موضوع: اظهارات محمدتقی شریعتی
تاریخ سند: 30 فروردین 1350
موضوع: اظهارات محمدتقی شریعتی
متن سند:
از: 9/ﻫ تاریخ:30 /1 /1350به: 312 شماره: 10772 /9 ﻫ
موضوع: اظهارات محمدتقی شریعتی
ساعت 17 روز 20 /1 محمدتقی شریعتی1 در منزل خود در حضور دکتر نورالهیان و محمد ناصری ضمن بحث و گفتگو درباره ترور تیمسار فرسیو2 اظهار می‌نماید: «این اقدامات خرابکارانه و اعمال خلافی که بعضی اوقات از ناحیه عده‌ای در مملکت به عمل می‌آید نتیجه سختگیری و فشار دولت و مأمورین دولتی به مردم است. هرگاه دادی از حلقوم کسی برآید یا دسته و گروهی به اقدامات و اعمال دولت و مأمورین مربوطه اعتراضی نمایند، دولت به جای پاسخ گفتن به اعتراض و قانع کردن مردم و یا دست برداشتن از اعمال خود جواب مردم را با اعدام و زندان و ضرب و شکنجه می‌دهد، در نتیجه تمام این اعمال عقده می‌شود و جمعی را وادار به خرابکاری یا ترور می‌نماید. اگر خدای نکرده این افراد خرابکار روزی فاتح شوند از دین و ایمان و ملیت و سابقه این ملت چیزی باقی نخواهد ماند و مسئولش هم بی‌سیاستی دولت است.»
ملاحظات:
نظریه شنبه: ندارد.
نظریه یکشنبه: محمدتقی شریعتی جزو اعضاء سابق جبهه به‌اصطلاح ملی بوده که اغلب روی منابر و در مجالس و اجتماعات طریق پیشبرد نظرات گروه مزبور سخنرانی و مطالب تحریک‌آمیز و انتقادی بیان داشته و دارای فعالیت‌های افراطی نیز بوده است که سوابقش به‌موقع به بخش مربوطه منعکس شده. اعمال و رفتار و گفتار مشارالیه تا حدود امکان تحت مراقبت است.
توضیحات سند:
__1. محمدتقی شریعتی مزینانی در سال 1268 ﻫ ش در روستای مزینان سبزوار متولد شد. وی از محضر اساتیدی چون مجتبی قزوینی، حاج شیخ کاظم دامغانی و حاج میرزا احمد مدرس کسب فیض نمود و از سال 1311 فعالیت‌های فرهنگی خود را آغاز کرد و با سقوط رضاخان و فعال شدن جریان‌های مارکسیستی، به منظور مبارزه‌ای قاطع با تفکرات الحادی و کسروی‌گری به تأسیس «کانون نشر حقایق اسلامی» پرداخت. وی در فاصله سال‌های 1326 تا 1352، چندبار توسط ساواک دستگیر و زندانی شد. او به انقلاب اسلامی و رهبری آن ایمان کامل داشت، امام را رهبر کبیر می‌خواند و برای ایشان دعا می‌کرد. کتاب‌های تفسیر نوین قرآن، خلافت و امامت در قرآن و سنّت، چرا حسین قیام کرد؟ فایده و لزوم دین و موعود امم از جمله محورهای شاخص مجاهدات فرهنگی اوست. محمدتقی شریعتی در اول اردیبهشت سال 1366 به دیار باقی شتافت.
2. سپهبد ضیاء فرسیو، فرزند اسحاق در سال 1298 ﻫ ش در تهران متولد شد. پس از طی دانشکده افسری با درجه ستوان دومی به عنوان افسر توپخانه لشگر 2 تبریز شروع به کار کرد. وی علاوه بر تحصیلات نظامی، دارای لیسانس حقوق نیز بود. فرسیو طی دوران حضور در ارتش به ترتیب مراتب نظامی را طی کرده و به درجه سپهبدی رسید.
وی بارها از سوی رژیم مورد تشویق قرار گرفت و مدال‌ها و نشان‌های متعددی را از آن خود کرد. فرسیو مدت چهار سال دادستان نظامی ارتش بود و در سال 1349 به ریاست اداره دادرسی ارتش رسید. وی به خاطر سوابق ممتدش در دادستانی ارتش و آزار و اذیت متهمانش، در 18 فروردین 1350 هنگام خروج از خانهاش در خیابان دولت واقع در منطقه قلهک تهران، به ضرب گلوله از پای درآمد.