اقدام مورد بحث از طرف آیت‌اله بهبهانی و سایر روحانیون منطقه بلامانع است.
تاریخ سند: 14 دی 1350
اقدام مورد بحث از طرف آیت‌اله بهبهانی و سایر روحانیون منطقه بلامانع است.
متن سند:
از: مرکز تاریخ:14 /10 /1350به: ساواک آبادان شماره: 8486 / 312
عطف به 16122/ ﻫ ـ 13 /10 /1350
اقدام مورد بحث از طرف آیت‌اله بهبهانی و سایر روحانیون منطقه بلامانع است.
مقدم
توضیحات سند:
1. عراق همچنان ایرانیانى را که بعضى تا چند نسل در عراق اقامت داشتند و بعضى حتى به فارسى نمى‌توانستند تکلم کنند به علت داشتن تبار ایرانى به شکل وحشیانه و ظالمانه از عراق بیرون کرد، تا آن که در 13 آبان 1350 تعداد ایرانیان رانده شده از عراق به شصت هزار نفر رسید. رژیم ایران در 26 آبان نسبت به عمل غیرانسانى عراق در اخراج ایرانیان از آن کشور به سازمان ملل شکایت کرد، حضرت آیت‌الله العظمى خمینى در سخنرانى شدیداللحنى در 6 آذر 1350 اقدام دولت بعثى عراق را در اخراج ایرانیان محکوم کردند، و طلابى که سخنرانى ایشان را تکثیر کردند بازداشت شدند.در تاریخ دوم دیماه 1350 رژیم بعث ایرانیان را گروه گروه از عراق اخراج و در میان سرماى زمستان در حاشیه مرز رها نمود. امام خمینى(ره) علیرغم تمام محدودیتهایى که به عنوان یک نفر تبعیدى داشت، تلگرافى به ریاست جمهورى عراق مخابره و پس از ترسیم دورنماى سیاسى زشت این عمل، شرحى از خدمات ایرانیان را به استقلال عراق برشمرد و سپس نظر خود را نسبت به رفتار وحشیانه مأموران بعثى با ایرانیان مقیم آن کشور بیان داشتند و خواستار مراعات حال آنان شدند معظم‌له طى تلگرافى به دولت عراق در پنجم دیماه 1350 اظهار داشتند: «اگر دولت عراق از این کار دست برندارد من از اینجا به لبنان عزیمت خواهم کرد و ضمن اعلام همدردى با رانده شدگان (نقل به مضمون) گفتند: عراق وقتى تصمیم داشت یهودیان را از عراق اخراج کند، یک ماه به آنان فرصت داد در حالى که به شیعیان ایرانى حتى چند روز هم فرصت ندادند، حضرات آیات عظام مراجع تقلید قم در 12 دیماه طى اعلامیه‌هایى برخورد ظالمانه دولت عراق را با ایرانیان محکوم کردند. در 14 دى ماه آیت‌الله سید محمود شاهرودى به قصد خروج از عراق به مقصد ایران حرکت کردند، لیکن دولت عراق از خروج ایشان جلوگیرى کرده و حضرت آیت‌الله میلانى در 19 دیماه مزبور اعمال حزب بعث عراق را محکوم کردند بنابر ادعاى دولت وقت، سى‌هزار ایرانى از عراق اخراج و حوزه علمیه نجف را تعطیل و عده‌اى از علماء را به ایران فرستاد. در این میان روحانیون سراسر ایران به اخراج ایرانیان ساکن عراق از عراق اعتراض کردند، علماى تهران در نشستى به این نتیجه رسیدند که از طرف حضرت آیت‌الله حاج سید احمد خوانسارى مجلسى تشکیل دهند، و در آن روز بازار را تعطیل و از سفراى کشورهاى اسلامى براى شرکت در مجلس دعوت به عمل آوردند. مجلس بسیار باشکوهى تشکیل شد، در این مجلس بنا شد از عمل دولت بعثى عراق اظهار تنفر و در خصوص رنج و زحمت و ظلمى که نسبت به ایرانیان اخراجى از عراق شده است نیز اظهار تأثر به عمل آید و راجع به کمک مالى و اسکان فورى به آنها که زندگى خود را از دست داده‌اند، تاکید گردد. در این مجلس آقاى فلسفى منبر رفت و در فرازى از منبر خطاب به رژیم بعثى عراق گفت: «اى عراق اى بدبخت، سیاست و روشى در پیش گرفته‌اى که روى سر نیزه نشستن است، نه تکیه کردن بر آن، براى اقامه عدل باید به سر نیزه تکیه کرد، اما به هیچ دلیل نمى‌شود روى سر نیزه نشست».
ر. ک: خاطرات و مبارزات حجت‌الاسلام فلسفى، مرکز اسناد انقلاب اسلامی صص 223 ـ 218.