تاریخ سند: 19 دی 1346
موضوع : تشکیل جلسه بحث و تفسیر هفتگی در مسجد هدایت واقع در خیابان استانبول و بحث و تفسیر قرآن توسط سیدمحمود طالقانی
متن سند:
شماره : 32358 /20 ه 2
روز پنجشنبه 14 /10 /46 جلسه بحث و تفسیر هفتگی در مسجد هدایت با
حضور در حدود 400 نفر از افراد مختلف مردم تشکیل گردید.
افراد شناخته
شده در این جلسه عبارت بودند از سیدمحمود طالقانی.
سیدابراهیم موسوی.
جواد جباری.
امیرخانی.
خلیل شالچی.
حسن افتخاری.
مهدی خمسه ای.
احمد
رضایی.
احمد فراهانی.
سیدمحمدصادق قاضی.
رضا تقدسی.
داریوش چوبک.
مصطفی صادقی.
حسین صبحدل.
رضا سلیمی.
محمدمهدی اندوهی.
حاج احمد
صادق.
حاجی بابا متصدی کتابفروشی مسجد.
پس از پایان نماز جماعت توسط
سیدمحمود طالقانی در حدود ساعت 1820 طالقانی پشت میز سخنرانی قرار
گرفت و مدت یک ساعت و نیم فقط به تفسیر و ترجمه آیاتی از قرآن که در
هفته های آینده دنباله آن را ادامه خواهند داد پرداخت و در آن از روایات و
احادیثی که از صدر اسلام تابه امروز به دست ما رسیده و این که آیا درست است
یا دست خورده و از آنها کدام را باید قبول کرد صحبت نمود بعد در مورد
ابوحریره و امثالهم که به جعل خبر و دروغ پردازی معروف بوده اند و سپس درباره
رشد و نمو زمین و گردش افلاک طبق ترجمه قرآن مطالبی ایراد نمود.
جلسه در
حدود ساعت 1930 خاتمه یافت و عده ای از افراد شرکت کننده قصد رفتن به
منزل علی اکبر نبوی را داشتن و می خواستند در جلسه آنجا نیز شرکت نمایند ضمنا در گوشه ای از مسجد
هدایت حسن افتخاری.
احمد رضایی.
مهدی خمسه ای و چند تن دیگر دور هم نشسته و به گفتگوهای
درگوشی مشغول بودند و اصولاً توجهی به تفسیر قرآن نداشتند.
نظریه منبع :
1ـ از این به بعد بحث و تفسیر هفتگی قرآن توسط سیدمحمود طالقانی انجام خواهد شد.
2ـ چند نفر فوق الذکر همیشه در گوشه ای می نشینند و توجهی به سخنرانی ندارند و به نظر اینجانب مشغول
نقشه کشیدن و پیاده کردن راه مبارزه و با وارد کردن این و آن و یا سیدمحمود طالقانی برای تصمیماتی
می باشند این اشخاص از مردم کناره گیری و با وضع خاصی می آیند و در گوشه ای می نشینند و منتظر
دوستان خود می شوند و با آنها صحبت می کنند و اگر کسی به آنها نزدیک شود حرف خود را قطع می کنند.
ملاحظات : اخبار مکتسبه درباره تماس یادشدگان و همچنین مذاکرات مطروحه در این جلسات به موقع
ایفاد خواهد شد.
رونوشت برابر اصل است.
123613 سیدمحمود طالقانی
منبع:
کتاب
آیتالله سید محمود طالقانی به روایت اسناد ساواک - جلد دوم صفحه 130