آقای حاج سیدعلی اکبرآقا سید جوادی به همراه شیخ شجونی
تاریخ سند: 28 خرداد 1342
آقای حاج سیدعلی اکبرآقا سید جوادی به همراه شیخ شجونی
متن سند:
از: ساواک قزوین تاریخ:28 /3 /1342ریاست شهربانی قزوین شماره: 3252
موضوع: پیرو 3174 – 25 /3 /42
طبق اطلاع واصله آقای حاج سیدعلی اکبرآقا سید جوادی به همراه شیخ شجونی1 که از وعاظ تهران و مخالف دولت می‌باشد و شاید مامورین در تعقیب او باشند با لباس شخصی و کلاه پوستی درلیله 27 /3 /42 (عصر یکشنبه) به مدرسه التفاتیه آمده و شروع به تحریک طلبه‌ها و بعضی از وعاظ و روحانیون نموده و آنها را از خواندن نماز باز می‌دارند و حتی مامورین شهربانی نیز در صدد دستگیری شیخ شجونی بوده‌اند ولی وی بعدا با عمامه سیاه و عبا از درب دیگر مدرسه خارج و شاید هم تا کنون در شهر باشد خواهشمند است دستور فرمائید ضمن اعلام چگونگی جریان و آیا نامبرده تا حال در شهر می‌باشد در صورت مشاهده وی را جهت پاره توضیحات به این سازمان دلالت نمایند.
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت قزوین. نادور
گیرندگان:
تیمسار فرماندهی تیپ 5 مستقل پیاده قزوین پیرو گزارش شماره 3170 – 23 /3 /42 جهت استحضار
به طوری که مامور اطلاع می‌دهد شیخ شجونی از دار و دسته نواب صفوی و واحدی2 می‌باشد که برعلیه آیت‌اله بروجردی3 تحریکاتی [ناخوانا] موقع می‌نمودند. 28 /3 /42
توضیحات سند:
1. حجت الاسلام شیخ جعفر جوادى شجونى، فرزند شیخ محمد واعظ در 5 اردیبهشت 1311 ﻫ ش در فومن متولد شد. پس از خواندن دروس مقدماتى در سال 1327 به قم رفت و به تحصیل پرداخت و از محضر اساتیدى چون نورى، ستوده، بهجت و موسوى اردبیلى بهره برد و مقدارى هم از درس هاى آیت‌اللّه العظمی بروجردى و امام(ره) بهره گرفت. در سال 1330 با شهید نواب صفوى آشنا شد که در پى این آشنایى و ترور نافرجام حسین علاء در سال 34 زندانى و پس از مدتى آزاد شد. در نهضت امام خمینى (ره) همراه دیگر روحانیون و مردم به فعالیت پرداخت و بارها دستگیر و زندانى شد. از جمله مشاغل وى پس از پیروزى انقلاب، نمایندگى امام(ره) در رسیدگى به اموال خاندان پهلوى در کرج و ریاست کمیته کرج بود و در اولین دوره مجلس شوراى اسلامى به عنوان نماینده از حوزه انتخابیه کرج به مجلس رفت.2. سید عبدالحسین واحدی، فرزند آیت‌الله سید محمدرضا قمی در سال 1308 ﻫ ش در کرمانشاه متولد شد. در نوجوانی جهت تحصیل به قم رفت و از آنجا جهت تکمیل و ادامه درس راهی نجف اشرف گردید. در سال 1325 پس از کشته شدن احمد کسروی، با نواب صفوی در نجف آشنا و تصمیم گرفت که در قم ادامه تحصیل دهد. وی به عنوان یکی از اعضای فدائیان اسلام با نواب صفوی به همکاری پرداخت و سخنرانی‌هایی علیه دولت و حکومت انجام داد. در سال 1329 در پی هماهنگی و قرارهای پنهانی فدائیان اسلام با اعضای جبهه ملی و آیت‌الله کاشانی، رزم آرا به عنوان مهم‌ترین مانع بر سر راه ملی شدن صنعت نفت مطرح و یکی از اعضای فدائیان اسلام مسئولیت ترور او را بر عهده گرفت. متعاقب این تصمیم در 11 اسفند 1329 در میتینگی که در مسجد شاه برگزار شد، واحدی بیش از دو ساعت سخنرانی و به تهدید رزم‌آرا پرداخت. در 16 اسفند 1329 رزم آرا توسط طهماسبی به قتل رسید. در سال 1330 واحدی به همراه عده‌ای دیگر از اعضای فدائیان اسلام بازداشت و پس از چند ماه آزاد شد. واحدی که مرد شماره 2 فدائیان بود نقش خود را در طراحی و تهیه نقشه ترور فاطمی ایفا کرد که در پی آن در 23 بهمن 1330 فاطمی توسط محمد مهدی عبد خدایی نوجوان 15 ساله ترور و مجروح شد.
