موضوع : حزب ملیون
تاریخ سند: 1 دی 1338
موضوع : حزب ملیون
متن سند:
شماره :2 ـ 3 ـ 4192 احمد رضوی کارمند اداره انتشارات و تبلیغات می گفت چند روز قبل مدیر روزنامه آسیا و عباس شاهنده مدیر روزنامه فرمان توسط شب پیمان به مدیر کارخانه بیسکویت سازی ویتانا پیغام می دهند که ماهیانه ای برای آنها در نظر بگیرد و چون رئیس کارخانه مزبور از دادن مقرر خودداری می کند در روزنامه های مذکور شرحی دائر بر اینکه بیسکویت های ویتانا عده ای از اطفال را مسموم نموده درج می گردد و در نتیجه صاحب کارخانه آقای معینیان1 سرپرست انتشارات و تبلیغات و معاون نخست وزیر را ملاقات و از این اقدام عباس شاهنده گله می نماید و حتی حاضر می شود 50 هزار ریال برای یک نوبت به عباس شاهنده بدهد تا از ادامه تبلیغات علیه محصولات کارخانه بیسکویت سازی ویتانا خودداری نماید.توضیحات سند:
1ـ نصرت اللّه معینیان در سال 1304 در اصفهان به دنیا آمد.وی تحصیلات ابتدایی خود را در آن جا گذراند.
بعد از آن برای ادامه تحصیلات به تهران عزیمت نمود و از هنرستان راه آهن فارغ التحصیل شد و آنگاه رشته سیاسی را در همین هنرستان سپری کرد.
اولین سمتی که او رسما در ادارات دولتی به دست آورد، کارمندی راه آهن بود.
با توجه به علاقه و ذوقی که در نویسندگی داشت به خدمت در مطبوعات در آمد و طی سالهای متمادی سر دبیری چند روزنامه و مجله را به عهده داشت.
در این زمان وی برای آزمایش ذوق نویسندگی به خدمت در اداره رادیو در آمد و معاونت اداره کل انتشارات را قبول کرد.
در سال 1332 کفالت اداره کل انتشارات را عهده دار شد، تا اینکه در سال 1334 به مدیر کلی انتشارات و رادیو رسید.
در سال 1337 در کابینه دکتر اقبال به سمت معاونت نخست وزیر و سرپرستی اداره کل انتشارات و رادیو برگزیده شد و این سمت را در کابینه شریف امامی، امینی و اسداله علم برای خود حفظ کرد.
در کابینه علم که در تاریخ 30 تیر 1341 به محمدرضا پهلوی معرفی شد با سمت وزیر راه به عضویت دولت درآمد و در کابینه سوم علم، سمت وزیر مشاور و سرپرستی انتشارات و رادیو را عهده دار بود.
وی در دولت حسنعلی منصور به وزارت جدیدالتأسیس اطلاعات رسید که وزارت او تا 7 بهمن 1343 ادامه داشت.
نصرت اللّه معینیان که تدریجا توجه شاه و اسداللّه علم را به خود جلب جلب بود به دربار راه یافته و رئیس دفتر مخصوص شاه گردید که این شغل را تا اوایل انقلاب در اختیار داشت.
معینیان به نخوت و تکبر و برخوردهای زننده با اشخاص مشهور بود.
ر.ک : کتاب شرح احوال رجال، ج 2، ص 700.