تاریخ سند: 1 اردیبهشت 1350
موضوع: اظهارات خلاف
متن سند:
از: 8 ﻫ تاریخ:1 /2 /1350
به: 312 شماره: 2809 /8 ﻫ
موضوع: اظهارات خلاف
ضمن مذاکراتی که بین شخصی به نام علی راوری و محمد حاج حسینی1 مغازهدار در بازار رفسنجان در مورد واقعه جنگل سیاهکل2 و تیرباران شدن 13 نفر مسببین آن انجام میشود حسینی اظهار میدارد سپهبد فرسیو عدهای جوان بیگناه را به مرگ محکوم نمود و خدا سزای او را داد و این قبیل افراد باید به اعمال خود برسند.
نظریه شنبه ـ حاج حسینی از کشته شدن تیمسار فرسیو بسیار خوشحال و افراد تیرباران شده را بیگناه میداند.
نظریه یکشنبه ـ محمد حاج حسینی از افراد متعصب مذهبی و مخالف تشکیلات موجود میباشد که اعمال و رفتار و سخنانش به طرق مقتضی تحت کنترل است. سبلان
آقای محمودی ـ بهرهبرداری شود. 9 /2
161125 بایگانی شود. 11 /2
توضیحات سند:
1. محمد حاجحسینی بهرام آبادی، فرزند علی در سال 1310 ﻫ ش در رفسنجان به دنیا آمد. در سال 1345 هنگام احضار به شهربانی در پاسخ سوالی در خصوص اینکه مرجع تقلید شما کیست؟ امام خمینی(ره) را معرفی کرد. وی قبل از انقلاب میوه فروشی داشت و به همین دلیل چند بار مغازه وی مورد بازرسی قرار گرفت. آقای بهرام آبادی در شهریور 1342 به اتهام توزیع اعلامیه دستگیر و به دلیل حمایت از امام خمینی (ره) به 3 ماه حبس تأدیبی محکوم شد. در گزارشی از ساواک وی در سال های 1350 و 1351 علیه رژیم پهلوی انتقاداتی داشته و به همین دلیل به وی تذکر داده شده است.
2. گروه سیاهکل: جنبش مسلحانه انقلابی ایران را تعدادی از مارکسیست ـ لنینیستهایی که به مائوئیسم گرایش داشتند مانند حمید اشرف، غفور حسنپور و علیاکبر صفائی فراهانی بنیاد نهادند. این گروه برای به دست آوردن سلاح، نمایندگانی را به عراق فرستادند تا از کمکهای رژیم بعث که به ظاهر اندیشه براندازی رژیم را در سر داشت، برخوردار شود. از این رو، دو تن از اعضای گروه رهسپار عراق شد و با مقامات امنیتی رژیم بعث ملاقات و با همکاری آنان با سرهنگ محمود پناهیان، نماینده «کا . گ . ب» در بغداد ارتباط برقرار کردند و مقداری سلاح و مهمات و مواد انفجاری دریافت داشتند. این گروه در تابستان سال 1349 به دو بانک در تهران حمله و موجودی آنها را به سرقت بردند. همچنین در شهریور سال 49 یک تیم از گروه به مازندران و گیلان اعزام شدند تا در زمینه شناسایی نقطههای استراتژیک اقدام نمایند و در میان جنگلهای شمال پناهگاهها و جایگاههایی برای نگهداری سلاحها، مواد غذایی، دارو و پوشاک بسازند و روی عناصر بومی برای کشاندن آنها به سوی گروه کار کنند.
به دنبال دستگیری برخی اعضا گروه توسط ساواک، تعدادی از اعضا به ارتفاعات رفتند و رژیم نیز در پی دستگیری آنها فعالیت گستردهای را آغاز کرد. اعضای گروه در تاریخ 19 بهمن 1349 به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل حمله کردند و پس از کشته و زخمی کردن مأموران پاسگاه و ربودن سلاحهای آن به ارتفاعات فرار کردند. اعضای گروه در تاریخ 29 بهمن توسط روستائیان که شنیده بودند «یاغیها به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل حمله کردهاند» مورد حمله قرار گرفتند و تحویل ژاندارمها شدند. از 9 تن افرادی که در این تیم فعالیت داشتند دو تن کشته و 7 تن دستگیر شدند.
رژیم شاه در پی بازجوییهای گسترده از دستگیرشدگان و گرفتن اطلاعات آنها، بیدرنگ نامبردگان را با دیگر افراد گروه سیاهکل به محاکمه کشید. دادگاه آنان را به مرگ محکوم کرد که با اعتراض و درخواست «تجدیدنظر» از سوی دستگیرشدگان، بیدرنگ دادگاه تجدیدنظر آنان تشکیل و رأی دادگاه قبلی را تأیید کرد. محکومان تقاضای رسیدگی فرجامی کردند لیکن این فرجامخواهی از سوی شاه پذیرفته نشد. از این رو حکم صادره درباره آنها در سپیده دم روز 26 /12 /49 در میدان «چیتگر» به اجرا درآمد و بدینگونه گروه سیاهکل از هم پاشید و از میان رفت. رژیم شاه نیز در پایان اسفند اسامی 13 نفر از تیرباران شدگان را در جراید منتشر ساخت.
(به منظور آگاهی و شناخت دقیق این گروه و چگونگی سازماندهی و فعالیت آنها و اطلاع از جزئیات محاکمه دستگیرشدگان واقعه سیاهکل ر.ک: نهضت امام خمینی، سید حمید روحانی، ج 3، ص 288
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان کرمان، کتاب 2 صفحه 204