تاریخ سند: 6 اسفند 1346
موضوع: مجلس شورای ملی
متن سند:
از: 322 تاریخ:6 /12 /1346
به: عرض می‌رسد
موضوع: مجلس شورای ملی
جلسه فوق‌العاده مجلس شورای ملی ساعت 16:45 بعدازظهر 6 /12 /46 برای رسیدگی به لایحه برنامه عمرانی چهارم کشور تشکیل شد ریاست جلسه را آقای مهندس ریاضی به عهده داشته دکتر الموتی در موافقت پزشکپور1 در مخالفت با این لایحه صحبت کردند پزشکپور اظهار کرد:
«این لایحه با این همه اهمیت بایستی جزء به جزء در جلسه علنی مطرح و رسیدگی شود و اعتبارات و برنامه‌های مربوطه موقت بحث گردد این صحیح نیست که با یک ماده واحده با این برنامه عظیم اظهار نظر کنیم.»
در پرونده الموتی نماینده مجلس شورای ملی به کلاسه الف - ل – 5 بایگانی شود.
اصل 221518 – جلد 36
توضیحات سند:
1. محسن پزشکپور، فرزند حسین در سال 1306 ﻫ ش در تهران به دنیا آمد. وی دارای لیسانس رشته قضایی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران بود، وی از بنیانگذاران مکتب پان ایرانیسم در سال 1330بود. پزشکپور فعالیت مطبوعاتی را از سال 1329 آغاز کرد و طی این مدت با نشریات ساسان و ندای پان ایرانیسم همکاری داشت و مدتی نیز مدیر خاک و خون، ارگان حزب پان ایرانیست بود. در دوره پهلوی نشان اصلاحات ارضی را دریافت کرد و در دو دوره (22 و 24) عضو مجلس شورای ملی و عضو هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری نیز بود. وی از افرادی است که به بنیانگذاری حزب پان ایرانیسم کمک کرد و زمانی که حکومت پهلوی، حزب رستاخیز ملت ایران را، تنها حزب قانونی شناخت و حزب پان‌ایرانیست منحل شد، پزشکپور به حزب رستاخیز پیوست، اما در سال 1356 به عضویت کمیته پارلمانی دفاع از حقوق بشر درآمد و از دولت انتقاد می‌کرد. در سال 1357 او با این ادعا که حزب رستاخیز مسئول بسیاری از «بحرانهای جامعه ایرانی» است از حزب رستاخیز استعفا کرد و تجدید فعالیت حزب پان ایرانیست را اعلام نمود و این در حالی بود که حزب پان‌ایرانیست به رهبری محسن پزشکپور پس از سی‌ام تیرماه 1331 به طور علنی جانب شاه را گرفت و پس از کودتای آمریکایی ـ انگلیسی 28 مرداد 1332 با انتشار روزنامه «خاک و خون» همکاری با حکومت را گسترش داد. در آستانه‌ی پیروزی انقلاب اسلامی نمایش‌های آزادیخواهانه‌ای انجام داد، ولی مورد توجه هیچ یک از جناح‌های ملی و مذهبی قرار نگرفت. پزشکپور پس از پیروزی انقلاب به غرب پناهنده شد و در سال 1372 به ایران بازگشت و طی مصاحبه‌هایی عملکرد جریان سلطنت‌طلبان را مورد انتقاد قرار داد. وی در سال 1389 در تهران درگذشت.
منبع:
کتاب
مصطفی الموتی‌نیا به روایت اسناد ساواک صفحه 158
