موضوع : اجتماع دانشجویان
تاریخ سند: 14 اردیبهشت 1357
موضوع : اجتماع دانشجویان
متن سند:
به : 323 از : 10 ه2 شماره : 5913 /10 ه2 روز 10 /2 /37 کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان با اعلام قبلی در محوطه دانشکده پزشگی اجتماع و خواستار مذاکره با رئیس دانشگاه شدند.لیکن رئیس دانشگاه پیغام فرستاد 10 نفر نماینده را برای مذاکره با وی بفرستند و دانشجویان قبول نکردند و چون پلیس از آنان خواست متفرق شوند گفتند تا پلیس از محل دور نشود ما خارج نمی شویم که به همین ترتیب پلیس ها از آن منطقه دور شدند و دانشجویان نیز متفرق گردیدند.
تعدادی از این دانشجویان به سلف سرویس رفته و در آنجا یکی از دانشجویان در حالی که نشسته و در محاصره تعدادی دیگر قرار گرفته بود مطالبی انتقادی و محرک له خمینی بیان نمود و بعدا بدون خوردن غذا از سلف سرویس خارج گردیدند.
غضنفر اسدی دانشجوی رشته تاریخ در اجتماع محوطه پزشگی حضور داشته و به دانشجویان می گفت سر و صدا نکنید و یکی از گردانندگان بود.
عباس زالی دانشجوی رشته بهداشت در سر کلاس می گفت اگر 10 نفر نماینده می رفتند دیگر برنمی گشتند.
نظریه شنبه : مفاد خبر مورد تأیید است.
ضمنا دانشجویان اعلامیه دست نویسی1 در مورد عدم حضور رئیس دانشگاه در اجتماع آنان روز بعد پخش کردند.
نظریه یکشنبه : مفاد خبر و نظریه شنبه مورد تأیید است.
گردانندگان اجتماعات مذکور عوامل مذهبی بوده که اسامی آنان قبلاً منعکس گردیده.
ضمنا فتوکپی اعلامیه مذکور به پیوست ایفاد می گردد.
راستگو نظریه چهارشنبه : نظریه یکشنبه مورد تأیید است.
الهام نظریه جمعه : نظریه چهارشنبه مورد تأیید است.
پژواک نظریه 10 ه : مراتب به موقع به 323 تلفنگرام شده است.
نیک سیرت 13 /2 /37 نادری 58 /11
توضیحات سند:
1ـ متن اعلامیه منتشره به شرح زیر است : تحلیلی در وقایع دیروز خواهران و برادران، روز گذشته یک بار دیگر چهره کریه دستگاه جلاد از پس نقاب دمکراسی و آزادیهای فردی بیرون آمد و صدها تن دانشجو را که به قصد گفتگو با رئیس دانشگاه، در دانشکده پزشکی گرد هم آمده بودند محاصره کردند.دیدید که چگونه مزدوران باتوم به دست و مجهز به گاز اشک آور در مقابل دانشجویانی که هدفشان رفع مشکلات محیط آموزشی بود به صف آرائی پرداختند.
دیدید که با وجودی که دانشجویان ساکت و آرام در مقابل دانشکده به انتظار گفتگو با رئیس دانشگاه بودند با آمد و شدها و تجهیز وسایل نظامی وصف آرائی های مزورانه به حمله و تحریک دانشجویان قصد می کردند.
مگر نه آنکه خود اینان به دانشجویان قول داده بودند که در اجتماعی به سئوالاتشان پاسخ گویند؛ و مگر این مدعیان دروغین آزادی نبودند که مرتب در جلسات فرمایشی و مردم فریب خود، ما را به تهمتهای خرابکار و آشوبگر متهم می کردند و خود را صاحب منطق و طرفدار دمکراسی و آزادی فردی می خواندند.
این بود آنچه که می گفتند؟ آزادی فردی با گاز اشک آور و باتوم و حمله به دانشجویان بی سلاح، آنچنان که حتی در خیابان نیز به تعقیب و دستگیری و ضرب و شتم آنها بپردازند؟ مگر ما عروسکان دست اینان هستیم که به ما جواب می دهند که : اولیای امور گفتگو با شما را صلاح ندیدند ـ صلاح!!؟ و کشتار خونین قم، تبریز، یزد و سایر نقاط ایران نیز چنین آغاز شد.
آری مردمی که سخنی جز حق نمی گفتند و سلاحی جز منطق نداشتند به گلوله بسته شدند و خونشان بر آسفالت خیابانها نقش آزادی نگاشت.
خواهران، برادران، بیائید یکصدا به اینان بگوئیم : آزادی حزبی پیشکش خودتان، ما خود آزادی حقیقی را به دست خواهیم آورد.
دانشجویان دانشگاه اصفهان ر.ک : ضمیمه شماره 15