختهاند.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی- 16 صفحه 115