تاریخ سند: 6 مهر 1357
موضوع: شیخ عبدالوهاب قاسمى
متن سند:
سند شماره (22)
به: 312 تاریخ خبر به منبع: 6 /7 /57
از: 2 ه 1 تاریخ گزارش: 9 /7 /57
موضوع: شیخ عبدالوهاب قاسمى شماره گزارش: 3314 /2 ه1
شخص ناشناسى با عبدالوهاب قاسمى شغل پیشنماز در سارى تماس و ضمن احوالپرسى قاسمى اظهار داشت قرار است از طرف مردم سارى تلگرافى به آقا (خمینى) و به حسن‌الکبر1 مخابره شود زیرا مردم آذربایجان هم تلگرافى مخابره نموده‌اند و افزود مسئله خیلى مهم است و آخرین تیر ترکش آنها همین است چنانچه در روزنامه‌ها درج گردیده خواستند ایشان [را] محدود کنند ناشناس دولت ایران بله. قاسمى در مورد تعطیل یکشنبه مورخه 9 /7 /57 صحبت کرد گفت سرتاسر ایران با اعلامیه‌اى که داده شده تعطیل خواهد شد. ناشناس گفت علت تعطیلى چیست قاسمى به خاطر آقاى خمینى است و ناراحتیهایى که براى او فراهم شده [است] ناشناس: پس اگر اما بخواهیم حرکت بکنیم کلاه سرمان مى‌رود شاید آزمایشى باشد قاسمى همین طور است و محکى است ناشناس: بله محک است و فعلاً مزاحم نمى‌شوم خداحافظ.
نظریه شنبه: صحت خبر مورد تائید است.
نظریه چهارشنبه: با آن که قاسمى یک مرتبه دستگیر و به کمیته اعزام و سپس با وساطت روحانیون سارى آزاد گردید معهذا متنبه نشده و کماکان مبادرت به تبلیغات سوء مى‌نماید مراقبت ادامه دارد. رومى در کلاسه 18267 بایگانى شود. قاسم‌پى 14 /7/[57]
توضیحات سند:
1. احمد حسن‌البکر در سال 1914 در تکریت عراق تولد یافت. در سال 1932 از دانشسراى عالى فارغ‌التحصیل گردید و تا سال 1938 به شغل معلمى پرداخت. سپس به دانشکده افسرى در بغداد ملحق شد. پس از کودتاى 14 ژوئیه 1958 به عضویت شوراى دادگاه نظامى درآمد. در قیام 8 مارس 1958 شواف، متهم به شرکت در این قیام گردید و به این علت با درجه سرهنگ دومى بازنشسته شد. بعد از کودتاى 8 فوریه 1963 به دریافت درجه سرلشکرى نایل آمد و به نخست‌وزیرى برگزیده شد. بعد از یازدهم نوامبر 1963 اختلاف و درگیرى در کادر حزب بعث عراق شعله‌ور گردید. در این زمان البکر ریاست جناح مخالف على صالح سعدى دبیر کل وقت حزب را که در برابر میشل عفلق، دبیر کل [اصلى] حزب ایستادگى مى‌کرد عهده‌دار بود. حسن‌البکر بعد از کودتاى «عبدالسلام عارف» در 18 نوامبر 1963 علیه شرکاى بعثى خود، از سمت نخست وزیرى برکنار و به عنوان جانشین رئیس جمهور ـ که یک سمت تشریفاتى بود ـ برگزیده شد، ولى قبول نکرد. وى مدتى در دوران حکومت عبدالسلام عارف به همراه تعداد کثیرى از بعثى‌ها به اتهام تلاش براى براندازى رژیم زندانى شد. در سال 1965 بعد از طرد على صالح سعدى دبیر کل حزب از این تشکیلات، از سوى رهبر قومى به جاى وى منصوب گردید. البکر پس از کشته شدن عبدالسلام عارف در یک سانحه هوایى، و روى کار آمدن عبدالرحمن عارف ضعیف نفس و بى‌کفایت در آوریل 1966، فعالیت سیاسى خود را به منظور به دست گرفتن قدرت گسترش داد. تا این که پس از پیروزى دومین کودتاى بعثى در 17 ژوئیه به ریاست جمهورى و ریاست شوراى رهبرى انقلاب برگزیده و به دریافت درجه فیلد مارشالى نائل گردید. سرانجام احمد حسن‌البکر در سال 1982، در سن 68 سالگى به علت ابتلاء به بیمارى سرطان در بیمارستان درگذشت.
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، روزشمار استان مازندران(ساری)، جلد 2 صفحه 23
