تاریخ سند: 16 اسفند 1342
سفارت کبرای شاهنشاهی ایران در بغداد
متن سند:
شماره : 4 /211 /29
رونوشت نامه شماره 4 /211 /29
وزارت امور خارجه ـ اداره اول سیاسی
رونوشت نامه شماره 194 مورخه 9 /1 /1343 سرکنسولگری شاهنشاهی
ایران در کربلا به انضمام نشریه الاخلاق و الآداب که اخیرا انتشار یافته و در
صفحه 306 و 307 اشعار
کنایه داری به امضای س.
ع.
م از نجف اشرف درباره
آزادی آقای خمینی چاپ
شده است جهت استحضار
بضمیمه ایفاد میگردد.
سفیر کبیر ـ دکتر مشایخ
فریدن1
رونوشت برابر اصل است
اصل در پرونده مجله الاخلاق و
الآداب است رونوشت در پرونده
آیت الله خمینی بایگانی شود.
24 /2 /43
توضیحات سند:
1ـ محمد حسین مشایخ فریدنی
فرزند شیخ محمدباقر در سال
1293 ش در تهران متولد شد.
تحصیلات مقدماتی از علوم
دینی تا صرف و نحو را در منزل
نزد پدرش فرا گرفت و در سال
1309 وارد مدرسه دارالفنون
گردید.
در سال 1314 به درجه
لیسانس دست یافت و سپس در
دبیرستانهای دولتی ادبیات و
فلسفه تدریس می کرد.
در سال
1318 وارد دومین دوره دکتری
ادبیات شد و دو سال بعد با
رساله ای درباره «تاریخ سیاسی
و فرهنگی ایران و هند در عهد
سلطنت شاه جهان گورکانی» به
درجه دکترا نائل شد و چند سال
بعد یعنی 1324 به دعوت ملک
الشعراء وزیر فرهنگ وقت به
سمت بازرس و سرپرست
فرهنگ و اوقاف قم، کاشان،
ساوه، محلات و گلپایگان رسید
و راهی قم شد.
یک سال بعد به
تهران بازگشت و به مقام
بازرسی وزارت منصوب شد.
در سال 1328 به عنوان وابسته
فرهنگی به پاکستان رفت.
دکتر مشایخ فریدنی از فروردین
1341 تا اردیبهشت 1342 به
عنوان کاردار سفارت ایران در
عراق و سپس تا تیرماه 1343 به
سمت سفیر منصوب گردید.
سپس تا سال 1347 به عنوان
سفیر در عربستان سعودی بود و
یکسال بعد در سال 1348 به
عنوان سفیر دوباره راهی
پاکستان شد.
سرانجام دکتر محمد حسین
مشایخ فریدنی در روز چهارشنبه
14 آذر 1369 ش در راه سفر به
هند در کشتی در دریای عمان در
اثر سکته قلبی دارفانی را وداع
گفت.
(فرهنگ ش 8 بهار 1370،
سیاستگزاران و رجال سیاسی
در روابط خارجی ایران،
وزارت امور خارجه، کیهان ش
787، مجله دانش 23، 1369)
منبع:
کتاب
قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک - جلد 5 صفحه 48