موضوع : سید عبدالکریم (حبیب) هاشمی نژاد
تاریخ سند: 10 بهمن 1353
موضوع : سید عبدالکریم (حبیب) هاشمی نژاد
متن سند:
به : 312 از : 9/ه شماره : 17556 /9ه یاد شده با شخصی در تهران تماس حاصل و پس از احوالپرسی مخاطب او گفت چرا در تهران نزد ما نیامدید هاشمی نژاد پاسخ داده من توقفم در تهران کم بود.مخاطب او گفت آقای رازی بمن گفت شما تشریف میآورید من در تمام فرصتها بمناسبتی نامه هائی بمقامات میفرستادم نام شما را در همه این نامه ها گذاشته ام شاید چند بار و این اواخر تصمیمی گرفتند بمن گفتند چون شما نبودید نتوانستیم شما را ببینیم مثلاً آقای مولانا از بروجرد که ممنوع المنبر و ممنوع الخروج و آقای دوانی که ممنوع الخروج میباشد و نظائر آنها گفتند باین آقایان فعلا آزادی میدهیم برای منبرشان منبر بروند ببینیم وضع آنها نسبت بسابق تغییر کرده یا نه اگر راهشان یک راه مستدل بود از آزادی دائم استفاده میکنند برای خروج از کشور هم مانعی پیش نخواهد آمد اگر وضع ناملایمی بخودشان گرفتند ما از سر میگیریم اگر حضرتعالی تهران بودید و منبر میرفتید فکر میکنم البته رو اسم شخص شما اطلاع دقیقی ندارم چون نبودید ولی آقایان دیگر منبر می روند هاشمی نژاد گفت ممکن است من مشمول آن عفو نباشم از نظر آنها چون آزمایش تکرار شده و بعد شرطش هم برای من غیر ممکن است چون بهرحال موقعیت افراد مختلف است با سوابقی که داریم کار مشکلی است.
مخاطب او گفت اما تلاشهائی بعمل آمده هاشمی نژاد اظهار نمود در مورد من مسلم نیست.
مخاطب او گفت من بآقای رازی سفارش کردم شما بمشهد نروید و با اطلاع من بروید شما تشریق بردید هاشمی نژاد افزود در مورد من اگر وضعی پیش آمد و محظوری نباشد بد نبود مخاطب او گفته اگر تعهد از شما خواستند چکار میکنید.
هاشمی نژاد ادامه داد تعهد اگر در حد سابق باشد مسئله ای نیست ولی اگر بیشتر از سابق بخواهند کار مشکلی است قرار شد فرد مورد تماس هاشمی نژاد در مورد وی اقداماتی در تهران انجام دهد سپس هاشمی نژاد در مورد برادرش سید احمد گفت.
آقای رازی خدمت شما عرض نکردند او یکسال و نیم محکوم شده بود مدتش تمام شده بود روز آزادی مجددا او را تحویل گرفتند و بعد از مدتی فهمیدم در تهران در کمیته است.
نظر شما باشد اگر مناسبتی پیش آمد اقدام کنید.
نظریه چهارشنبه : سید عبدالکریم هاشمی نژاد از افرادی است که ممنوع امنبر میباشد و تلاش میکند که مجددا از وی رفع ممنوعیت از منبر بعمل آید.
ـخ آرزو آقای دوستار 17 /11 /53