درباره: محمدتقی جعفرى استاد دانشگاه تهران
تاریخ سند: 8 تیر 1347
درباره: محمدتقی جعفرى استاد دانشگاه تهران
متن سند:
از: ساواک تهران تاریخ:8 /4 /47به: تیمسار ریاست ساواک مدیریت کل اداره سوم 312 شماره: 13323/ه 2
درباره: محمدتقی جعفرى استاد دانشگاه تهران 1
عطف 80932 /312-13 /12 /46
در تحقیقاتی که از نامبرده بالا که اسم و شهرت صحیحش محمدتقی شاطر جعفرى می‌باشد به‌عمل آمد2 اظهار داشت کرارا بنا به‌دعوت شاگردانى که در تهران داشته در جلسات و انجمن‌هاى متعددى در تهران و شهرستان‌ها شرکت و درباره اخلاق و مذهب سخنرانى نموده و حتى در این باره مقالاتى نوشته که بعضى از دانشجویان این مقالات را براى دوستان خارج از کشور نیز ارسال داشته‌اند ولى تاکنون ارتباط با سران و اعضاء جمعیت نهضت آزادى نداشته است. 3
با توجه به اینکه نامبرده در بخش 316 آن اداره کل داراى سوابقى می‌باشد و بیوگرافى وى طى شماره 28955 /20 الف ـ 14 /11 /44 به آن بخش ایفاد گردیده اطلاع دیگرى که وابستگى او را بجمعیت نهضت آزادى تأیید نماید به دست نیامده است. ضمناً مشارالیه بعضاً در حسینیه ارشاد4 برنامه‌اى تحت عنوان برنامه دانشجو دارد.
رئیس ساواک تهران. نواب
از طرف
آقاى صالحى با شماره اشاره شده ارائه شود 11 /4 /47
15 /4 /47 فیشبه‌استحضار ریاست بخش 316 برسد
از طرف رئیس بخش 312 10 /4 /47 تحویل بخش 321 گردید 13 /4
توضیحات سند:
1. به رغم اینکه قبلاً بخش مربوطه در ساواک تهران ذیل سند مورخ 9 /10 /46 اعلام نموده است که استاد علامه جعفرى(ره) در دانشگاه تهران اشتغال به تدریس نداشته است، مع الوصف در این سند و چند سند مشابه دیگر عنوان استاد دانشگاه تهران براى حضور استاد (ره) ذکر و تکرار شده است.2. بنا به این سند، از سال 44 به بعد این دوّمین بار است که ساواک از استاد علامه(ره) مستقیما تحقیق و در واقع بازجویى به‌عمل آورده است.
3. بعضى از سران و اعضاء نهضت آزادى مانند بسیارى از رهبران دیگر احزاب و گروه‌هاى مبارز و فعّال در آن سال‌ها به منزل استاد رفت و آمد داشته و سعى مى‌کردند از ایشان بهره علمى ببرند ولى هیچ ارتباط سیاسى و تشکیلاتى وجود نداشته است. البته ساواک به دلیل عدم منابع لازم از اغلب این ملاقات‌ها و رفت و آمدها بى اطلاع مانده بود.
4. استاد علامه جعفرى (ره) در اولین هیئت مدیره حسینیه ارشاد در کنار شهید آیت‌اللّه مطهرى (ره) شرکت داشتند و در آن سخنرانى‌هایى ایراد فرموده‌اند. [تکاپوگر اندیشه‌ها، ص 72 ـ 71]