موضوع: برگزاری مجالس ترحیم
تاریخ سند: 9 مرداد 1357
موضوع: برگزاری مجالس ترحیم
متن سند:
از: 13 /4 ﻫ 1 تاریخ: 9 /5 /2537[1357]به: 312 شماره: 3805/ه
موضوع: برگزاری مجالس ترحیم
در مورخه 4 /5 /37 در مسجد جامع تکاب از طرف روحانیون مجلس ترحیمی به مناسبت درگذشت آیت‌الله کافی برپا گردید در بعدازظهر همین روز مجدداً مجلس دیگری در همین مسجد به مناسبت درگذشت آخوند همدانی1 برپا که پس از قرائت چند آیه از قرآن مجید توسط آقایان علی مرادی اهل همدان ساکن تکاب شغل تاجر (برادر این شخص به‌عنوان داشتن مرام ضد ملی در بازداشت به سر می‌برد) و یحیی صدیق افشار (قبلاً ساکن تهران بوده و اکنون مأموریت دارد که در تکاب بانک فرهنگیان را تأسیس نماید) قرائت و سپس آقا شیخ محمدعلی خسروی بالای منبر رفته و تنها مطلبی که دارای اهمیت بود و وی اظهار داشت این بود که «در هر کجای مملکت و تحت هر عنوان که بخواهند علمای دین را از بین ببرند و یا تبعید نمایند و آن محل را از رهبری‌های علمای دین محروم نمایند بایستی آنها را نابود کرد»
نظریه شنبه: خبر صحت دارد ضمناً عکس دو نفر علمای اشاره شده را نیز در روی منبر گذارده بودند.
نظریه یکشنبه: باتوجه به صداقت شنبه به صحت خبر می‌توان اطمینان داشت. عقاب
نظریه دوشنبه: نظریه یکشنبه مورد تأیید است. سودمند
نظریه 13/ ﻫ : نظریه دوشنبه تأیید می‌گردد.
فیش به نام شیخ محمدعلی خسروی بررسی و ارائه شود.
______________________
1. آیت‌الله آخوند ملاعلى معصومى همدانى، در سال 1273 ﻫ ش در یکى از روستاهاى همدان به نام وفس متولد شد. پس از گذراندن دروس ابتدایى، به مدت 4 سال در شهر همدان به تحصیل علوم ادبى و صرف و نحو پرداخت و براى تحصیل علم کلام و فلسفه به مدت 5 سال در شهر تهران اقامت گزید. در سال 1301 براى ادامه تحصیلات، به شهر قم هجرت کرد و به مدت 10 سال نزد آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائرى به تحصیل پرداخت و به درجه اجتهاد رسید.
وى در سال 1310 به شهر همدان مراجعت کرد و به مرمت مدرسه آخوند ملاحسین همدانى همت گماشت و در آنجا به تدریس پرداخت. ایشان در جریان نهضت امام خمینى(ره) به فعالیت‌هاى سیاسى پرداخت. آیت‌الله معصومی بسیار فعال و کثیرالمطالعه بود و به جهت ویژگی‌ها و محاسن اخلاقی در مدت کوتاهی محبوب خاص و عام شد. همواره طلاب را به تهجد تشویق می‌کرد. از آثار و خدمات این بزرگوار تجدید بنای مدرسۀ آخوند، تأسیس کتابخانه غرب همدان و انتشار مجله پیک اسلام است. وى سرانجام در سال 1357 در سن 85 سالگى در یکى از بیمارستان‌هاى لندن به علت بیمارى از دنیا رفت و در شهر همدان به خاک سپرده شد. ایشان صاحب تألیفاتى همچون رساله در اجتهاد و تقلید، رساله‌اى در کلام نفس، تقریرات درس آیت‌الله حائرى و ... است.