پیرو 21369/ ﻫ 1- 20/9/57
تاریخ سند: 21 آذر 1357
پیرو 21369/ ﻫ 1- 20/9/57
متن سند:
از: مشهد تاریخ: 21 /9 /1357به: 312 شماره: 21374/ ﻫ 1
پیرو 21369/ ﻫ 1- 20 /9 /57
1. گردانندگان راه پیمائی و تظاهرات روز 20 /9 /57 مشهد، سید علی خامنه‌ای . سید کاظم مرعشی . سید ابوالحسن مقدسی شیرازی . شیخ مجتبی شمس . شیخ علی تهرانی . موسوی خراسانی . عبدالکریم هاشمی‌نژاد . عباس واعظ طبسی . شیخ حسین صفائی . دکتر روحانی بوده است.
2. تظاهرکنندگان ضمن حمل عکس‌هائی از خمینی، دکتر شریعتی و تعدادی از کشته شدگان به اصطلاح مجاهدین و حمل پلاکاردهائی منجمله درود بر مارکسیست‌ها . لیبسم‌ها[لنینیست‌ها]. مجاهدین کمونیسم فدائیان خلق ایران1 و با دادن شعارهائی تحت عنوان کد 66 خیانت می‌کند، ارتش حمایت می‌کند، سگ امریکائی، منازل ارتشیان را آتش خواهیم زد.
3. شیخ طبسی در پایان تظاهرات ضمن سخنرانی، قطعنامه‌ای مشتمل بر 9 ماده که از آن جمله برکناری کد 66، آمدن خمینی، جمهوری اسلامی بود و در آخر بیان داشت حکومت نظامی توسط افراد مزدور دست به سرقت می‌زند و گفتن تکبیر را به مدت 5 شب دیگر تمدید نمود2. شیخان
محترماً به عرض می‌رساند. 21 /9 /57
در بولتن درج گردید. جهت بهره برداری به استحضار رئیس دایره عملیات می‌رسد. کندری 21 /9 /57 بولتن 21 /9
توضیحات سند:
1. سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران: سازمانی سیاسی و نظامی مارکسیستی بود که در سال ۱۳۵۰ش برای مبارزه با رژیم شاه تشکیل شد. این سازمان، از اتحاد بقایای دو گروه چپ زیرزمینی (گروه بیژن جزنی و گروه امیرپرویز پویان که در بهمن ماه سال 1349 حمله به ژندارمری سیاهکل را طراحی کرده بودند)، به وجود آمد و در نیمه نخست دهه ۱۳۵۰، با اعتقاد به مشی چریکی، به چندین عملیات مسلحانه دست زد. با اوج گیری انقلاب اسلامی در سال‌های 1356 و 1357 و آزادی زندانیان سیاسی، گروهک فدائیان خلق در موقعیت بهتری قرار گرفت و به جذب نیروهای جدید به ویژه در بین جوانان و انبارکردن سلاح پرداخت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، این گروه که در سال 1355، به دو گروهک اکثریت و اقلیت تبدیل شده بود، از همان آغاز در برخی مناطق ایران مانند: کردستان، خوزستان و ترکمن صحرا، از طریق ایجاد شوراهای مسلح، علیه جمهوری اسلامی دست به مبارزه مسلحانه زدند.2. در بین جمعیت تظاهرکننده در شهرهای بزرگ، همان طور که مرسوم بود، به صورت پراکنده و مختصر، پلاکاردهائی از طرف گروهک‌های دیگر نیز به چشم می‌خورد، که این اقدام با روح کلی تظاهرات مردم متدین و مذهبی، در سراسر کشور ایران مغایرت داشت و در بسیاری از مواقع نیز به درگیری منجر می‌گردید؛ علت جلوه دادن این مسئله در گزارشات ساواک، ایجاد جوّ مناسب برای به رعب و وحشت انداختن کسانی بود که توطئه‌ی تسلط رژیم کمونیستی را در صورت سرنگونی محمدرضا پهلوی باور نموده بودند.