موضوع: عبدالنبی احمدی
تاریخ سند: 5 دی 1343
موضوع: عبدالنبی احمدی
متن سند:
تاریخ:5 /10 /1343موضوع: عبدالنبی احمدی
در لیله شنبه مورخه5 /10 /43 شخصی به نام عبدالنبی احمدی آدرس کوی طلاب انتهای خیابان طبرسی منزل سید محدث، کاشی 894 ولی فعلاً در اطاق محمدمحسن رضوانی آدرس بازار سرای وزیر نظام مدرسه بالاسر1 می‌باشد نامبرده در تاریخ ذکر‌شده از ساعت 6 بعدازظهر تا ساعت 10 بعدازظهر دائماً نسبت به ذات مقدس اعلی‌حضرت همایونی اهانت و جسارت می‌کند و مطالب نامبرده به شرح زیر است:
مشار‌الیه اظهار می‌داشت که باید من و شما باندی تشکیل دهیم تعداد چند نفر و به هر کدام یک هفت‌تیر بدهیم بعداً افراد برجسته را از بین ببریم و خودمان هم فرار کنیم البته نامبرده تصمیم داشت در تاریخ ذکر‌شده با قطار ساعت 30 /7 دقیقه حرکت کند و به شاهرود برود و از آن‌جا به علی‌آباد کتول2 و آن‌طور که کشف شد و خود نامبرده هم اظهار می‌داشت 6 عدد ضبط‌صوت در علی‌آباد تحت اختیارش می‌باشد و تا به حال خیلی از نوارهای خمینی و قمی را برده و در میان مردم توزیع می‌نماید و در تاریخ ذکر‌شده هم که می‌خواست برود دو عدد از نوارهای قمی و خمینی می‌خواست با خودش ببرد و چون پول فراهم نشد حرکت نکرد البته هر موقع خواست حرکت‌کند اطلاع خواهم‌داد خلاصه نامبرده خیلی بر فعالیتش افزوده و اظهار می‌داشت باید یک‌‌کاری بکنم که سرم برود روی دار.
توضیحات سند:
1. مدرسه بالاسر: در بازار نزدیک صحن عقیق قرار گرفته و تاریخ بنای اولیۀ آن معلوم نیست. در زمان شاه سلیمان صفوی (حکومت 1077-1105 ق) سعدالدین محمد، وزیرِ کل خراسان و هرات، بانی مدرسه پای، آن را تعمیر کرد. در بالای درِ این مدرسه اشعاری است به خط نستعلیق که از تاریخ تعمیر آن در سده 13 ق، حکایت دارد. بر پیشانی ایوان مدرسه به خط ثلث بر کاشی خشتی مسطور است «قال الامام علیه السّلام العالم کالذهب و المتعلم کالفضه و سایر الناس کالرصاص فی سنه 1271 کتبه محمدالحسین الشهید».در ایوان مقابل در مدرسه، که بالای سر مبارک قرار دارد، کتیبه‌ای به خط ثلث گچبری شده که اول آن «قدوفق الله سبحانه لتعمیر هذه المدرسه المقدّسه فی ایام» و آخر آن «سعدالدین میرزا محمد وزیر کلّ خراسان و هرات 1091 هجری» می‌باشد. جیمز فریزر سیاح اسکاتلندی (متوفای 1856) در سفرنامه‌اش، به نقل از مطلع الشمس اعتماد السلطنه گوید: مدرسه‌ایست پاک و تمیز و املاک و دکاکین موقوفه دارد و تقریباً بیست نفر طلبه در آن سکنی دارند.
نک: مشهد در آغاز قرن چهارده خورشیدی، مهدی سعیدی، صص 98 – 97
2. اصل: کتولی