درباره: فتح‌اله بهاری فرزند اسداله
تاریخ سند: 29 فروردین 1352
درباره: فتح‌اله بهاری فرزند اسداله
متن سند:
نخست وزیریاز: دایره مستقل اقدام ۳۱۰ تاریخ: 29 /1 /52
درباره: فتح‌اله بهاری فرزند اسداله
منظور - صلاحیت اشتغال به کار یاد شده بالا در وزارت امور خارجه از ساواک استعلام شده است. سابقه - سوژه و دو نفر از معاشرین وی دارای سوابقی می‌باشند که عیناً به استحضار می‌رسد. الف – فتح‌اله بهاری (متقاضی). برابر سوابق موجود و اعلام بخش ۳۱۲ مشارالیه در گذشته یکی از افراد وابسته به حزب ایران1 در آبادان بوده و فعالیت‌هایی به نفع آن حزب داشته است. ضمناً ساواک تهران پس از تحقیق از مشارالیه گزارش نموده که وی در سال‌های ۳۱-۱۳۳۲ به نفع حزب ایران فعالیت داشته و از سال ۳۳ به کلی فعالیت مزبور را کنار گذاشته است.
ب - منوچهر اقبال و حبیب‌اله نفیسی معاشرین مشارالیه به ترتیب سوابقی در هدف ۳۴۲ و ۳۲۲ داشته که طبق اعلام بخش‌های مذکور مانع اشتغال بکار متقاضی نمی‌گردد.
توضیحات سند:
___١- حزب ایران: حزب ایران در نخستین سال‌های دهه ۲۰ تشکیل شد هسته اولیه آن کانون مهندسین ایران بود. کانون مهندسین پس از برگزاری انتخابات دوره چهاردهم مجلس به دو بخش تقسیم شد گروهی به سمت اتحادیه کارگری هوادار حزب توده گرایش یافتند و بیشتر اعضا میانه‌رو، حزب ایران را بوجود آوردند. و اعلام موجودیت حزب در میان طبقات تحصیل‌کرده و روشنفکر با استقبال روبرو شد. نفوذ و قدرت حزب ایران در اواخر سال ۱۳۲۴ در پی ائتلاف با حزب میهن افزایش قابل ملاحظه‌ای یافت و اعضای شورای مرکزی پس از ائتلاف عبارت بود از «الهیار صالح، شمس‌الدین جزایری، احمد مصدق (فرزند دکتر مصدق) غلامعلی فریور، مجید یکتایی، علی‌قلی بیات، احمد زیرک‌زاده، مهندس ناصر معتمد، دکتر عالمی، مهندس احمد زنگنه، مهندس حسینی و دکتر سنجابی» حزب ایران پس از مدتی با انشعاب گروهی از اعضاء و هواداران خود به رهبری شمس‌الدین جزایری مواجه شد و علت انشعاب مخالفت با ائتلاف حزب ایران و حزب توده و شرکت در کابینه ائتلافی قوام بود. در جریان انتخابات دوره ۱۵ مجلس شورای ملی با حمایت دکتر مصدق و مشی وی، حزب ایران پای در صحنه انتخابات گذاشت ولی نامزدهای این حزب از راهیابی به مجلس باز ماندند در دوران نخست وزیری دکتر مصدق چندین تن از رهبران حزب ایران همچون سنجابی، اللهیار صالح، حق‌شناس و زیرک‌زاده و کاظم حسیبی در پست‌های دولتی به کار گرفته شدند. پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و سقوط کابینه دکتر مصدق جمعی از رهبران و فعالان حزب ایران فراری و عده‌ای دستگیر و زندانی شدند. حزب ایران در زمینه ایدئولوژیک از طرز تفکر خاصی پیروی نمی‌کرد بلکه ناسیونالیست و مروج نوعی سوسیالیسم بود. ارگان حزب ایران در دهه ۱۳۲۰ به ترتیب روزنامه‌های شفق جبهه و اخبار ایران بود. حزب ایران بعد از قیام خونین خرداد ۱۳۴۲ عملاً از فعالیت باز ماند ولی با وجود این تا سال ۱۳۵۷ و حتی پس از انقلاب اسلامی نیز موجودیت خود را حفظ کرد و سپس از صحنه خارج شد. «اسناد احزاب سیاسی ایران، بهروز طهرانی، سازمان اسناد ایران»