متن سند:
1- نام محمد در صورتی که نام دیگری دارد ذکر شود نام پدر رجب علی 2- شهرت کفعمی خراسانی لقب چنانچه قبلاً شهرت دیگری داشته ذکر شود 3- تاریخ و محل تولد 1280 مشهد شماره شناسنامه و محل صدور 14708 شعبه 4 مشهد مذهب مسلمان تابعیت ایران 4- نشانی کامل محل سکونت فعلی زاهدان 5- نشانی کامل محل های سکونت از سال 1337 زاهدان محل و تاریخ خاتمه تحصیل نجف اشرف1 1318 میزان تحصیلات اجتهاد در فقه و اصول نام مدارسی که طی کرده با ذکر دبیرستان : دانشکده در نجف اشرف تحصیلات علوم دینیه در حوزه تدریس آیت‌الله عراقی2 و اصفهانی3و خوانساری4 7- خدمت نظام وظیفه را در چه تاریخ با چه درجه در کدام قسمت در کجا انجام داده است.8- عیال / شوهر دارد یا خیر دارد مشخصات و ملیت زوج یا زوجه(اگر دیگری داشته مشخصات او) با ذکر تعداد اولاد 13 علایم مشخصه : قد بلند چهره گندمی چشم سیاه ابرو پرپشت رنگ مو سیاه و سفید 9- شغل و سمت فعلی امام جماعت و مرجع روحانیت بلوچستان کلیه مشاغلی که دارا بوده اعم از دولتی و غیر دولتی با ذکر سمت و مدت و خلاصه از سوابق 10- مسافرت هائی که به خارج از کشور نموده ضمن تعیین 1- تاریخ 2- علت 3- محل خدمت ذکر نام همراه نجف اشرف برای تحصیل و دو مرتبه دیگر برای زیارت و سفری به پاکستان و از آن‌جا به عراق برای زیارت و سفری به حجاز برای فریضه حج بیت‌الله.
11- به چه زبان‌هائی آشنائی دارد فارسی و عربی 12- تالیفات و مقالات 13- هر گونه سابقه فعالیت سیاسی از قبیل شرکت در احزاب – جمعیت‌ها – کانون‌ها – اتحادیه‌ها – انجمن‌ها با ذکر تاریخ و محل فعالیت توضیح داده شود.
نداشته 14- در حال حاضر در کدام یک از احزاب– جمعیت‌ها – کانون‌ها – اتحادیه‌ها – انجمن‌ها عضویت دارد.
هیچ یک 15- آیا تا به حال از طرف مامورین انتظامی بازداشت شده است؟ خیر و در صورت بازداشت شدن تاریخ آن بازداشت تاریخ خاتمه بازداشت محل بازداشتگاه ...
...
...
...
علت ...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
.
آیا سرانجام به محکومیت منجر گردیده است؟ در صورت محکومیت مدت ذکر شود.
16- سایر اطلاعات که از نظر تکمیل شناسائی مفید به نظر می رسد.
محل امضاء و مهر سازمان اطلاعات و امنیت محل امضای صاحب پرسش‌نامه
توضیحات سند:
1.حوزه نجف: پایه گذاری حوزه عظیم و تاریخی نجف را در حقیقت باید به شیخ طوسی، رحمه الله علیه، نسبت داد.
پس از آنکه طغرل بیک، با کمک مخالفان شیعه حمله سختی را به شیعیان و مراکز دینی و علمی بغداد شروع کرد و کتابخانه عظیم بغداد که دارای هزاران جلد کتاب نفیس و بی نظیر بود به آتش کشید، شیخ طوسی که دیگر امکان فعالیت علمی و اجتماعی را در بغداد نمی یافت، به نجف اشرف هجرت کرد و بتدریج جمعیت فراوانی از شاگردان به دور او جمع شدند و نطفه حوزه عظیم نجف منعقد گردید.
شیخ طوسی عالمی جامع الاطراف و ذوالفنون و مبتکر بود و آثار علمی فراوان از خود به جای نهاد.
وی یکی از برجسته ترین و متنفذترین رجال علمی تاریخ تشیع است چنانکه امروز نیز حوزه های علمی شیعه تحت تاثیر او قرار دارند.
وی ملقب به «شیخ الطائفه» است.
