کنگره حزب توده
کنگره حزب توده
متن سند:
طبق اطلاع در تاریخ 15 /11 /30 سومین کنگره حزب منحله توده در کرج با حضور 180 نفر نمایندگان محلی شهرستانها تشکیل شده ابتدا رضوی کارمند خط شوسه که مسن تر از همه بوده کنگره را افتتاح سپس بزرگ علوی، پرتو علوی1، رحیم نامور، محمدعلی شریفی، بزرگ مهر قاضی زاده، رجبی اکبر هاشودریان دکتر جودت به ریاست کنگره و رضا رادمنش، رضا روستا، ایرج اسکندری و دکتر مهندس کیانوری به عضویت افتخاری هیئت مدیره انتخاب و دو صندلی هم به نام سلیمان محسن اسکندری2 و دکتر تقی ارانی موسسین حزب خالی گذارده شده است سپس اعتبارنامه ها مطرح شد و خلیل آذر نماینده کمیته حزب توده شیرگاه نسبت به اعتبارنامه احمد و مرتضی لنکرانی و حسین هلالی اعتراض نموده که پس از بحث و رسیدگی تصویب شده است بعد رؤسای کمیته های مختله [مختلف ]گزارش فعالیت های کمیته ها را قرائت نمودند در این موقع 35 نفر به نام شورای عالی کمیته حزب توده و 11 نفر به عضویت کمیسیون تفتیش کل انتخاب شده اند این کنگره 48 ساعت طول داشته و ضمنا دو سازمان به سازمانهای فعلی حزب توده اضافه شده اولی سازمان (اوسوا لیاخیم) سازمانی که به افراد عملیات تیراندازی و نظامی تعلیم می نماید.دومی سازمان هلال احمر که وظیفه سازمان مزبور تعلیم و تربیت پزشک و پرستاری برای معالجه و مداوای مجروحین است در این کنگره دکتر رادمنش بسمت رهبری کل و محمدعلی شریفی به دبیری مسئول کمیته مرکزی انتخاب شده اند و کنگره تصویب نموده که فرقه دموکرات آذربایجان شروع به فعالیت نماید و شورای متحده مرکزی و فرقه دمکرات آذربایجان کنگره خود را در 25 اسفند تشکیل دهند و پس از تشکیل کنگره شورای متحده حزب و فرقه را انتخاب کنند که اعضای کمیته مرکزی حزب توده شورای متحده مرکزی شورای اتحادیه دهقانان کمیته مرکزی جوانان فرقه دمکرات در این شورا شرکت نمایند و محل تشکیل این شورا تهران باشد و دستور شورای مزبور را به کلیه سازمانها اجرا نمایند و همچنین تصویب شده که روزنامه مردم ارگان رسمی کمیته مرکزی حزب توده و روزنامه ظفر ارگان شورای متحده و رزم سازمان جوانان و روزنامه زبان آذربایجان ارگان رسمی فرقه دمکرات آذربایجان باشند.
پرونده محمدعلی شریفی اخبار روز 13 /12 /30 3 ـ 547 مرکز
توضیحات سند:
1ـ سید عبدالعلی علوی متخلص به «پرتو» (1359ـ 1281) وی فرزند سید محمد صراف و عموی بزرگ علوی بود که در تهران بدنیا آمد.تحصیلات ابتدایی را در مدرسه اقدسیه تهران پشت سر گذاشت و همزمان با تحصیل در دارالمعلمین، آموختن دروس قدیمه را در مدرسه مروی و سپهسالار ادامه داد.
در 1300 شمسی ابتدا به عراق و سپس به مصر رفت و برای دو سال در مجامع الازهر مصر تحصیلات خود را در فلسفه قدیم تکمیل کرد.
پس از آن برای دو سال در مدرسه کشاورزی برلین درس خوانده پس از بازگشت به ایران ابتدا در وزارت دادگستری با سمت قضایی و سپس در اداره راه آهن مشغول به کار شد و در 1311 به تدریس ادبیات فارسی و زبان آلمانی در هنرسرای عالی پرداخت.
پس از تشکیل حزب توده به آن پیوست.
وی از اعضای جمعیت ملی مبارزه با استعمار و عضو مؤثر انجمن کمک به دهقانان بوده و برای مدتی کوتاه عضو شورای عالی حزب توده نیز بود.
پس از کودتای 28 مرداد برای مدتی دستگیر شد و بعد از آزادی از فعالیت حزبی کناره گرفت و به تحقیق و تألیف در زمینه ادبیات و نیز ترجمه کتب از آلمانی و عربی همت گماشت، وی در اردیبهشت 1359 چشم از جهان فرو بست.
2ـ سلیمان محسن اسکندری : معروف به سلیمان میرزا فرزند (میرزا کفیل الدوله) از نوادگان قاجار بود که به سال 1255 شمسی در تهران چشم به جهان گشود.
سلیمان میرزا در سن بیست و هفت سالگی به اتفاق برادرش (یحیی میرزا اسکندری) در جامعه (آدمیت) عضویت داشت و سه سال بعد به (انجمن حقوق) که در ضدیت با آدمیت تأسیس شده بود پیوست و به همراه برادرش یحیی میرزا نشریه (حقوق) را انتشار داد.
سلیمان میرزا در سن سی و دو سالگی پس از مرگ برادرش یحیی میرزا به جای او نماینده دوم مجلس شده و به عضویت (فراکسیون فرقه دمکرات) در آمد.
در سال 1293 شمسی به عنوان نماینده اصفهان به مجلس سوم راه یافت و رهبری (فراکسیون دمکرات) را در دست گرفت.
سلیمان میرزا در سال 1300 شمسی به نمایندگی مردم تهران به مجلس چهارم راه یافت و به همراه سید صادق طباطبایی (حزب سوسیالیست) را تشکیل داد و در سال 1301 با دولت قوام به مخالفت برخاست و راه تحکیم را برای به قدرت رسیدن رضاخان هموار ساخت و در آبان 1302 در کابینه رضاخان به وزارت فرهنگ رسید.
سلیمان میرزا در اوایل سالهای سلطنت رضاخان به همراه میرزا شهاب کرمانی، رهبری حزب سوسیالیست را برعهده داشت و در سال 1306 به اتفاق فرخی یزدی برای شرکت در جشن دهمین سالگرد انقلاب اکتبر به مسکو رفت .
پس از سقوط رضاخان در مهرماه 1320 به تأسیس حزب توده اقدام نمود و سرانجام در دی ماه 1322 در تهران درگذشت.
رجوع شود به (اعترافات سران حزب توده ایران)، جلد اول، نشر نگره، و همچنین دومین شماره نشریه دنیا سال یازدهم تابستان 1349