عبدالحسین واحدی در 1344 به همراه فردی به نام خطیبی کوشید تا در آبادان و سپس عراق علاء را مورد گلوله قرار دهد، اما بازداشت و روانه تهران شد. وی در دفتر تیمور بختیار به ضرب گلوله به شهادت رسید. جراید وقت کشته شدن وی را در نتیجه اقدام وی به فرار در مسیر جنوب به تهران عنوان کرده بودند.
3. آیت‌الله العظمى حاج آقا سیدحسین بروجردى(ره) در سال 1254 ﻫ ش در بروجرد متولد شد. تحصیلات خود را در مکتب شروع کرد و سپس به مدرسه نوربخش بروجرد منتقل شد و از آنجا به حوزه علمیه بروجرد رفت و صرف و نحو، بدیع، عروض، منطق و فقه و اصول را فرا گرفت و براى ادامه تحصیل به حوزه علمیه صدر اصفهان رفت و از محضر میرزا جهانگیر خان قشقایى، سید محمد باقر درچه‌اى، میرزا کلباسى و محمدتقى مدرس کسب فیض کرد. ایشان در سال 1281ش براساس درخواست والد خود، پس از 9 سال تحصیل در اصفهان به بروجرد بازگشت ولی در یک سال بعد جهت ادامه تحصیل به نجف اشرف عزیمت کرد. آیت‌الله بروجردی در سن 36 سالگى در حوزه نجف مشهور شد و چنان موقعیتى پیدا نمود که در معابر و مدارس، مورد توجه عام و خاص قرار داشت و حوزه درسى او بسیار با شکوه برگزار مى‌شد. ایشان از سال 1282 تا سال 1289 در نجف اشرف بود و باز به تقاضاى والد خود در سال 1289 ش به بروجرد مراجعت کرد. در سال 1290 پدر ایشان رحلت فرمودند که این واقعه موجب شد تا ایشان دیگر به نجف مراجعت نکند. 12سال در بروجرد مشغول تربیت طلاب شد و در سال 1304 ش بعد از مرگ فرزند خود، جهت مسافرت عازم مشهد شد. در راه بازگشت به قم آمد و به گرمى از طرف آیت‌اللّه شیخ عبدالکریم حائرى و علمای حوزه علمیه قم مورد تکریم قرار گرفت و بنا به دعوت فضلای قم، مباحثاتی را در آنجا آغاز کرد؛ ولى با پیگیرى مردم بروجرد پس از یکسال و نیم توقف، در سال 1306 ش به بروجرد بازگشت. سپس به مکه مشرف شد و پس از مراجعت، به تهران آمد و از آنجا عازم دومین سفر خود به مشهد شد که به مدت 7 ماه طول کشید و پس از آن به بروجرد بازگشت و تا سال 1319 در آنجا ماندگار شد. در سال 1320 ش پس از رحلت آیت‌اله حائرى، به درخواست علما و اهل علم، به قم آمدند و خلا وجودى آیت‌اللّه حائرى را پر کردند و همه به دور او جمع شدند. با درگذشت مرحوم آیت‌اللّه‌العظمی سید حسین قمى، آیت‌اللّه بروجردى مرجع تقلید جهان تشیع شدند. ایشان نسبت به گسترش حوزه علمیه قم توجه وافرى داشت و آنرا بیش از گذشته گسترش داد و مکتب فقهى خاص و مکتب علم رجال را پایه‌گذارى کرد. مرحوم آیت‌اللّه بروجردى از روحانیونى بود که با سلطنت رضاشاه مخالفت مى‌کرد و در دوره سلطنت محمدرضا شاه با بسیارى از اقدامات رژیم نظیر لایحه اصلاحات ارضى مخالف بود و تلاش مى‌کرد تا به وسیله نامه و پیام هاى ارسالى، از خلافکاری‌هاى رژیم شاه نسبت به حریم اسلام جلوگیرى کند. آیت‌الله بروجردی(ره) سرانجام پس از یک عمر خدمت به اسلام و مسلمین در دهم فروردین 1340 ش ( 12 شوال 1380 .ق) رحلت فرمودند.