اعلامیه حضرت آیت‌الله صدوقی
تاریخ سند: 30 دی 1350
اعلامیه حضرت آیت‌الله صدوقی
متن سند:
[تاریخ: 30 /10 /1350]اعلامیه حضرت آیت‌الله صدوقی
یزد. سماوات خبرنگار مهر ایران: این اعلامیه از طرف حضرت آیت‌الله حاج محمد صدوقی سرپرست حوزه علمیه یزد انتشار یافت.
بسمه تعالی
من اصبح و لم یهتم بامورالمسلمین فلیس بمسلم
بعد از حمد و ثنای الهی و درود نامتناهی به ارواح عالیه حضرت خاتم النّبیین صلی الله علیه و آله و سلّم و ائمه طاهرین علیهم‌السّلام برادران ایمانی و ایرانی خاصه همشهری‌های گرامی‌که فطرت پاک ایمان و خداپرستی و شعائر ملی و عواطف انسانی را از دست نداده مسلمان و ایرانی هستند[را] مخاطب ساخته چند جمله‌ای را تذکر می‌‌دهم.
اعمال وحشیانه و ضدانسانی و قرون وسطائی دولت بعثی و غاصب عراق را نسبت به برادران و خواهران ایرانی مقیم عراق و معتکفین حرم‌های شریفه ائمه اطهار از رادیو ایران و جراید کشور شنیده و خوانده‌اید. حوزه علمیه نجف1 که به دست توانای مرحوم شیخ طوسی2 قدس سره تأسیس و قریب ده قرن است که پایگاه علوم آل اطهار و بزرگترین دانشگاه مذهب جعفری و مرکز مراجع بزرگ تقلید بود به دست گرگ‌های بعثی که چشم بنی‌امیه را روشن کردند از هم پاشیده و متلاشی شد. علمای اعلام و ایرانیان مقیم آن بقعه‌های متبرکه را بیرون و آواره ساخته‌اند. پیران سالخورده، زنان ناتوان، اطفال معصوم خردسال با وضعی رقت‌بار در این سرمای سخت بدون خوراک و پوشاک در سرحد ایران و عراق ایام و لیالی را برگزار می‌‌نمایند.
با از دست دادن خانه و اندوخته‌های چندین ساله در مخاطره شدید قرار گرفته هر دقیقه مرگ آنها را تهدید می‌‌کند. شنیدن رفتار و کردار وحشی‌های عراقی هر مسلمان غیور را ناراحت و در وحشت و اضطراب شدید می‌‌اندازد. در صحنه‌های بس دلخراش به سر می‌‌برند و چشم به راه کمک و مساعدت‌های خالصانه برادران مسلمان هستند. کسی که صبح کند و اهتمام به امور مسلمانان نداشته باشد مسلمان نیست.
آوارگان عراقی را که خواهران و برادران شما هستند دریابید. با کمال بی‌صبری برای نجات آنان، نهضت و قیام نمایید؛ از بذل آنچه در اختیار دارید دریغ ندارید. زمان همت و هنگام ابراز عواطف دینی و قومیت است. با هیئتی که برای رسیدگی به آوارگان عراقی تأسیس شده نزدیک شوید و تا آنجا که امکانات اجازه می‌‌دهد همکاری و همراهی نمایید. امیدوار به مواهب فضل کردگار، آنکه همه را توفیق برادری و مساعدت عنایت و مرحمت فرماید. خدا یار و نگهبان باد.
