موضوع : شیخ حسین لنکرانی
تاریخ سند: 5 اردیبهشت 1351
موضوع : شیخ حسین لنکرانی
متن سند:
از: 20 ه12 به: 312 شماره: 10624 /20 ه12 از ساعت 2015 روز 30 /1 /51 عده ای از جمله احمد انتصاری.احمد خسروی نژاد معروف به شیرازی.
اسداللّه نقاش زاده.
شیخ خلیل تقویان و چند نفر دیگر در منزل نامبرده بالا اجتماع نموده و درباره موضوعات مختلف با هم صحبت می کردند لنکرانی اظهار نمود مبلغین وهابیگری در ایران از عربستان سعودی پول می گیرند.
امروز عربستان سعودی برای عالم اسلام از اردن بدتر است بعد صحبت از خمینی پیش آمد احمد شیرازی اظهار داشت تمام دنیا طرفدار آیت الله خمینی است و روحانیون نماینده خمینی را در ایران به این ترتیب نام برد.
سیدمحمد صادق لواسانی در تهران ـ صدر حائری در رشت.
علامه اصفهانی در کرمانشاه.
روحانی در بابل.
قاضی طباطبایی در تبریز.
سیاوشی در بندر پهلوی.
دستغیب1 در شیراز.
خامنه ای2 و مروارید در مشهد و شهیدی در گرگان شیرازی افزود قرار است کتاب مالک اشتر که به وسیله ژنرال حافظ اسد3 نوشته شده به وسیله میرباقری پیشنماز مسجد قنات آباد ترجمه و منتشر گردد وی همچنین گفت آیت الله شریعتمداری آیت الله استعماری است.
لنکرانی نیز گفت بورقیبه ـ ملک حسین و پادشاه عربستان سعودی عامل استعمار بوده و مضر به عالم اسلامی می باشند.
نظریه شنبه.
نظری ندارد نظریه یکشنبه.
یکشنبه نظری ندارد.
آسای نظریه سه شنبه.
نظری ندارد.
سپاهی نظریه چهارشنبه.
نظری ندارد.
پاد دایره عملیات ـ به ساواک های مربوطه اعلام و صحت و سقم موضوع بررسی شود ضمنا بهره برداری شود 5 /2 /51 ضمیمه پرونده شیخ حسین لنکرانی ارائه شود.
12 /2
توضیحات سند:
1ـ شهید آیت الله سیّد عبدالحسین دستغیب، که یکی از دانشمندان و عالمان بنام دنیای اسلامی می باشد ـ در سال 1292 ه .ش.
، در شیراز متولّد گردید.
وی، پس از تحصیلات مقدّماتی علوم اسلامی، به نجف اشرف مهاجرت نمود و در آنجا از محضر اساتیدی چون شیخ کاظم شیرازی، اصفهانی، حاج سیّد میرزا آقا اصطهباناتی استفاده نمود و با دریافت اجازات عدیده اجتهاد، به شیراز مراجعت نمود و در مسجد جامع عتیق، به اقامه نماز جماعت و تبلیغ دین و تنویر افکار پرداخت.
وی، با قیام حضرت امام خمینی در سال 41، مبارزات خویش را آغاز نمود و در 15 خرداد بازداشت و به تهران تبعید گردید.
در سال 43 نیز، مجدّدا بازداشت و به زندان تهران اعزام، سپس تبعید شد.
وی، رهبری مبارزات مردم فارس را، به عهده داشت.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، ایشان، به نمایندگی مردم شیراز در مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد و از طرف امام خمینی «ره»، به امامت جمعه شیراز و نمایندگی معظّم لّه در شیراز، منصوب گردید.
از این شخصیّت والا، آثار ارزنده ای به جای مانده است که نشانگر عمق تلاش، ایمان و اخلاص ایشان می باشد از آن جمله : کتاب قلب سلیم در اخلاق، معراج، گناهان کبیره، تفسیر سوره نجم، سیّدالشهداء، معاد، صلوه الخاشعین، حقایقی از قرآن و...
را می توان نام برد.
وی، سرانجام در 20 آذرماه 1360 ه .
ش.
، ـ هنگامی که برای ادای نماز جمعه، عازم محلّ برگزاری آن بود ـ به دست منافقان به شهادت رسید.
