طبق اطلاع اخیراً شیخ عبدالرسول قائمی نامه‌ای به عنوان آیت‌الله خمینی نوشته
تاریخ سند: 25 مهر 1344
طبق اطلاع اخیراً شیخ عبدالرسول قائمی نامه‌ای به عنوان آیت‌الله خمینی نوشته
متن سند:
از: مرکز تاریخ:25 /7 /1344به: آبادان شماره: 35272 /316
طبق اطلاع اخیراً شیخ عبدالرسول قائمی نامه‌ای به عنوان آیت‌الله خمینی نوشته و آنرا به صیاد نام قاچاقچی داده که در عراق به خمینی تسلیم نماید گفته می‌شود نامبرده روز 21 /7 /44 از آبادان خارج گردیده. دستور فرمائید در این مورد تحقیقات لازم به عمل آورده و نتیجه را ضمن تعیین مشخصات کامل صیاد اعلام نمایند.
مقدم1
6/ﻫ
آقای عباسیان که شناسایی کامل دارند در این مورد اقدام کنند. 26 /7
توضیحات سند:
1. ناصر مقدم: فرزند یعقوب، تحصیلات نظامى را در دانشکده افسرى و دانشگاه جنگ و فرماندهى عالى ستاد مشترک به پایان رساند و علاوه بر تحصیلات نظامى، در رشته حقوق قضایى از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. وى مشاغلى چون فرماندهى یگان‌هاى مختلف رزمى و پشتیبانى در ارتش و ریاست اداره دوم ستاد بزرگ ارتشتاران را به عهده داشت و از افسران مورد پسند و توجه «حسین فردوست» بود و مدتى در دفتر ویژه اطلاعات به ریاست فردوست اشتغال به کار داشت. در سال 1340 به ساواک منتقل و به مقام ریاست اداره کل سوم امنیت داخلى منصوب شد، خانه‌هاى امن ساواک در زمان او طرح‌ریزى شده است. حسین فردوست در ارتباط با دست‌پرورده‌هاى خود چنین مى‌نویسد:«مقدم توانست در وضع اداره دوم ارتش تحولى ایجاد کند، همان‌طور که قبلاً اداره کل سوم ساواک را بازرسى کرد. تا آن زمان مقدم فردى متواضع و درویش مسلک بود و به همین دلیل در کنار من جزء چهره‌هاى خوشنام و سازنده تلقى مى‌شد. ولى در اداره روحیات مقدم تغییر عجیبى پیدا کرد و او به فردى تجمل‌پرست تبدیل شد. نمونه آن جشن عروسى پسرش و مسافرت به آمریکا و چند تماس با اعضاى سفارت آمریکا و چند مستشار آمریکایى همراه با وعده‌هایى براى آتیه، چنین تغییرى در مقدم به وجود آورد.» مقدم تا درجه سپهبدى رسید و محمدرضا به علت حوادث انقلاب اسلامى او را رئیس ساواک کرد... مقدم تماسهایى با جبهه ملى گرفت و سعى کرد انقلاب را مهار کند، ولى به نتیجه‌اى نرسید. پس از پیروزى انقلاب اسلامى مقدم توسط خدمتگزاران انقلاب دستگیر و روانه زندان گردید. دادگاه انقلاب اسلامى پس از ساعتها دادرسى و شور، وى را مفسد فى‌الارض و محارب با خدا شناخت و در بامداد بیست و دوم فروردین ماه 1358 به اعدام محکوم کرد.
ر.ک: خاطرات حسین فردوست، ج 1، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسى، صص 424 ـ 429.