بعد از درگذشت شیخ طوسی فرزند وی شیخ ابوعلی، حسن بن محمد بن حسن طوسی که بعدها از مشاهیر و دانشمندان و روات حدیث گردید، زعامت حوزه را احراز کرد.
ابوعلی را به سبب علم و زهد فراوان «مفید ثانی» لقب داده اند.
پس از شیخ ابوعلی و فرزندش دوران جلا و رونق بیشتر حوزه علمیه با وجود رجال بزرگان فقه و اصول و...
آغاز گشت سپس مدتی حوزه نجف از رونق افتاد و این امر تا هجرت شاگردان مرحوم آیت الله وحید بهبهانی، به نجف ادامه داشت ولی از آن پس دوران نهضت علمی این حوزه با ظهور نوابغی مانند سید بحرالعلوم، محقق نامدار کاشف الغطاء، محمد حسن نجفی (صاحب جواهرالکلام) و شیخ مرتضی انصاری آغاز گردید و در طول مدت کوتاهی به بالاترین درجه ممکن رسید.
کوثر، ج 1، صفحه 205 2.
آیت الله العظمی آقاضیاءالدین عراقی یکی از استادان و مراجع بزرگ حوزه نجف در اواسط قرن اخیر، دانشمندی محقق، مجتهدی متبحّر و محدّثی عالم به علم رجال و تفسیر بود.
آقا ضیاءالدین از بهترین شاگردان آخوند خراسانی، علامه یزدی، مرحوم همدانی، آقا شریعت اصفهانی و سید فشارکی به شمار می رفت و خود سالهای متمادی در حوزه نجف از مدرسان بزرگ محسوب می شد.
مرحوم آقا ضیاء معاصر با آیت الله نائینی، کمپانی و آیت الله سیدابوالحسن اصفهانی بود که این چهار نفر در عداد استادان فقها و مراجع طراز اول جهان تشیع بودند و اغلب مراجع بعدی شیعه، از کرسی درس آن‌ها به درجه اجتهاد رسیدند.
وی در تقریر مسائل اصول فقهی و بیان احکام، حسن تحریر و تقریر به عصر خویش بی مانند بود.
آقاضیاء دراصول، مقالاتی به رشته تحریر درآورد .
استادان وی میرزا حبیب الله رشتی، آخوند ملا محمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، میرزا حسین خلیلی، سید محمد طباطبایی فشارکی، ملا فتح الله شریعت اصفهانی، و برخی از شاگردان او عبارتند از : شیخ محمدتقی بروجردی، سید محمدتقی خوانساری، شیخ محمدتقی آملی، شیخ محمدرضا مظفر، شیخ محمدرضا طبسی، سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خوئی، سید شهاب الدین مرعشی نجفی و سید محمد رضا گلپایگانی 3.
آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی در سال 1277ﻫ ق(1237شمسی) در یکی از قصبات اصفهان متولد شد.
ابتدا چند سال در اصفهان مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را خواند و سپس وارد حوزه علمیه عراق شد و سال‌ها از درس آیات عظام مرحوم سید استاد، آخوند خراسانی، علامه یزدی، مجاهد شیرازی و آقا شریعت اصفهانی بهره¬مند گردید و به درجه اجتهاد رسید.
ایشان به همراه آیت‌الله نائینی و دیگر آیات عظام به خاطر مخالفت با تسلط استعمار انگلیس بر دو رود دجله و فرات به ایران تبعید شدند و پس از مدتی دوباره به عراق بازگشتند.
وی بیش از 30 سال در حوزه به تدریس فقه و اصول پرداخت و بعد از فوت مرحوم حائری و نائینی، زعامت و مرجعیت تشیع با ایشان بود.
از فضائل او همین بس که توقیعی شریف از حضرت صاحب الامر (ارواحنافداه)برایش صادر گردید که در آن وعده نصرت و یاری به کلمه «نحن ننصرک» فرموده بودند.
وی دارای رساله عملیه‌ای به نام «صراط النجاۀ» می باشد و در انقلاب 1320 ﻫ ق عراق جزو رهبران جامعه شیعی بود.
آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی در ششم ذی الحجه 1365(16آبان 1325شمسی) دار فانی را وداع و در کنار صحن مطهر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به خاک سپرده شد.
ر.ک: محمد شریف رازی،گنجینه دانشمندان، ج 1، صص223-216 .
