تاریخ سند: 25 اردیبهشت 1357
متن سند:
1 ـ سید عبدالکریم هاشمی نژاد 2 ـ عباس واعظ طبسی 3 ـ محمدرضا محامی 1 ـ نامبردگان فوق مورخه 18 /12 /36 بمناسبت حوادث قم و تبریز و همدردی با بازماندگان کشته شدگان باتفاق چهارده نفر از روحانیون مخالف دیگر مشهد اعلامیه ای در مورد تحریم عید نوروز صادر و در مشهد پخش گردید.2 ـ سه نفر فوق مجددا مورخه 19 /2 /37 اعلامیه شدیداللحنی بمناسبت چهلمین روز حادثه یزد جهرم ـ اهواز نوشته و فتوکپی آن در سطح شهر مشهد توزیع مراتب طی شماره پیروی اعلام شده است.
3 ـ هاشمی نژاد مینوط اعلامیه ای را بامضاء جامعه روحانیت در مورد چهلمین روز حادثه تبریز نوشته و توسط ایادی وی در مشهد و سایر شهرستانها توزیع شده است (موضوع گزارش خبر 5239 / ه1 ـ 21 /1 /37 ) با اعلام مراتب فوق فعالیت عبدالکریم هاشمی نژاد در مورد نوشتن و پخش اعلامیه و عباس واعظ طبسی محرز و استنباط میگردد محمدرضا محامی تحت تأثیر افکار دو نفر فوق قرار گرفته و دنباه رو آنان میباشد لذا در نظر است با تشکیل کمیسیون حفظ امنیت اجتماعی هاشمی نژاد بیکی از شهرهای کردنشین تبعید و پرونده عباس واعظ طبسی (موضوع تلگراف 899 /312 ـ 29 /1 /37 ) طوری تنظیم و بدادگاه احاله گردد که منجر به محکومیت وی گردد پرونده محمدرضا محامی نیز تحت بررسی است خواهشمند است دستور فرمایند در اینمورد نظریه اعلام دارند.
رئیس سازمان اطلاعات و امنیت خراسان.
شیخان آقای مجتبوی با توجه بسابقه گزارش تهیه شود.
توضیحات سند:
1 ـ شیخ ابوالقاسم خزعلی: آیت الله ابوالقاسم خزعلی، در سال 1306 ه .ش در شهر مشهد متولد شد و پس از پایان دوره آموزش علوم جدید به قم رفت و سطح را نزد اساتید زمان، فقه و اصول را از آیت الله العظمی بروجردی و آیت الله محقق داماد فرا گرفت.
خزعلی از سخنوران نامی و حافظ قرآن کریم و نهج البلاغه است.
ایشان در طول دوران مبارزه از حامیان نهضت امام خمینی (ره) بود و در این راه بارها تحت تعقیب قرار گرفت و به زندان افتاد یا به تبعید فرستاده شد.
فرزند آیت الله خزعلی در جریان پیروزی انقلاب اسلامی به دست نیروهای رژیم شاه در قم به شهادت رسید.
پس از انقلاب آیت الله خزعلی به حکم امام به عضویت شورای نگهبان منصوب شد.
ر.ک : انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک ، ص 31 * تظاهرات مردم یزد به مناسبت چهلم شهدای تبریز ، به خاک و خون کشیده شد .
شهر جهرم نیز شاهد حوادثه مانند یزد بود.
ر ک: غلامرضا کرباسچی، هفت هزار روز، جلد 2، ص 815.