والسّلام علی من اتبع الهدی
حرره الاحقر محمدالصدوقی
توضیحات سند:
1. حوزه علمیه نجف اشرف: با هجرت شیخ طوسى، پس از 22 سال از بغداد، به نجف آغاز گردید و تا قرن ششم هجرى ادامه یافت. هجرت شیخ طوسى به نجف اشرف، موجب شد تا بسیاری از دانشمندان شیعى در این حوزه گرد هم آیند و به تحقیق و تألیف مشغول شوند. که همین امر به بنیان‌گذارى حوزه علمیه نجف اشرف انجامید. پس از رحلت شیخ طوسى در سال 460 ق، فرزندش «شیخ ابوعلى طوسى» و پس از او نیز فرزندش، ابونصر محمد بن ابى على الحسن بن ابى جعفر محمد بن الحسن الطوسى عهده‌دار اداره‌‌ی حوزه‌‌ی نجف شدند و پس از آنان با وجود تغییر و تحولاتی که دستخوش آن بود، به فعالیت‌های خود ادامه داد.2. شیخ ابوجعفر محمد بن حسن بن علی بن حسن طوسی: معروف به شیخ الطائفه، شیخ اعظم و شیخ طوسی، در ماه مبارک رمضان سال 385 ق در جوار مرقد حضرت امام علی بن موسی الرضا (ع) در طوس به دنیا آمد. دوران کودکی و جوانی و تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود سپری کرد. در 23 سالگی به منظور استفاده از محضر استادان بزرگ آن دوره، همانند شیخ مفید و سید مرتضی، راهی بغداد شد و به مدت پنج سال از محضر شیخ مفید بهره برد و پس از رحلت شیخ، در محضر سیدمرتضی، که ریاست علمی و زعامت دینی شیعه به وی منتقل شده بود، حاضر گردید و به یکی از ارکان حوزه درسی شهر بغداد تبدیل شد و پس از اساتید به نام خود، یعنی شیخ مفید و سیدمرتضی، یکه‌تاز میدان علم و عمل گردید. عظمت و مقام علمی‌کم‌نظیر شیخ طوسی باعث شد تا مدت‌های طولانی، فقهای شیعه را تحت‌تأثیر دیدگاه‌های خود قرار دهد. آنان تا یکصد سال بعد از وفات شیخ، مقلّد ایشان بودند و بر اساس نظرات او فتوا می‌دادند. در نیمه اول قرن پنجم قمری، طغرل بیک سلجوقی که سنی متعصبی بود، تصمیم گرفت بغداد را اشغال و خاندان آل بویه را منقرض سازد. طغرل بیک تا سال 449 ق چندین بار کتاب‌های شیخ طوسی را در ملأ عام سوزاند. این نابسامانی‌ها و آزار و اذیت شیعه، باعث گردید که حوزه و مجامع علمی‌شیعه در بغداد از هم بپاشد و این مسئله، سبب هجرت شیخ به نجف اشرف گردید. نجف در آن زمان محله بسیار کوچکی بود که عده‌ای از زوار حرم مطهر علوی در آنجا زندگی می‌کردند. ورود شیخ به نجف، زمینه‌ساز هجرت شاگردان وی و علمای اسلام به این شهر و تأسیس حوزه‌‌ی علمیه نجف گردید. وی تا پایان عمر شریف خود در نجف، زندگی کرد و سرانجام در سن 76 سالگی در شب 22 محرم سال 460 ق از دنیا رفت و بنا به وصیت خود، در خانه مسکونی‌اش دفن شد. این خانه بعداً به مسجد تبدیل گشت که هم‌اینک در سمت شمال بقعه علوی، به نام مسجد شیخ طوسی معروف است.برخی از آثار علمی‌ایشان به شرح زیر است: تهذیب الأحکام (در احادیث فقهی که از کتب اربعه شیعه است.)، الإستبصار فیما اختلف من الأخبار (در احادیث فقهی که از کتب اربعه محسوب می‌شود.)، الأبواب؛ معروف به «رجال شیخ طوسی»، التبیان فی تفسیر القرآن، النهایه فی مجرد الفقه و الفتوی، الخلاف فی الأحکام (شیخ در این کتاب آراء علمای شیعه و مذاهب مختلف اهل سنت را در هر مسئله گردآوری کرده‌است.)، تمهید الأصول، الإقتصاد الهادی إلی طریق الرشاد، ما یعلل و ما لایعلل، الغیبه (با توجه به نزدیکی زمان تولد مرحوم شیخ طوسی به زمان غیبت صغرای حضرت ولی‌عصر(عج)، ایشان درباره شخصیت حضرت و شبهه‌های وارده، این کتاب را نگاشته است. این کتاب، یکی از محکم‌ترین و استدلالی‌ترین کتاب‌های شیعه درباره مسئله غیبت شمرده می‌شود.)، مصباح المتهج‍ّد و سلاح المتعب‍ّد.