موضوع : شیخ محمد منتظری معروف به سمیعی
موضوع : شیخ محمد منتظری معروف به سمیعی
متن سند:
به : 334 از : لبنان نامبرده بالا مدتی قبل از ایران متواری و فعلاً در بیروت و سوریه زندگی می کند، نام مستعار خود را از سمیعی به جعفری تغییر داده است.به دنبال دستگیر شدن احمد نفری در ایران اظهار داشته است احمد را در ایران با ده نفر دیگر دستگیر کرده اند چند نفر از آنان به علت بی گناهی آزاد و احمد نفری زندانی می باشد.
ضمنا احمد کلیه فعالیتهای خود را به دستور دکتر چمران انجام می داده است.
نامبرده فوق مدتی در فرانسه و مکه بوده که بیشتر در سوریه به سر می برد شخص مذکور گذرنامه خلیج در دست دارد.
مشارالیه همچنین مدتی قبل عکس هایی از نقاط مختلف جنگ زده لبنان و مقداری کتابهای مربوط به الفتح و دکتر شریعتی را به وسیله یک نفر مسافر جهت ابوالحسن بنی صدر1 فرستاده است.
نظریه منبع : گذرنامه خلیج نامبرده بالا گویا گذرنامه بحرینی است.
نظریه رهبر عملیات : خبر صحت دارد.
در پرونده های فوق بهره برداری گردید.
توضیحات سند:
1ـ ابوالحسن بنی صدر در سال 1312 ه.ش در یکی از روستاهای همدان به دنیا آمد.
پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد دانشکده الهیات دانشگاه تهران شد و بعد از آن در رشته اقتصاد ادامه تحصیل داد.
فعالیت سیاسی او از اواخر دهه سی آغاز و در اوایل دهه چهل دوبار بازداشت شد.
ابوالحسن بنی صدر با سفر به فرانسه و اقامت در این کشور هم تحصیلات عالی خود را در دانشگاه سوربن ادامه داد و هم با مخالفین رژیم شاه مستقر در خارج از کشور (عموما طرفداران جبهه ملی) ارتباط برقرار کرد.
با پیروزی انقلاب اسلامی به ایران برگشت.
و با طرح نظریه های اقتصادی خود در سطح جامعه مطرح شد.
وی در اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری به این سمت رسید.
وی عضو مجلس خبرگان شد و به هنگام آغاز جنگ کفالت فرماندهی نیروهای مسلح را از امام خمینی دریافت کرد.
رویارویی بنی صدر با نیروهای اصیل انقلاب اسلامی خیلی زود آشکار شد و با تمایل به نیروهای هرج و و مرج طلب که عمدتا منافقین (سازمان مجاهدین خلق) آنها را رهبری می کردند شکاف عمیقی بین خود و عامه مردم ایران انداخت.
کارشکنی بنی صدر نسبت به مصوبات قوه مقننه، اهمال او در فرماندهی قوای مسلح، ضدیت با نهادهای انقلاب و تخریب افکار عمومی به وسیله نشریه خود (روزنامه انقلاب اسلامی) او را به جایی رساند که مجلس شورای اسلامی عدم کفایت او را برای احراز مقام ریاست جمهوری تصویب کرد.
به دنبال این تصمیم، وی متواری شد و پس از انفجار دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی به همراه مسعود رجوی، رهبر سازمان منافقین و عامل اصلی این انفجار در سال 1360 از ایران گریخت و به فرانسه رفت.
انقلاب اسلامی ایران به روایت اسناد ساواک، ج 1، ص 154 ـ 153