موضوع : اظهارات شیخ بهاءالدین محلاتی
تاریخ سند: 10 شهریور 1343
موضوع : اظهارات شیخ بهاءالدین محلاتی
متن سند:
شماره : 12606 /20 الف روز 3 /6 /43 که مأمور نفوذی ایران برای ملاقات آقای شیخ بهاءالدین محلاتی شیرازی به منزل او مراجعه نمود شیخ امینی امام جماعت سر قبر آقا نیز حضور داشت یکی از حاضرین گفت ملت ایران هیچ وقت به این بدبختی و وضع بد اقتصادی دچار نبوده است و تاریخ ایران هم چنین وضعی را نشان نداده.شیخ بهاءالدین محلاتی در جواب گفت ما مسئول دلسوزی نداریم زیرا اگر از لحاظ کشاورزی عقب هستیم ولی در عوض منابع نفتی فراوانی داریم که می تواند جوابگوی تمام مشکلات باشد ولی متأسفانه نه تنها نفت بلکه منابع پردرآمد ما را به خارجیان سپرده اند و هر وقت صدای کسی بیرون بیاید فورا توپ و تانک به خیابانها می فرستند و حبس و تبعید می کنند.
خارجی ها هم یک دسته را کاملاً سیر کرده اند.
که مقابل دسته های دیگر بایستند ولی من ناراحت نیستم زیرا مطمئنم حکومتی که متکی به سر نیزه و اعدام و زندان باشد دوام دارد [ندارد] و دو اصل را همه ملل باید فراموش نکنند اول اتحاد و اتفاق دوم ادامه مبارزه حتی اگر منفی باشد.
کمیته مذهبی: ضمن ضمیمه نمودن این اطلاعات در پرونده شیخ بهاءالدین محلاتی مراتب را به ساواک شیراز هم منعکس نمایید.
10 /6 ضمیمه و ارائه شود.
ازغندی1 18 /6 /43 تعداد نسخه : 6 گیرندگان : اداره کل سوم بخش 321
توضیحات سند:
1ـ هوشنگ ازغندی به نام مستعار هوشنگ منوچهری معروف به دکتر از جمله شکنجه گران ساواک به ویژه کمیته مشترک ضد خرابکاری بود.وی فرزند سرهنگ نیروی زمینی کمال ازغندی بود، اگر چه در تمامی فرمهایی که در پرونده اش پر نموده پدر خود را سید کمال الدین معرفی نموده است.
ازغندی در 1318 ش در تهران متولد شد.
تحصیلات خود را در مدارس مختلف تهران تا اخذ مدرک دیپلم متوسطه ادامه داد.
با معرفی سرتیپ صمد صمدیانپور که بعدها رئیس شهربانی شد در 1339ش به استخدام ساواک درآمد.
در ابتدا به عنوان کارمند بخش احزاب و جمعیت های اداره کل سوم مشغول به کار شد.
در 1351 ش به عنوان مسئول امنیت داخلی نمایندگی ساواک در آلمان غربی به آنجا رفت.
به جهت درگیری با رئیس نمایندگی ساواک در آلمان، توبیخ و به تهران احضار شد.
مجددا در اداره کل سوم مشغول و در 1354 جهت آموزش به اسرائیل اعزام شد.
وی به عنوان بازجویی متخصص ساواک با انجام اعمالی غیرانسانی و وحشیانه به شکنجه مبارزین پرداخته و در این مسیر پیوسته مورد تشویق رؤسای خود قرار گرفت.