موضوع: ناصر حسینی و عبدالحسین اشعری
تاریخ سند: 15 آذر 1357
موضوع: ناصر حسینی و عبدالحسین اشعری
متن سند:
از: 17/ ل تاریخ: 15 /9 /1357به: 17/ ﻫ شماره: 2266 /17/ ل
موضوع: ناصر حسینی و عبدالحسین اشعری
از ابتدای ماه محرم دو نفر از وعاظ به اسامی ناصر حسینی شغل واعظ و عبدالحسین اشعری شغل واعظ که از قم به بندر لنگه آمده‌اند شبها در بالای منبر با سخنرانی‌های تحریک‌آمیز و خلاف مصالح مملکتی مردم را تحریک و تهییج نموده و در مورد برقراری حکومت اسلامی و ستایش از خمینی و همچنین دعوت مردم به نقل از آیات عظام قم به منظور عزای عمومی و بستن مغازه‌های خود تشویق و عزای حسینی را مبدل به اهانت به مقام سلطنت نموده‌اند.1
نظریه شنبه: اظهارات نامبردگان از بلندگوی مساجد رودباری‌ها و غضنفری پخش و تاکنون عکس‌العملی از طرف شهربانی صورت نگرفته و پلیس هیچگونه دخالت نمی‌نماید.
نظریه یکشنبه: متن خبر و نظریه شنبه صحت دارد. ضروریست نامبردگان سریعاً بازداشت و تحت پیگرد قانونی قرار گیرند.
________________________
1. امروز (15 /9 /57) روزنامه لوموند در ضمیمه بین‌المللى خود به تحلیل موقعیت فعلى ایران از منظر آیین تشیع و حضور آن در تاریخ معاصر ایران پرداخت. در طلیعه این مقاله آمده است: «در حالى که ساواک و سیا در اوهام خطر کمونیست و تهدید از ناحیه شوروى غرق شده بودند، عوامل بیدارى عمومى مردم که ایران را دگرگون ساخته بودند، نقش نهضت اسلامى در مبارزه علیه خاندان پهلوى را پیش‌بینى نکرده بودند، زیرا که شیعه ایرانى در اکثر موارد به صورت عامل مذهبى، با ماهیت ملى ظاهر -مى‌شود. بارها عوامل مذهبى علیه شاهان قد علم کرده‌اند و در عرض 150 سال اخیر عامل محرکه انقلاب‌هاى متعددى بوده‌اند. بعد از آن که چندین بار شاه را مجبور به تسلیم در مقابل خواسته‌هاى مردم کوچه و بازار کردند، موجبات سقوط سلسله قاجار را فراهم آوردند. با نادیده گرفتن این واقعیت‌هاى تاریخى، دولتمردان تصور کردند مساجد و سازمان‌هاى مذهبى درحال اضمحلال هستند. بیدارى آنها ناگهانى بود. صعود اسلام تشیع و نفوذ آن بین 36 میلیون نفر که 60 درصد آنها کمتر از 20 سال دارند یک واقعیت ملموس است. به طور اعجاب انگیزى باید گفت که شخص شاه ناخودآگاه عامل اصلى این حرکت بوده است. شاه به -منظور حفظ حکومت مطلقه و مدرن نمودن کشور، با فشار و زور عالما و عامدا دشمنى خود را با رهبران مذهبى آغاز کرد، با این امید که بتواند آنها را محو و نابود گرداند.» این مقاله با ذکر، برخى از اظهارات تحقیرآمیز شاه نسبت به روحانیان اضافه مى‌کند: «رهبران مذهبى با یک شبکه باورنکردنى و مریدان‌شان به عمل پرداختند... مسجد که در این اواخر فقط محلى براى دعا و نماز، قرار و مدار و اندیشیدن شده بود، مجدداً به پناهگاه ملموس مردم در برابر ماده‌گرایى تبدیل گردید... اکنون نهضت اسلامى درتمام کشور از یک شبکه ارتباطى وسیعى برخوردار است که آیت‌الله‌ها از آن به صورت یک وسیله بسیار مؤثر و باورنکردنى استفاده مى‌کنند...» (کیهان، ش 10618، ص 4)