موضوع: سخنرانی شیخ مرتضی مطهری در حسینیه ارشاد
تاریخ سند: 12 اردیبهشت 1349
موضوع: سخنرانی شیخ مرتضی مطهری در حسینیه ارشاد
متن سند:
از: 20 ه 3 به: 316 شماره: 14505 /20 ه3 نامبرده بالا در ساعت 30:16 روز 7 /2 /49 در حسینیه ارشاد منبر رفت و درباره احیاء فکر و دین اسلام صحبت نمود و اظهار داشت محمد اقبال1 کتابی درباره این دو موضوع نوشته است و با اینکه محمد اقبال تحصیلات خود را در اروپا گذرانده و از علوم آن بهره مند گردیده است ولی از تمدن و بی فکری و فرهنگ تو خالی آن انتقاد می کند و کسانی را که از آن کورکورانه استفاده می کنند مردمان بدون عقل و فکر خوانده است.نامبرده اضافه نمود و گفت مثلاً خود ایران ما از آن استفاده می کند.
اروپا دم از صلح و دوستی میزند ولی عمل نمی کند یا دم از حقوق بشر میزند ولی آنچه حقوق بشر می خواهد انجام نمی دهد مثلاً ما مسلمانان دم از مسلمانی می زنیم ولی مسلمان حقیقی نیستیم و ساکت و ساکن هستیم و حیات نداریم مگر مردم فلسطین مسلمان نیستند ما نسبت به آنها فقط احساس همدردی می کنیم.
وی گفت هنگامی که ماشین دودی را به ایران آورده بودند وقتی که در ایستگاه می ایستاد بچه ها و مردم برای تماشای آن می رفتند و موقعی که به حرکت در می آمد همان دسته افراد برایش سنگ پرتاب می کردند وضع جامعه ما مسلمان هم ساکت و ساکن است و زنده نیستیم تا بحرکت درآییم.
نظریه منبع : منبع نظری ندارد.
نظریه رهبر عملیات : رهبر عملیات نظری ندارد.
نظریه 20ه3 : 20 ه3 نظری ندارد.
توضیحات سند:
1ـ علامه دکتر محمد اقبال لاهوری فرزند شیخ نور محمد در روز جمعه 18 آبان مطابق 3 ذی القعده 1294ه ق برابر 9 نوامبر 1877 میلادی در محله کشمیریهای شهر سیالکوت ایالت پنجاب متولد شد.وی شاعر، نویسنده، متفکر و نظریه پرداز سیاسی مذهبی پاکستان و از رهبران فکری ـ فرهنگی مسلمانان شبه قاره هند بود.
وی خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در مکتب خانه مسجد حسام الدین در محل تولدش گذراند و سپس در میسیون اسکاتلندیها که اسکاچ میشن نام داشت به تحصیل پرداخت آنگاه برای ادامه تحصیل به لاهور رفته به رشته فلسفه و علوم انسانی پرداخت.
اقبال در سال 1905 به لندن رفت و ادامه تحصیل داد و بعد از بازگشت از اروپا در سال 1908م به عنوان مصلح و منادی اتحاد مسلمانان در خط سید جمال الدین با سلاح شعر و قلم در صحنه ظاهر شد.
ولی سر سخت ترین مخالفان او مهدیان بنیادگرای حتمی بودند که زمام عقلی عوام را در دست داشتند و تقالید کهن را به آسانی از دست نمی دادند.
از وی آثار زیادی باقی مانده است که از جمله آنها پیام مشرق، اسرار خودی و رموز بی خودی، جاوید نامه، بانگ درا، زبور عجم، مثنوی مسافر، بال جبرئیل، احیاء تفکر اسلامی و سیر فلسفه در ایران می باشد.
سرانجام محمد اقبال لاهوری در سال 1938م مطابق 1356 قمری در لاهور پاکستان دار فانی را وداع گفت.
(دائره المعارف تشیع جلد دوم ذیل مدخل اقبال)