تاریخ سند: 23 آذر 1357
متن سند:
گزارش خبر موضوع : گفتگوی شیخ محمدتقی فلسفی با دکتر امینی روز 23 /9 /57 فلسفی با دکتر امینی تماس حاصل ضمن اظهار تأسف از وقایع اخیر اصفهان و نجف آباد1 گفت تلفنهای متعددی از طرف روحانیون و علماء بمن میشود و از من کمک میخواهند و میگویند باین دولت بگوئید بس است اینهمه کشتار وحشیانه و اضافه نمود شواهد عینی که در آنجا حضور داشته اند کشته شدگان را 100 نفر باضافه تعداد زیادی مجروح بمن اطلاع داده اند حتی در نجف آباد عده ای که بخاطر خون دادن بمجروحین در محل بیمارستان جمع شده بودند هدف گلوله های مسلسل مأمورین قرار گرفته اند و اضافه نمود یک عده اوباش عربده کش داخل کامیونها قرار گرفته اند و زنده باد و جاوید باد میگویند بخانه های روستائیان حمله کرده و خانه های آنها را بآتش کشیده اند در اینموقع امینی اظهار داشت : شما کاملاً صحیح میفرمائید من که دیگر خسته شده ام الان رادیو را گوش میدادم صدای زنده باد و جاوید باد میآید میخواهم به اعلیحضرت بگویم و من دیگر نمیتوانم با این وضع کار کنم و مسئولیت را میخواهم از خودم سلب نمایم.سپس فلسفی اظهار داشت : امروز بعداز ظهر تیمسار مقدم با من تماس گرفت ایشان اظهار داشت تعداد کشته شدگان اصفهان دو نفر بوده و آمارش روی میز من است و بعرض اعلیحضرت رسانده فلسفی گفت چندین سال همین گزارشات خلاف واقع دروغ را بعرض اعلیحضرت رساندند و گفتند خاطر مبارک آسوده باشد که مملکت را باین روز کشانده اند و نتیجه اش همین است که می بینند باز دست بردار از این گزارشات دروغ و گمراه کننده نیستند کلیه اظهارات فلسفی مورد تائید دکتر امینی قرار گرفت و دکتر امینی گفت تمام مطالبی که میفرمائید واقعیتی است و کاملاً صحیح است.
نظریه شنبه.
نظری ندارد.
نظریه یکشنبه.
بصحت گزارش منبع اطمینان حاصل است.
قهرمان نظریه سه شنبه.
نظریه یکشنبه مورد تائید است.
پاکزاد نظریه چهارشنبه.
نظریه سه شنبه تائید میگردد.
آرزو
توضیحات سند:
1ـ منظور حوادث روزهای 21 و 22 آذر اصفهان و نجف آباد است که در سندهای دو روز گذشته بدانها اشاره شد.خبرهای این در روز به گوش امام هم رسید و ایشان را وادار به صدور اعلامیه ای کرد که امروز (23 /9 /57) منتشر شد.
امام در این اعلامیه با اشاره به جنایات صورت گرفته در اصفهان و نجف آباد نوشتند : «شاه خود را از ملت جدا و تنها می بیند ؛ ناچار با تمام وجود به آغوش اشرار و مزدوران پناه برده تا شاید عقده های روحی خود را خالی کند.
شاه خود را از سلطنت مخلوع می بیند و ادامه حکومت خود را با رفراندم تاسوعا و عاشورا غیر ممکن می داند ؛ از این جهت از هیچ جنایت غیر انسانی رویگردان نیست و با دست اشرار و بعضی از سران ارتش که شریک جرم او هستند، می خواهد آخرین تیر ترکش را رها کند.
شاه رفتنی است، لکن سران ارتش که با او و به امر او مرتکب جنایات هستند و می شوند، در کار خود تجدید نظر کنند و از عواقب امر بترسند.
» امام بار دیگر بر سرپیچی ملت از حکومت تاکید کردند و خواستار ادامه اعتصابات تا سقوط شاه شدند و در پایان روز دوشنبه 17 ماه محرم (27 /9 /1357) را به مناسبت هفتم شهدای این دو شهر، عزای عمومی اعلام کردند.
(صحیفه امام، ج 5، صص 227 و 228)