(آیت الله شهیدعبدالحسین دستغیب به روایت اسناد ساواک، مرکز بررسی اسناد تاریخی، تهران 1378.) 2ـ حضرت آیت الله سیدعلی خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی ایران در شهر مشهد در خانواده ای روحانی چشم به جهان گشود و دوران کودکی و تحصیلات مقدماتی خود را در همان دیار گذراند.
ایشان تا سال 1343، در حوزه علمیه قم و سپس از 1347 در سن بیست و نه سالگی در حوزه علمیه مشهد تحصیل کردند.
آیت الله خامنه ای در دوران حکومت ستمشاهی از شاگردان نزدیک امام خمینی (ره) و از سرشناس ترین و معتبرترین بنیانگذاران مبارزات مسلمانان ایران بوده اند.
این مبارزات از 1342 با رهبری امام خمینی (ره) شکل جدیدی به خود گرفت.
ایشان از 1343 تا 1357 جمعا سه سال از عمر خود را زندانهای مخوف رژیم پهلوی و بعد، حدود یک سال را در سخت ترین شرایط و در بد آب و هواترین نقطه ایران در تبعید به سر بردند.
آیت الله خامنه ای، در 1357 از تبعید بازگشتند و در اوج مبارزات مردم مسلمان ایران، همراه چند تن از دوستانشان، رهبری مبارزات مردم خراسان را برعهده گرفتند.
در همین سال و به هنگام عزیمت امام خمینی (ره) به پاریس، به عضویت شورای انقلاب منصوب شدند و پس از تشکیل دولت جمهوری اسلامی، نمایندگی شورای انقلاب را در ارتش، و معاونت امور انقلاب وزارت دفاع ملی را برعهده گرفتند.
سپس به فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب شدند.
در این زمان، از سوی امام خمینی (ره) امام جمعه تهران شدند و در 1359 از طرف مردم تهران به نمایندگی مجلس شورای اسلامی برگزیده شدند.
آیت الله خامنه ای، در همین سال، پس از تشکیل شورای عالی دفاع، به سمت نمایندگی امام خمینی (ره) در این شورا، منصوب گردیدند.
ایشان در ششم تیر 1360 پس از یک تلفن مهم در مجلس شورای اسلامی ـ که به عزل بنی صدر، از ریاست جمهوری انجامید ـ در یکی از محلات فقیرنشین شهر تهران ـ در حالی که پس از نماز جماعت، برای مردم شیفته و مؤمن سخنرانی می کردند.
مورد سوء قصد منافقین قرار گرفتند که فقط از ناحیه دست و سینه، بشدت مجروح شدند.
آیت الله خامنه ای در 1360 پس از شهادت دومین رئیس جمهور اسلامی ایران، نامزد پست ریاست جمهوری شدند و در مهرماه همین سال با 95 درصد آرای مردم ایران به عنوان سومین رئیس جمهور اسلامی ایران انتخاب گردیدند.
ایشان در 1364 برای دومین بار به مدت چهار سال به عنوان رئیس جمهور اسلامی ایران از سوی مردم ایران انتخاب شدند.
آیت الله خامنه ای همزمان با آغاز جنگ تحمیلی با حضور در جبهه های مختلف جنگ و در خطوط مقدم به عنوان رئیس شورای عالی دفاع در کنار رزمندگان اسلام بودند.
آیت الله خامنه ای به زبان عربی و ترکی، تسلط دارند و علاوه بر این، از صاحب نظران شعر و ادب می باشند.
ایشان، دارای کتابهای متعددی در زمینه علوم اسلامی و تاریخی هستند که برخی ترجمه و برخی دیگر تألیف است.
از ترجمه های ایشان می توان «آینده در قلمرو اسلام»، «ادعانامه علیه تمدن غرب» و «صلح امام حسن (ع)» را نام برد و از تألیفاتشان می توان به «نقش مسلمانان در آزادی هند»، «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن»، «صبر»، «از ژرفای نماز»، «درست فهمیدن اسلام»، «زندگی اما صادق (ع)» و «مجموعه سخنرانی ایشان درباره امامت» اشاره کرد.
