مندرجات روزنامه آیندگان شماره 4251 مورخ 6/8/57 (2537 شاهنشاهی)
تاریخ سند: 6 آبان 1357
مندرجات روزنامه آیندگان شماره 4251 مورخ 6/8/57 (2537 شاهنشاهی)
متن سند:
1ـ تحت عنوان : «نشانه های خطرناک» با اشاره به اینکه آیا حوادث کرمان، همدان، آمل و چند شهر دیگر فیلمنامه ای است که از پیش نوشته شده و نقش ها و بازیگران آن نیز قبلاً تعیین گردیده اند، تظاهرات موافقین دولت را نتیجه توطئه ای علیه جریان آزاد سازی دانسته و آن را مورد انتقاد قرار داده است.خلاصه مقاله : به عقیده ما فرستادن مردم بی دفاع به جلوی گلوله به همان اندازه دور از مسئولیت است که برانگیختن مزدوران اجیر شده علیه مردم می تواند حکایت از وجود توطئه ای علیه جریان آزادسازی بکند.
اگر همه نیروهای دموکراتیک راه حل نظامی را «فاجعه ای» می دانند که باید به هر قیمت که شده از آن پرهیز کرد، پس گریزی از این ندارند که بنشینند و تجزیه و تحلیل کنند و ببینند که چه چیز ما را به نحوی اجتناب ناپذیر به سوی راه حل نظامی خواهد برد.
درست است که سازمان دادن این جنبش خود انگیخته مردم دشوار است، اما ناممکن نیست.
در هر حال این جنبش خود انگیخته باید پیرامون برنامه هائی ناشی از تجزیه و تحلیل واقع بینانه از اوضاع کنونی ایران شکل پذیرد و سازمان یابد.
وگرنه یا مردم خسته و سرانجام سرخورده می شوند، یا آنکه فرصت مساعد به دست نیروهائی می افتد که طرح خود را برای بازگشت به گذشته عملی کنند.
هیچیک از این دو به سود جریان آزادسازی و دموکراسی در ایران نیست.
شگفت آور است که همه رهبران مذهبی و سیاسی، خشونتها را محکوم می کنند و مردم را به آرامش می خوانند، لیکن آنچه اغلب سرانجام از تظاهرات به جا میماند، شیشه های شکسته، ساختمان های سوخته و، دریغا گهگاه اجساد کشته شدگان است.
اگر وجود آن فیلمنامه کذایی را برای بازگشت به گذشته باور کنیم، این را نیز بپذیریم که اگر تظاهر کنندگان و اعتصاب کنندگان خواستهای خود را در چهارچوب قانون اساسی مطرح کنند و، چیزی که به همین اندازه مهم است، جانب متانت نگاهدارند، فیلمنامه هرگز به صحنه نخواهد آمد.
امروز از نیروهای دموکراتیک همان خویشتن داری و متانتی را باید خواست که مبارزان الجزایری پس از امضاء قرارداد صلح «اویان» نشان دادند.
در تاریخ پیشینه دارد که تندروها از دو سو، یعنی از چپ و راست ورق های یکدیگر را بازی می کنند.
در ایران امروز نیز نشانه های روشن این بازی خطرناک به چشم می خورد.
نتیجه آن شده است که حتی میانه روها، از ترس آن که زیر فشار دو طرف خرد نشوند برای دادن شعارهای تند روی دست هم بلند می شوند و از سر و کول یکدیگر بالا می روند.
چنین است که هواخواهان تندروی مدعی آن می شوند که در میان مردم از اکثریت برخوردارند.
اما در چهارچوب قانون اساسی، در کجا باید معین شود که اکثریت از آن کیست؟ در خیابان یا در پای صندوق های رأی؟ اکنون که مردم ایران برای نخستین بار پس از تقریبا دو دهه و نیم فرصت آن را بدست آورده اند که اراده و خواست سیاسی خود را به وسیله ورقه رأی، به صورت یک واقعیت ملموس در آورند، باید همه نیروهای دموکراتیک بکوشند این امکان را از قوه به فعل آورند.
2ـ تحت عنوان : «در تظاهرات شهرستانها 9 تن کشته و 102 تن مجروح شدند» پیرامون انجام تظاهرات در شهرهای مختلف از جمله کرمانشاه و بندرگز مطالبی درج نموده است.
خلاصه مقاله : کرمانشاه ـ در روز پنجشنبه گروهی از مردم که شعار جاوید شاه می دادند با تظاهرکنندگان به زد و خورد پرداختند که ضمن آن عده ای مجروح شدند.
این درگیری با دخالت مأموران پلیس پایان یافت.
گروهی که در روز پنجشنبه به تظاهرکنندگان حمله کردند با چوب، کارد و قمه این هجوم را انجام داده بودند، اما مردم که از پیش انتظار این حمله را داشتند آنها را محاصره کردند و چند تن از آنان دستگیر شدند که اعتراف کردند از روستای جعفرآباد آمده بودند و برای حمله به تظاهرکنندگان اغفال شده اند.
بندرگز ـ صبح پنجشنبه گروهی از فرهنگیان و دانش آموزان دختر و پسر بندرگز دست به یک راهپیمایی در خیابانهای شهر زدند.
تظاهرکنندگان هنگامی که وارد محوطه دبیرستان شاهپور شدند تابلو دبیرستان را پائین آوردند و آن را از بین بردند، این عده سپس تابلوی تازه ای را به نام دبیرستان امام خمینی بربالای در دبیرستان نصب کردند.