تیمسار معظم دادستان محترم ارتش شاهنشاهی
تیمسار معظم دادستان محترم ارتش شاهنشاهی
متن سند:
تیمسار معظم دادستان محترم ارتش شاهنشاهیمحترماً به عرض عالی می‌رساند چون آن جناب مسئولیت حفظ جان و حیثیت زندانیان سیاسی را به عهده دارید و زندانیان سیاسی در هر امری اعم از موضوع خانوادگی و پرونده و جریانات زندان باید از آن مقام استمداد یا به آن جناب تظثم[تظلم] نمایند گرچه ممکن است با شواهدی که در گذشته وجود داشته نظیر این نامه را به حضور عالی بفرستند ولی برای زندانی چاره منحصر است لذا با این مقدمه و توضیح مطالب ذیل، از جنابعالی استمداد می‌شود اولاً ـ اطاقهای این زندان سقف سالم ندارد و در این فصل زمستان زندانیان در اطاق مسکونی خود از ریزش باران و فرو ریختن گچ سقف تأمینی ندارند و مدت دو سال است که به مسئولین زندان گفته شده ولی هنوز ترمیم نشده و هرشب بارندگی در اغلب اطاقهای این زندان خواب مشکل و باید ظرفهای متعددی زیر آب بگذارند. وضع بهداری زندان بسیار اسف‌انگیز است که برای مثال دو روز گذشته در حدود سی نفر مریض بودند بهداری زندان به هر سی نفر دو یا سه قرص ویتامین (c) و آسپیرین داده و یک شیشه شربت فرستاده که هریک، یک قاشق بخورند. وضع استحمام بسیار ناراحت کننده است و با تقاضای پی‌درپی برای آماده کردن یک حمام کوچک با هزینه زندانیان که امری ضروری است و در زندانهای مشابه در دایره زندان قصر نیز وجود دارد مدت یک سال و نیم است مسامحه می‌شود و چون اجباراً از آب سرد استفاده می‌شود سلامت زندانیان در خطر است. چند ماه است که نان زندان را تعویض کرده‌اند گرچه از نظر جنس مرغوبتر شده ولی از نظر عدم تنظیم یا عدم احساس مسئولیت زندانی باید نان به دو روزه مصرف کند یا در اثر عدم دقت مسئولین نان خشک شده بخورد که غالباً باعث سوء هاضمه اکثر زندانیان شده است. مهمتر از همه چنانکه تیمسار معظم مستحضرند جیره غذائی این زندان سرانه در روز 12 ریال بوده و با تقاضای پی‌درپی از اولیاء زندان و وعده‌‌های مساعد در ازدیاد آن به طور ناگهان اعلام شده که زندان جیره مطبوخ خواهد داد و آن هم چه جیره‌ای که خود مسئول زندان معتقد است که غیر مأکول است و با تهدید می‌خواهند زندانیان را وادار به قبول چنین غذائی بنمایند، حال که دیده‌اند زندانیان از قبول غذائی که برای سلامتشان مضر است، استکاف [استنکاف] می‌کنند راه خطرناک‌تری پیش گرفته و می‌گویند که جیره را به صورت جنس خام تحویل دهند که در آن صورت هزینه آن از صندوق دولت بیرون آمده ولی تا بخواهند جنس تقسیم شود چیزی به زندانی نخواهد رسید و ایجاد ناراحتی‌های هرروزه در زندان می‌کند مضافاً به تهیه این مطالب توهین و اعمال خشونت‌آمیز نسبت به زندانی و گفتار غیرواقعی به بستگاه زندانی و تهدید به تبعید و اشاعه و نشر اسامی اشخاص که تبعید خواهند شد و امثال این مطالب که شرح آن باعث تصدیع خواهد بود و این مختصر به عنوان نمونه به عرض می‌رسد که چگونه مسئولین زندان به جای توجه به مسئولیت خطیر خود باعث تحریک زندانیان می‌شوند و فقط با تعویض نام زندان به ندامتگاه می‌روند. آیا با چنین جریاناتی برای زندانی امکان ندامت عقلائی است یا این که مشکلات جدید به وجود می‌آورد؟ در خاتمه با تقدیم عریضه فوق تقاضای رسیدگی می‌شود و مسئول پیش آمدهای احتمالی احساس مسئولیت نکردن یا اعمال غرض مسئولین زندان است که غیرمستقیم نیز باعث تحریک روحیه زندانیان خواهد گردید.
باتقدیم احترام عسگری