متن سند:
سید موسی صدر رهبر شیعیان لبنان یکی از مهمترین افراد سلطه جو در امور سیاسی لبنان است.عقاید مختلفی چه مثبت و چه منفی در مورد صدر ابراز می شود.
موسی صدر در جریان آغاز زدوخوردهای لبنان از فلسطینیهای جبهه امتناع طرفداری می کرد، ولی بعد از مداخله سوریه موضع خود را تغییر داد و از دخالت سوریه به شدت طرفداری کرد، با وجودی که اکثریت مسیحیان (که وی با آنها موافق است) نسبت به حضور سوریه دلسرد و یا حداقل سوءظن دارند، موسی صدر همچنان طرفدار سوریه باقی مانده است.
در حال حاضر فلسطینیهای افراطی (جبهه امتناع) او را آلت دست سوریه دانسته و مسیحیان از صدر سلب اعتماد کرده اند.
به هر حال به نظر می رسد همچنان که شما هم معتقد هستید موسی صدر فردی فرصت طلب و مصلحت گرا است.
دولت لبنان هم بیش از ما او را مصلحت گرا به حساب می آورد، به طور مسلم صدر منتهای کوشش خود را در بالا بردن سطح زندگی شیعیان ستمدیده لبنان به ویژه در جنوب این کشور که اکثریت شیعیان در آن زندگی می کنند، به کار می برد.
در این زمینه وی با سیاستمداران فئودال سنتی شیعه از قبیل کامل اسعد (رییس مجلس) و عادل عسیران (عضو مجلس و وزیر سابق) اختلاف دارد.
اگر صدر در واقع یک رهبر مذهبی به شمار می رفت صفت مصلحت گرایی ممکن بود برایش ارزنده باشد، اما وی یک جاه طلب سیاسی است که واقعیتهای مربوط به وضع اجتماعی لبنان را نادیده می گیرد.
جنگ داخلی لبنان وسیله ای برای استحکام بیشتر موقعیت شیعیان لبنان به حساب نمی آید.
اگر موسی صد تحت این شرایط برای احقاق حقوق شیعیان تلاش نماید جامعه لبنان رنجیده خاطر خواهد شد.
موسی صدر چنانچه از حمایت سوریها دست برداشته و برای شیعیان لبنان در زمینه مذهبی (نه به عنوان یک رهبر سیاسی) فعالیت نماید وضع بهتری پیدا خواهد کرد.