تاریخ سند: 20 آذر 1357
متن سند:
[تلفنگرام] دولت برای مراسم سوگواری بزرگترین شهیدان عالم حضرت سیدالشهدا که دو روز اجازه نامحدود عزاداری و راه پیمائی و هر گونه اجتماعی را صادر نموده ولی در عمل مشاهده شد پس از اینکه روز عاشورا همان ها که مدعی عزاداری حضرت سیدالشهدا بودند پس از پائین آوردن مجسمه شاهنشاه آریامهر و رضا شاه کبیر و ستونهای یادبود و حمله به ساواک و آتش زدن بانکها و مؤسسات عصر عاشورا با روشن نمودن چراغهای اتومبیل و بوق زدن ممتد و همگانی و حتی رقص آن چنان شادمانی نمودند که در هیچ جشن عروسی این چنین تظاهرات شادمانه مشاهده نشده است خواهشمند است دستور فرمائید مراتب بعرض تیسمار ریاست ساواک برسد که هیئت دولت و مقامات مسئول را مستحضر نمایند تا بنام سوگواری حضرت سیدالشهداء و انجام مراسم دینی اخلالگران نتوانند این چنین فرصت عمل پیدا نمایند و به عوض عزاداری شادمانی کنند.1 20 /9 /57 12643 /10 ه تقوی گوینده : بهروش گیرنده : آقای جلالی ساعت مکالمه 2000
توضیحات سند:
1ـ زُهد و دین مداری رئیس ساواک اصفهان را نه از «حُبّ علی»، بلکه باید از «بغض معاویه» دانست.فشار حاکم بر مردم، دیکتاتوری، تحمل نیم قرن استبداد، با به پایین کشیدن مجسمه های پهلوی اول و دوم، نمی توانست عکس العملی جز شادمانی داشته باشد.
آن چه تقوی، رئیس ساواک اصفهان به عنوان پایکوبی یاد کرده، در گزارش های دیگر وجود ندارد، اما نمی توان انکار کرد، مردم اصفهان حتی در روز عاشورا از موفقیتی که در شکستن حاکمیت طاغوت در شهر خود به دست آورده اند، شادمان نبوده باشند.