تاریخ سند: 8 مهر 1352
متن سند:
حضور محترم مقام منیع ریاست دادرسی شماره 1 ارتش اینجانب صفیه شاه آبادی که شوهرم مهدی شاه آبادی را به مدت 3 ماه و 10 روز است که ایشان را گرفته اید و تاکنون بیش از ده مرتبه نامه نوشتم و هیچ گونه جواب مثبتی نشنیدم.با وجود این که از طرف ریاست این اداره از 2 ماه قبل به من قول داده شده بود که ایشان را بعد از 15 روز آزاد خواهید کرد علاوه بر این که آزاد نفرمودید خیلی باعث نگرانی ما شد که در دادگاه اول ایشان را محکوم به یک سال زندان فرمودید در صورتی که خودتان می دانید و ما هم می دانیم که ایشان جرمی ندارد.
به جز اشتباه ناچیز مع الوصف ایشان را به یک سال زندان محکوم کردید هیچ سزاوار نیست که شخصی که هیچ جرمی ندارد و 15 سال است که تحت رژیم غذایی است این چنین در مضیقه قرار دهید و با این همه اصرار بنده به شما که ایشان شش فرزند کوچک دارد که اولی آنها 14 سال و آخری ایشان 2 سال از عمرشان بیشتر نمی گذرد و یک مادر فرتوت 90 ساله به وضعیت رقت باری در نبود فرزندش مهدی می گرید.
و با نداشتن مخارج شاق زندگی.
مگر من از عهده این همه مسائل [رنگارنگ] برمی آیم از شما خواسته بودم که لااقل ایشان را برای اول سال تحصیلی آزاد کنید مگر شما نمی دانید این بچه ها احتیاج به مربی بهتری دارند هم از نظر تربیتی و هم از نظر تحصیلی از شما خواهشمندیم ایشان را در دادگاه دوم تبرئه کنید که کمیته [کمیت] زندگی ما واقعا لنگ است، رسیدگی کنید، تبرئه کنید، و آزادش فرمائید.
و بالاخره ما را از نگرانی و ناراحتی که 4ماه خون دل خوردن بود نجات دهید و در ماه رمضان که ماه خداست بنده خدا را آزاد کنید.
این ماهی است که توصیف آن را خود بهتر از ما می دانید و احتیاجی به توضیح آن نیست بدانید که اجر و پاداشی برای شماست که بندگان بی تقصیر خدا را آزاد کنید.
باز می گویم که ایشان را در این ماه رمضان آزاد فرمائید که به وضع ما و بچه ها رسیدگی کنید من از فعالیت های گوناگون و ناراحتیهای مختلف دیگر ناراحتی قلبم شدت یافته و قادر به این جور زندگی دیگر نیستم خودتان را در وضعیت من قرار دهید و قضاوت با خودتان است که چه جور حکم کنید و باز هم می گویم هیچ وسیله اولیه زندگی برایم فراهم نیست که بتوانم به وضع بچه ها رسیدگی کنم.
اضطرار و ناراحتی مرا به جایی رسانیده که به مدت 2 روز و 2 روز ترک خانه و زندگی می کنم تا شاید بتوانم کمکی از شما بگیرم تا زودتر زندانیم را آزاد کنید.
قبلاً از زحمات شما متشکرم شیرازی 8 /7 /52