موضوع: شهاب الدین اشراقی
تاریخ سند: 1 تیر 1348
موضوع: شهاب الدین اشراقی
متن سند:
از: 21 به : 316 شماره: 1620 /21 روز 27 /3 /48 چند نفر از روحانیون تهران از جمله شیخ محمدتقی آملی – حاج باقر طبا طبائی و شیخ غلامحسین جعفری1 – حاج سید علینقی تهرانی – حاج عبداله آل آقا2 و چند نفر دیگر در منزل آقای شهاب الدین اشراقی داماد خمینی حضور داشتند.نامبردگان عموماً از اعمال خلاف حکومت عراق3 نسبت به آیت اله حکیم و محاصره منزل ایشان و اهانت به وی اظهار عقیده کردند که باید دولت به این عده مساعدت کرده و به وسیله جرائد مردم را وادار کنند که از علماء و روحانیون بخواهند تا اقدامات عاجلی انجام دهند.
یکی از حاضرین در آنجا اظهار کرد که ما با علماء و روحانیون قم نیز تماس گرفته و مراجع قم نیز در این باره قول و وعده مساعدت داده‌اند.
نظربه منبع- اصلح است به نحو مقتضی با خواسته آقایان موافقت گردیده و تسهیلاتی از طریق جراید و روزنامه ها برایشان فراهم نمود.
نظریه رهبر عملیات - مفاد گزارش صحیح بنظر می رسد و می بایست مراقبت های لازم از اجتماع روحانیون مشروحه فوق در منازل یکدیگر به عمل آید.
مرشد نظریه امنیت داخلی – مفاد گزارش صحیح به نظر می رسد.
شهاب الدین اشراقی سوابق روشنی ندارد و داماد خمینی است.
تشکیل این جلسات دائمی است و بایستی نسبت به کنترل آن اقدامات مقتضی در مرکز به عمل آید.
روحانی رئیس ساواک – نظر امنیت داخلی تأیید می‌شود.
آقای شکوری بهره برداری شود 11 /4
توضیحات سند:
1.آیت الله حاج شیخ غلامحسین جعفری همدانی فرزند محمد تقی در سال 1281 ش در همدان متولد شد.
تحصیل علوم حوزوی را در نجف اشرف پی گرفت و نزد آیات عظام میرزا ابوالحسن مشکینی، سید ابوالحسن اصفهانی، ضیاءالدین عراقی، شیخ محمدحسین کمپانی و سیدمحمد حسین نائینی تلمذ نمود و به درجه اجتهاد رسید و به ایران بازگشت.
در سال 1328 در مسجد جامع بازار تهران به اقامه جماعت پرداخت.
وی در تاریخ 24 /8 /1350 به اتهام اهانت به رئیس مملکت، دستگیر و منزل وی مورد بازرسی قرار گرفت که از منزل ایشان اجازه نامه خطی حضرت امام (ره) و اعلامیه های چاپی علیه اسرائیل کشف گردید و بر همین اساس تا مورخ 27 /11 /1350 در زندان به سر برد.
آیت الله جعفری در منابر و سخنرانی های خود، به روشنگری می پرداخت و بر علیه حکومت طاغوت، سخن می گفت و بر این اساس برای سال های متمادی ممنوع المنبر بود.
در سال 1355 ش نام وی در لیست 56 نفری روحانیون ممنوع الخروج قرار داده شد.
آیت الله جعفری همدانی در آبان 1374 در 93 سالگی دارفانی را وداع گفت.
2.
آیت الله عبداللّه آل آقای تهرانی فرزند احمد در سال 1317 ق در تهران متولد شد.
ادبیات و سطوح را در تهران خواند و در سال 1344 ق به قم سفر کرد.
سطوح عالی را از مرحوم ادیب تهرانی و مرحوم آیت الله میرزای همدانی فرا گرفت و دروس خارج فقه و اصول را نزد آیات عظام حائری و حجت آموخت.
او از بدو ورود به قم تا اواخر سال 1373 ق از محضر آیت الله العظمی بروجردی کسب فیض نمود.
طی همین سال ها سرپرستی مریضخانه سهامی (بیمارستان طلاب) را نیز از طرف آیت الله حائری بر عهده داشت.
در سال 1373 ﻫ ق پس از فوت پدر به تهران بازگشت و به اقامه جماعت پرداخت.
ایشان مدتی نیز ریاست کتابخانه مدرسه عالی سپهسالار (مطهری) را عهده دار بود.
حاج عبداللّه آل آقای تهرانی سرانجام در بهمن سال 1356 ش در سن 70 سالگی وفات یافت.
3.
رژیم بعثی عراق در راستای تضعیف مرجعیت شیعه در تاریخ 19 /3 /1348 اقدام به انتشار خبری مبنی بر جاسوسی سیدمهدی حکیم فرزند آیت الله محسن حکیم نمود.
یکی از طرفداران آیت الله حکیم در تلویزیون عراق ظاهر شد و به جاسوسی برای ملامصطفی بارزانی با همدستی سیدمهدی حکیم اعتراف کرد.
اعترافی که در زیر شکنجه های طاقت فرسا از او گرفته بودند.
هنوز ساعاتی از پخش این خبر نگذشته بود که دژخیمان بعثی به اقامتگاه آیت الله حکیم در بغداد یورش بردند و به بهانه دستگیری پسر او خانه را زیرو رو کردند و بدین وسیله به او و مقام مرجعیت اهانت کردند.
(نهضت امام خمینی، ج 2، ص 569)