عقیقی بخشایشی ، فقهای نامدار شیعه، تاریخ و فرهنگ معاصر، شماره 6 و7 4.
آیت الله العظمی سیدابوتراب عبدالعلی موسوی خوانساری در تاریخ هفدهم رجب المرجب سال ۱۲۷۱ هجری قمری از خاندان علم و فضل، در خوانسار چشم به جهان گشود.
پدرش، آیت الله سیدابوالقاسم جعفر خوانساری از فقهای بزرگ و معروف و از شاگردان حضرات اعلام صاحب جواهر و شیخ انصاری در نجف بود.
سیدابوتراب از استعداد ذاتی و هوش سرشاری برخوردار بود و از همان کودکی علاقه فراوانی نسبت به کسب دانش ابراز می‌نمود.
به طوری که هنوز 9 سالش تمام نشده بود که با دو زبان فارسی و عربی به خوبی تکلم می‌کرد.
سیدابوتراب در همین ایام با ارتحال جان سوز پدر مواجه گردید، گرچه غم از دست دادن پدر بر دوشش سنگینی می‌کرد، ولی وقفه‌ای در تحصیلش ایجاد نگردید و با جدیت تمام، دروس مقدماتی را در حوزه علمیه خوانسار پی گرفت.
وی در سال ۱۲۹۱ق برای ادامه تحصیل، راهی حوزه علمیه اصفهان شد و مدت چهار سال از محضر اساتید آن بهره برد.
سپس در سال ۱۲۹۵ق عازم حوزه علمیه نجف شد و در حلقه درس حضرات اعلام سیدحسین کوه کمری، میرزا حبیب الله رشتی، سیدمحمدباقر خوانساری، سیدمحمدهاشم موسوی خوانساری و شیخ محمدحسین کاظمی درآمد و پس از سال‌ها تلاش و پژوهش، در شمار فقهای بنام و مدرسان بزرگ حوزه نجف اشرف قرار گرفت.
این استاد محقق، از نخستین روزهای تشرف به حوزه علمیه نجف، به شیوه تدریس در کنار تحصیل - که از توصیه‌های مجرب عالمان سلف بوده است - پرداخت.
این روش، علاوه بر تشویق معظم له به پژوهش دقیق‌تر در مسائل علمی، از آیت الله موسوی خوانساری استادی کامل و ژرف نگر ساخت.
بزرگانی چون شیخ آقابزرگ تهرانی، میرزا ابوالحسن شعرانی، سیدمحمدصادق بحرالعلوم، شیخ محمدجواد کاظمی و سیدمحمدمهدی اصفهانی نیز از شاگردان این فقیه والامقام بودند.
این استاد فقیه و اندیشمند، جامع علوم عقلی و نقلی و حتی دانش‌های ریاضی، هندسه، جغرافیا و امثال آن بود و ژرف نگری و تبحر در مطالب مشکل علمی، از ویژگی‌های ایشان ذکر شده است.
آیت الله موسوی خوانساری حدود 50 سال بر کرسی تعلیم و تربیت تکیه زد و جمع کثیری از علما و فضلا از محضرش بهره‌مند و مفتخر به دریافت اجازات اجتهاد و روایت شدند.
آیت الله موسوی، علاوه بر تدریس و پرورش فقها و دانشمندان بزرگ، در عرصه نگارش و تألیفات نیز آثار و تألیفات ارزشمندی در زمینه‌های اصول، فقه، تفسیر، رجال، کلام و...
از خود به یادگار گذاشت که متأسفانه تعداد اندکی از آن‌ها به زیور چاپ آراسته گردیده است که از میان آن‌ها می توان به: سبیل الرشاد فی شرح نجاۀ العباد، المسائل الکاظمیه، المسائل البحرانیه، الفقه الاستدلالی و الفوائد الرجالیه اشاره کرد.
آیت الله سیدابوتراب عبدالعلی موسوی، سرانجام پس از یک عمر تلاش علمی، روز نهم جمادی الاول ۱۳۴۶ق در سن 75 سالگی دعوت حق را اجابت کرد و چشم از جهان فروبست.
پیکر پاک آن عالم ربانی پس از تشییع و اقامه نماز توسط آیت الله العظمی سیدابوالحسن اصفهانی در وادی السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.