تدارک بسیار برای هیچ
تاریخ سند: 23 خرداد 1346
تدارک بسیار برای هیچ
متن سند:
شماره : 817 آیا اعراب پیش از بسیج اخیرشان به پیوندهای آمریکا و اسرائیل واقف بودند؟ آیا این حقیقت را می دانستند که ایالات متحده به هیچ قیمت ـ آن طور که اعراب می خواهند یهودی ها را فدا نخواهد کرد؟ آیا آنان که بحران خاورمیانه عربی را پدید آورده اند، می دانند در صورت یک یورش برای نابودی اسرائیل، احیانا نیروهای دیگر ـ با تمام گرفتاری هایشان از تمامیت ارضی اسرائیل دفاع خواهند کرد؟ بعید می نماید که اعراب بدون محاسبه این جنبه های مختلف دست به تدارک در منطقه سینا ـ عقبه و نوار مرزی فلسطین زده باشند و آن وقت این سؤال پیش می آید که در پس این هیاهو و بحران پیش بینی شده، هدف چیست؟ چه قدرتی و چه عاملی از این بحران ها و از این تدارکات سود می جوید و غنیمتی را به چنگ می آورد اگر واقعا اعراب برای احقاق خود دفاع از حقوق حقه اعراب فلسطین دست به این تدارکات زده باشند، متأسفانه از نقطهنظر جهانی شتابزدگی خاصی نشان داده و بی موقع گی نامطلوبی را انتخاب کرده اند و در نتیجه عملاً نمی توانند در این موقعیت «منافع اعراب» را آنچنان که مدعی اند تمام و کمال به چنگ آورند و توسل به زور در این شرایط اگر در حکم یک انتحار فاجعه انگیز ـ از نقطه نظر جهانی و درگیری شرق و غرب نباشد، مسلما یک تلاش عبث و بیهوده و یک ولخرجی بی فایده خواهد بود و فقط محتمل است که نفعش در این باشد که برای مدت زمانی به چند پارچگی اعراب پایان می دهد و از برخوردهای محلی در منطقه عربی خاورمیانه و توطئه ها و ترورها و کارشکنی ها جلوگیری می نماید.این تدارکات اگر تا همین مقدار هم مفید فایده باشد، باز هم بود اعراب است بخصوص که دستیابی به آنچه در جنگ 1956 از دست داده بودند (کنترل خلیج عقبه ـ صحرای سینا و استقرار در جوار مرز اسرائیل و رودرروی سربازان یهود) برای آنها کمی هم افتخارآمیز و شیرین می نماید، بشرط آنکه منجر به ناکامی های بعدی نگردد.
در آغاز بحران «خاورمیانه عربی» مفسرین غربی ناشیانه می کوشیدند که این حادثه را به گونه ای وابسته به استراتژی جدید شوروی در این منطقه بنمایند و چنین توجیه می کردند که گویا با شوروی به خاطر کسب امتیازاتی در ویتنام ـ حداقل در حدود قطع بمباران و قبول شرایط ویت کنگ ها ـ دست به یک یورش متقابل در خاورمیانه زده است تا با اصل گروکشی، امریکا را ناگزیر به «توافق» کند! حال آنکه در همین لحظات و روزهای بحران ساخته و پرداخته شده خاورمیانه، حملات هواپیماهای امریکایی به شهرهای ویتنام شمالی و کوبیدن بی محابای بیمارستانها، مدارس، تأسیسات مختلف این کشور ادامه دادند و همزمان با آن جنگهای شدیدی نیز در نزدیکی منطقه بی طرف ویتنام توسط تفنگداران امریکایی شروع شده و اسلحه های جدیدی در این کارزار مورد آزمایش قرار گرفته است، و نیک پیداست که امریکا هیچگونه تصمیمی دائر بر هرگونه معامله سیاسی ندارد، آن هم در مورد «اسرائیل» که ارزشش برای امریکا اگر بیشتر از ویتنام نباشد، حداقل هم سنگ و هم پایه آن است با این تفاوت که در مساله اسرائیل ـ برخلاف ویتنام ـ از پشتیبانی و حتی کمک و معاضدت و «متفقین غربی» خود نیز برخوردار می باشد و راحت تر و دست و دلبازتر می تواند سیاست خود را اعمال کند.
آنچه هم اکنون از مجموع مسائل خاورمیانه و از تدارکات پوچ برای یک جنگ احتمالی ـ (بسیج یهودی های جهان بوسیله آژانس یهود برای شرکت در یک جنگ به اصطلاح «مقدس» و هیجان و شتاب زدگی اعراب برای تجدید افتخارات و گندزدایی شکست های سابق» ـ حاصل می آید و با توجه به اینکه در برخورد احتمالی اعراب افتخار دندان گیری هم به چنگ نخواهند آورد و اسرائیل نیز از امتیازات تازه ای بهره نمی جوید، این حقیقت دردناک فاش می گردد که مبادا افکار عمومی جهان با این «جبهه گشائی» تازه مشکل ویتنام را فراموش کند.
جنگ مهیب و موحش در این سرزمین محنت زده را از خاطر ببرند و از عکس العمل بمباران ها، حملات و یورش های وحشیانه.
آزمایش اسلحه های خطرناک کاسته شود و به یکپارچگی جهانیان در نفرت از این جنگ و آرزویشان در قطع نبرد در این منطقه معصوم آسیا خدشه وارد شود تا پرزیدنت جانسون بتواند در یک فرصت مناسب «گلیم حیثیت» امریکا را از آب آلوده و خونین ویتنام بیرون بکشد و با آن پیروزی در انتخابات آینده خود را هم تضمین نماید.
«دکتر محمود صادق»