موضوع: حاج سیدسجاد علوی پیش‌نماز مسجدجامع گرگان
تاریخ سند: 21 اسفند 1347
موضوع: حاج سیدسجاد علوی پیش‌نماز مسجدجامع گرگان
متن سند:
از: 2/ ﻫ تاریخ:21 /12 /1347به: 316 شماره: 19019/ ﻫ
موضوع: حاج سیدسجاد علوی پیش‌نماز مسجدجامع گرگان
عطف/پیرو: 1695/گ10 ـ 17 /12 /47
در شب جمعه 15 /12 /47 ساعت 19:00 در مسجد جامع گرگان شبستان آقای سیدسجاد علوی و آقایان سیدعلی‌اکبر مفیدی و حسین زیانی پسر ماشاله زیانی و دیگران مدح می‌خواندند آقای سیدسجاد علوی ضمن صحبت با آقای مقدس‌زاده اظهار داشت از موقعی‌که آقای خمینی شهریه طلاب را قطع‌کرده آقای حکیم می‌پردازد و وضع طلاب از سابق بهتر است در این ضمن آقای مقدس‌زاده گفت مرحوم بروجردی اگرچه پول کم پرداخت می‌نمود اما حکومت دیگری در قلب‌هاداشت سپس آقای سیدسجاد علوی اظهارنمودند بروجردی1 روحانی استخوانداری بود که دولت نمی‌توانست به طلاب سخت بگیرد و یک مرتبه طلبه‌ای را گرفته‌بودند و طلاب می‌خواستند رئیس شهربانی را کتک‌بزنند و از شهربانی برای آقای بروجردی تلفن‌کردند اما حالا خود دولت آیت‌اله درست می‌کند و آیت‌الهی که مخالف دولت باشد به زندان می‌برد در زمان بروجردی کجا چنین قدرتی دولت داشت کسی را به زندان ببرد و موقعی هم که به زندان رفت کسی نباشد خبرش را بگیرد.
نظریه منبع ـ آقای سیدسجاد علوی یکی از روحانیون موردعلاقه گرگان می‌باشد و از طرفداران سرسخت آیت‌اله بروجردی مرحوم است.
نظریه رهبرعملیات تأئید می‌شود. قابوس
در ساعت 9 روز 25 /12 /47 به بخش 316 واصل گردید.
آقای کاشی. بهره‌برداری شود. 25 /12
بایگانی شود. 26 /12 /47
توضیحات سند:
1. آیت‌الله‌‌العظمى سید حسین بروجردى، فرزند سید علی طباطبایی در سال 1254 ﻫ ش در بروجرد متولد شد. تحصیلات خود را در مکتب شروع کرد و سپس به مدرسه نوربخش بروجرد منتقل شد و از آنجا به حوزه علمیه بروجرد رفت و صرف و نحو، بدیع، عروض، منطق و فقه و اصول را فرا گرفت و براى ادامه تحصیل به حوزه علمیه صدر اصفهان رفت و از محضر میرزا جهانگیرخان قشقایى، سیدمحمدباقر درچه‌اى و میرزا کلباسى و محمد تقى مدرس کسب فیض کرد.او در سال 1281 براساس درخواست والد خود پس از نه سال تحصیل در اصفهان به بروجرد رفت و در سال 1282 به نجف اشرف جهت ادامه تحصیل عزیمت کرد. سید حسین در 36 سالگى در حوزه نجف مشهور شد و چنان موقعیتى پیدا نمود که در معابر و مدارس مورد توجه عام و خاص قرار گرفت و حوزه درسى او بسیار باشکوه برگزار مى‌شد. او از سال 1282 تا سال 1289 در نجف اشرف بود و باز به تقاضاى والد خود در سال 1289 به بروجرد حرکت کرد که در سال 1290 پدر او رحلت فرمودند. مرگ پدر باعث شد که دیگر به نجف نرود و در بروجرد بماند. 12 سال در بروجرد مشغول تربیت طلاب شد و در سال 1304 بعد از مرگ فرزند خود جهت مسافرت عازم مشهد شد. در برگشت به قم رفت و به گرمى از طرف آیت‌الله حائرى و حوزه علمیه قم تکریم شد و به دعوت فضلای قم شروع به مباحثه کرد، ولى با پیگیرى مردم بروجرد پس از یکسال و نیم توقف در سال 1306 به بروجرد بازگشت. سپس به مکه مشرف شد و پس از مراجعت به تهران رفت و از آنجا برای بار دوم عازم مشهد شد و پس از 7 ماه توقف مجددا به بروجرد بازگشت و تا سال 1319 در آنجا ماند. در سال 1320 پس از رحلت آیت‌الله حائرى به درخواست علما و اهل علم ایشان به قم رفتند و خلاء وجودى آیت‌الله حائرى را پر نمودند. با درگذشت مرحوم آیت‌الله قمى آیتاللهالعظمی بروجردى مرجع تقلید جهان تشیع شدند و ایشان نسبت به گسترش حوزه علمیه قم توجه وافرى داشت و آنرا بیش از گذشته گسترش داد و مکتب فقهى خاص و مکتب علم رجال را پایه‌گذارى نمود.
مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردى از روحانیونى بود که با سلطنت رضاشاه مخالفت مى‌کرد و در دوره سلطنت محمدرضا شاه با بسیارى از اقدامات رژیم نظیر لایحه اصلاحات ارضى مخالف بود و تلاش مى‌کرد تا به وسیله نامه و پیام‌هاى ارسالى از خلافکاری‌هاى رژیم شاه نسبت به حریم اسلام جلوگیرى نماید. او در مواردى نیز تقیه می‌کرد و مبارزه با رژیم شاه را به فرصت مناسب‌ترى موکول می‌نمود. سرانجام پس از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین آیتاللهالعظمی بروجردی در دهم فروردین 1340 ﻫ ش ـ (12 شوال 1380 ﻫ ق) رحلت فرمودند.