همچنین کتاب مواضع ما را با همکاری شهید آیت الله بهشتی، شهید محمد جواد باهنر نخست وزیر پیشین جمهوری اسلامی ایران و حجت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی، نوشته اند.
آیت الله خامنه ای، دارای تألیفاتی نیز در خصوص زندگی مبارزاتی ائمه علیهم السلام می باشند.
ایشان به عنوان یک چهره سرشناس در میان سران کشورهای غیر متعهد، همواره موقعیت خاصی داشته اند و با سفرهائی به خارج کشور، پیک انقلاب اسلامی بوده اند.
کشورهائی که ایشان از آنها بازدید کرده اند، عبارتند از : هند، لیبی، سوریه، الجزایر، پاکستان، موزامبیک، آنگولا، تانرانیا، زیمبابوه، یوگسلاوی، رومانی، کره شمالی و چین.
ایشان همچنین برای قرائت نطق تاریخی خود در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، در 1366 به امریکا سفر کردند.
ایشان سرانجام در پی رحلت جانگداز حضرت امام خمینی ـ رضوان اللّه تعالی علیه ـ با رأی قاطع مجلس خبرگان در چهاردهم خرداد 1368 به رهبری انقلاب اسلامی ایران، برگزیده شدند.
(ساجدی، احمد : مشاهیر سیاسی قرن بیستم، انتشارات محراب قر، تهران 1374، ص 168.) 3ـ ژنرال حافظ اسد، نظامی با سابقه سوریه و رئیس جمهور این کشور در 1930 در ایالت لاذیقه سوریه در ساحل مدیترانه متولد شد.
او پس از پایان تحصیلات متوسطه وارد دانشکده افسری نیروی هوایی سوریه شد و از این دانشکده فارغ التحصیل شد.
او در 1964 به عنوان خلبان برجسته نیروی هوایی سوریه از فرماندهان خود مدال لیاقت گرفت.
اسد از فوریه 1966 تا نوامبر 1970 پست وزارت دفاع و فرماندهی نیروی هوایی سوریه را برعهده داشت.
سپس در 13 نوامبر همان سال طی یک کودتا علیه رژیم غیر نظامی حاکم، نخست وزیر سوریه شد و از مارس 1971 با انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور این کشور موضع سیاسی خود را در سوریه مستحکمتر کرد.
وی ماه بعد یعنی در آوریل 1971 به دبیر کلی حزب بعث سوریه انتخاب شد و پس از جنگ اکتبر 1973 عنوان فرماندهی کل قوا را نیز به خود اختصاص داد.
حافظ اسد در 1976 به دنبال دعوت اتحادیه عرب دستور اعزام نیروی نظامی 000 /30 نفری حافظ صلح عرب را به لبنان برای فرونشاندن جنگهای داخلی این کشور صادر کرد.
او در سال بعد علیه پیمان کمپ دیوید موضع گرفت و روابط خود را با قاهره قطع کرد و متعاقب آن جبهه پایداری عرب را با شرکت چند کشور دیگر به وجود آورد.
در 1978 حافظ اسد به عنوان اولین رئیس جمهور پس از استقلال سوریه توانست دوره 7 ساله حکومت خود را به پایان رساند و مجددا به ریاست جمهوری این کشور انتخاب شود.
او در 1979 موفق شد اعضای یک شبکه براندازی و کودتا را در شهر حلب سوریه شناسایی و دستگیر کند و دستور اعدام تمام آنان را صادر کرد.
حافظ اسد در 1980 با شروع جنگ عراق علیه جمهوری اسلامی ایران اقدام عراق را در آغاز کردن این جنگ محکوم و روابط سیاسی خود را با بغداد قطع کرد.
در همین سال رابطه اردن با سوریه تیره شد و در مرزهای دو کشور تشنجاتی روی داد.
در 1981 حافظ اسد دستور بسته شدن لوله نفت صادراتی عراق را در خاک سوریه صادر کرد.
حافظ اسد با وجود آنکه به دلیل مواضع سیاسی خود با همسایگانش در خاورمیانه اغلب روابط صمیمی ندارد، اما توانسته است ثبات سیاسی و آرامش سوریه را در دهه 1980 حفظ کند.
او چهار پسر و یک دختر دارد.